Zapraszamy do pobrania kart pracy z możliwością ich wydrukowania

Kolejne karty pracy będziemy udostępniać sukcesywnie.

 181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-9-12.pdf

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-13-16_(1).pdf

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-17-20.pdf      

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-21-24_(1).pdf     

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-25-28.pdf

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-29-32.pdf

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-33-36.pdf

Poniedziałek  23.03.2020 rok.

 Temat dnia: Pierwsze pączki.

Cele dnia:

• dziecko słucha wiersza i odpowiada na pytania dotyczące jego treści;
•  rozumie wieloznaczność słów: kotki i pączki;
• posługuje się określeniami: miękkie, puszyste, miłe;

 

 1. Kotki Marcowe "                                            
(autor: Joanna Kulmowa)

Na wierzbie
nad samym rowem

srebrne kotki marcowe.                                                                    
Na deszczu i na słocie
srebrnieją im futra kocie.
Plucha
i zawierucha.
Nie ma mamy,
co wyliże brzuch do sucha.
Ale kotki marcowe nie piszczą,
huśtają się na gałązkach.
Mruczą:
- Nareszcie wiosna!
I sierść mają coraz bardziej srebrzystą. 

Podczas spaceru z rodzicami zwróć uwage na kotki wierzbowe.

Dzieci odpowiadają na pytania: O czym jest wiersz? ;O jakich kotkach była mowa w wierszu?; Jaki kolor maja kotki na wierzbie?; Jak inaczej można nazwać te kotki?                                                                

  2.Dziecko   wykonuje pracę plastyczno-techniczną – gałązki z baziami; dba o estetyczne wykonanie pracy;

 „Bazie” – zajęcia plastyczno-techniczne. Dzieci naklejają kulki waty na gałązkę. Praca może być przestrzenna lub płaska na kartce do wyboru.

3.Dziecko szuka oznak wiosny w pobliżu swojego miejsca zamieszkania; zwraca uwagę na pączki na drzewach, pierwsze kwiaty, powracające ptaki.

  4.Dziecko słucha uważnie wiersza, zwraca uwagę na wieloznaczność słowa pączki.Pączki – słuchanie wiersza J. Kulmowej

 „Pączki” - Joanna Kulmowa

„Przyszły do sklepu zajączki:
- Podobno tutaj są pączki
chcemy zobaczyć czy świeże
- Proszę niech zając wybierze
Zając się złapał za głowę:
- Dlaczego takie brązowe?
Pączki są przecież zielone
I wziął braciszka na stronę                                       
I szepnął: - Zostawmy je lepiej
Nie warto kupować w sklepie
Jest wiosna, sok w pączkach dojrzewa
Najświeższe zjemy wprost z drzewa.”

                                        Wtorek   24.03.2020r .

Temat dnia: WITAMY POWRACAJĄCE PTAKI

Cele dnia. Dziecko:

• słucha piosenki; poznaje tekst i melodię piosenki; wypowiada się na temat jej treści;
• słucha wiersza i wypowiada się na temat jego treści;
• rozpoznaje i podaje nazwy niektórych ptaków zwiastujących wiosnę: jaskółki, bociana i skowronka;
• usprawnia małą motorykę; rozumie określenia: na, nad, obok;
• rozwiązuje wiosenne zagadki;
• łączy nazwę ptaka z odpowiednim zdjęciem;
• bawi się na świeżym powietrzu według własnego pomysłu; przestrzega zasad bezpiecznej zabawy;
• rozwija wyobraźnię; dba o estetyczne wykonanie pracy;

1. Hej, zielona żabko – osłuchanie z piosenką.

 

Hej, zielona żabko.’’

1.Hej, zielona żabko, miło poznać cię

Ładnie sobie skaczesz, skakać naucz mnie

Podskoczymy jak żabki.

2.Hej złota rybko, miło poznać cię  

Ładnie sobie pływasz, pływać naucz mnie

Popływajmy jak rybki.

3.Hej, żółta pszczoło, miło poznać cię

ładnie sobie fruwasz, fruwać naucz mnie

Pofruwajmy jak pszczoły.

Dziecko odpowiada na pytania : O jakich zwierzątkach jest piosenka?; Jak porusza się żabka?; Jak porusza się rybka?; Jak porusza się pszczółka?

2. Wiosna idzie – uważne słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny. Dzieci z uwagą słuchają wiersza czytanego przez rodzica.

 Wiosna idzie Ewa Szelburg-Zarembina

 Przyleciały skowroneczki

 z radosną nowiną,

zaśpiewały, zawołały

ponad oziminą:

– Idzie wiosna! Wiosna idzie!

Śniegi w polu giną!

Przyleciały bocian iska

 w bielutkich kapotach,

 klekotały, ogłaszały

na wysokich płotach: –

 Idzie wiosna! Wiosna idzie!

 Po łąkowych błotach!

 Przyleciały jaskółeczki

kołem, kołujące, figlowały,

 świergotały radośnie krzyczące:

– Idzie wiosna! Wiosna idzie!

 Prowadzi ją słońce. •

 Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie ptaki występowały w wierszu?; Co robiły te ptaki?; Kto prowadził wiosnę?. Odszukujemy w Internecie zdjęcia ptaków występujących w wierszu. Wspólnie z dzieckiem  omawiamy  ich wygląd.  Informujemy dziecko , że są to ptaki zwiastujące wiosnę, które przyleciały z ciepłych krajów.

3. Praca z KP2.13 – usprawnianie małej motoryki. Kolorowanie elementów obrazka. Nalepianie chmurki, kwiatka i gniazda zgodnie z instrukcją. Rozumienie określeń: na, obok, nad.

4. „Ptasie zagadki” – rozwiązywanie zagadek o ptakach E. Stadtmüller i Z. Dmitrocy. Dzieci rozwiązują zagadki, wskazują zdjęcia przedstawiające odpowiednie ptaki. • obrazki lub zdjęcia jaskółki, bociana, skowronka

 

Ewa Stadtmüller Elegantką jest wśród ptaków, bo ciągle fruwa we fraku. Zwiastuje koniec zimy, choć „pierwsza wiosny nie czyni”. (jaskółka)

 

Przyleciał z Afryki z wesołym klekotem: – Witajcie kochani,| już jestem z powrotem! (bocian) zagadka, 

 

 Zbigniew Dmitroca Ten wspaniały śpiewak Zrywa się o świcie, Żeby ludziom w polu Uprzyjemniać życie. (skowronek)

5. „Gniazdo” – zajęcia plastyczne. Dzieci malują papierowe talerzyki brązową farbą. Następnie naklejają paski kolorowego papieru w różnych odcieniach brązu. Na koniec mogą wypełnić gniazdka wełną drzewną i położyć jajeczka lub gotowe ptaszki wycięte ze zdjęć.,

      25.03.2020r.  TEMAT DNIA : PIERWSZE KWIATY

Cele Ogólne: rozpoznawanie i podawanie nazw emocji; dostrzeganie emocjonalnej wartości otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej; zapoznanie z wyglądem i nazwami pierwszych wiosennych kwiatów: krokusów, tulipanów, hiacyntów

  1. A tulipan śpi – uważne słuchanie wiersza D. Gellner. DZIECI:
Idą, idą ciepłe dni, a tulipan śpi.

DZIECKO I:
- Słońce siadło na parkanie.

SŁOŃCE:
Wstawaj, wstawaj tulipanie!
Kończ zimowe sny!

DZIECI:
A tulipan śpi.

DZIECKO II:
Słychać wkoło deszczu granie.

DESZCZ:
Wstawaj, wstawaj tulipanie!
Dam ci krople trzy!

DZIECI: 
A tulipan śpi.

DZIECKO III:
Stanął dziadek na ścieżce.

DZIADEK:
Tulipanie śpisz jeszcze?
Postawię na grządce budzik,
może wtedy się obudzisz.

TULIPAN:
Kto to dzwoni? Kto mnie woła?
O, jak ciepło dookoła!
Patrzcie, liście mam zielone!

DZIECI:
I na głowie masz koronę!

TULIPAN:
A tak mało brakowało
żebym przespał wiosnę całą!

 

Dziecko odpowiada na pytania:

 O jakim kwiatku był wiersz?; Kto rozmawiał z tulipanem?; Co obudziło tulipana?; Jakiego koloru miał liście?; Co tulipan miał na głowie?.

2. „Tulipan” – czytanie globalne wyrazu tulipan.  Zdjęcie tulipana. Dzieci dzielą nazwę na sylaby i liczą, ile ich jest. Następnie  pokazujemy  kartonik z napisem tulipan i nalepiamy na zdjęciu. Zdjęcie z podpisem wieszamy np. na lodówce .

        TULIPAN

3. Wysłuchanie wiersza  „Jak pięknie jest na świecie „Dominiki Niemiec

 Nie mogę uwierzyć, jak pięknie jest na świecie.

 Wszystko się zieleni, obsypuje kwieciem.

Nastała wiosna, budzi się wszystko do życia.

Małe przebiśniegi wychodzą z ukrycia.

Radość w głośnych ptasich ćwierkaniach – ĆWIR! ĆWIR! – wybrzmiewa.

Szczęśliwe są młode listki wzrastające na krzewach.

 Jest słonecznie, pachnąco, otoczenie pięknieje.

 A ja spacerując po parku, z radości się śmieję.

Rozmowa z dziećmi w oparciu o tekst utworu. Zadajemy pytania : Jaka pora roku opisywana jest w wierszu?; Jak wygląda świat?; Czy podoba wam się ta pora roku?; Dlaczego świat wiosną jest piękny?; Co robił bohater w wierszu?; Jak się czuł?; Jak wy się czujecie, gdy wiosną spacerujecie po parku?

4.  „Wiosenne kwiatki, co mają cztery płatki” – praca plastyczna z elementem liczenia. Dzieci potrzebują zielone kartki i plastelinę. Dzieci wybierają po dwa kolory plasteliny. Z jednego koloru formują niewielką kulkę i przyklejają ją do kartki, tworząc środek kwiatka. Następnie z drugiego koloru formują cztery kulki i doklejają je wokół wcześniej przyklejonej kulki, tworząc płatki kwiatka. W środku kwiatka przyklejają oczy – elementy dekoracyjne i uśmiech wykonany z kawałka drucika kreatywnego. Po wykonanej pracy pytamy dzieci, jak czują się ich wiosenne kwiatki.

5.„Pierwsze wiosenne kwiaty” – zabawa dydaktyczna. 

Prezentujemy dzieciom zdjęcia kwiatów z podpisami. Dzieci opisują ich wygląd, podają nazwy. Następnie kładziemy  na dywanie trzy takie same zdjęcia, ale bez napisów, oraz kartoniki z nazwami tych kwiatów: tulipan, krokus, hiacynt. Dzieci łączą napisy ze zdjęciami.

 

TULIPAN   KROKUS 

HIACYNT

6.Praca z KP2.14 – ćwiczenie spostrzegawczości. Dzieci przyglądają się ogródkom Toli i Tomka. Uzupełniają nalepkami jeden z nich, aby oba wyglądały tak samo.

Życzę milej zabawy.

26.03.2020 r

TEMAT DNIA : WITAJ, WIOSNO!

CELE OGÓLNE: wzbogacanie wiedzy na temat polskich zwyczajów ludowych – topienie Marzanny; wykonanie postaci Wiosny z jej atrybutami; rozwijanie ekspresji plastycznej; malowanie dużych powierzchni; doskonalenie umiejętności posługiwania się nożyczkami; dbanie o bezpieczeństwo.

1. Zagadki,

  Idzie ku nam po łąkach i cała jest w skowronkach. W jaskółkach i w słowikach, i w słońca ciepłych pro mykach. (wiosna)

  Szaro-bure kotki,   które wczesną wiosną   na gałązkach wierzby   nad potokiem rosną.   (bazie)

Te wiosenne kryją w sobie listeczki lub kwiatki. Te słodziutkie – nadzienie z pysznej marmoladki. (pączki)

 Gdy ją gospodyni z łupinek obiera, często z jej powodu łzy z oczu wyciera. (cebula)

Mały, szary ptaszek. Krótki ma dziób, niedługi ogonek. Wiosną radośnie swym śpiewem wita dzionek. (skowronek)

2. Hej, zielona żabko – zabawa muzyczno-ruchowa przy piosence .

Tekst piosenki zamieszczony został 24.03.2020r.

3. „Suknia Wiosny” – zajęcia plastyczne.                                                   

 Dzieci rysują Pani Wiośnie sukienkę,  a następnie ozdabiają różnymi materiałami plastycznymi . Można wykorzystać papier kolorowy, bibułę, plastelinę.

4.„Wiosenny głuchy telefon” – zabawa słuchowa. Dzieci siedzą na dywanie w kręgu. Rodzic szepcze do ucha siedzącemu obok dziecku krótkie hasło związane z wiosną, np. Świeci słońce.   Dziecko przekazuje szeptem hasło, które usłyszało, kolejnemu dziecku itd. Ostatnie dziecko wypowiada hasło na głos.

 

 

 27.03.2020 r.

TEMAT DNIA : ZDROWIE NA WIOSNĘ

CELE OGÓLNE: wdrażanie do zdrowego stylu życia – ruch, właściwe odżywianie; wyjaśnienie znaczenia spożywania szczypiorku dla zachowania dobrego zdrowia; rozwijanie umiejętności bezpiecznego poruszania się podczas zabaw ruchowych na powietrzu.

1.„Jak to wiosną bywa” – zajęcia z profilaktyki logopedycznej. Dzieci wykonują ćwiczenia narządów artykulacyjnych,  wymieniają zwiastuny wiosny i  wykonują określoną czynność: Słońce – uśmiechają się; Chmury – nadymają policzki; Wiatr – wciągają powietrze nosem, wydychają ustami; Budzący się niedźwiedź – ziewają, rozciągają się; Kapiąca woda z sopli – kląskają.

2.Zestaw ćwiczeń ruchowych.

„Bociany” – dzieci poruszają się po obwodzie koła, naśladując bociany. Unoszą kolana wysoko, klaszczą w dłonie prostymi rękami i krzyczą „kle, kle, kle”. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.

„Żabki” – dzieci ustawiają się na linii, wykonują przysiad, ręce umieszczają między stopami, naśladują skaczące żabki.

 „W poszukiwaniu wiosny” – dzieci siedzą w kręgu, na hasła N., np. Motylek, Mucha, Myszka ruszają się lub wydają głos jak zwierzę, którego nazwę usłyszą.

 „Kraina wiosny”. N. dzieli grupę na trzy zespoły, każda grupa dostaje inny kolor szarf i inne zadanie. Kraina Pszczółek (kolor żółty) wykonuje na kocykach odpychanie w leżeniu tyłem – nogi ugięte, oparte o ścianę, na sygnał N. dzieci odpychają się. Kraina Biedronek (kolor czerwony) wykonuje na kocykach pociąg, który porusza się po czerwonych liniach. Kraina Motylków (kolor zielony) wykonuje na kocykach jazdę parami, trzymając się za ręce.

„Skaczące koniki polne” – dzieci naśladują skaczące koniki, wykonując duże susy.

3.Hej, zielona żabko – zabawa muzyczno-ruchowa przy piosence

4.„Wiosenne memory” – dzieci w grupkach grają kartami memory z W.30, 31. Utrwalają nazwy poznanych kwiatów i ptaków. • W.30, 31

5.Szczypiorek – słuchanie wiersza D. Gellnerowej. Dzieci po wysłuchaniu wiersza oglądają szczypiorek, próbują go, wąchają i dzielą się swoimi spostrzeżeniami. N. mówi, dlaczego należy jeść szczypiorek..

6. „Zdrowe kanapki” – wykonanie i degustacja kanapek ze szczypiorkiem. N. przygotowuje na stole wszystkie potrzebne produkty i narzędzia. Przypomina dzieciom o zasadach higieny i bezpieczeństwa podczas pracy. Zabezpiecza dziecięce ubrania i włosy. N. przypomina, jakie znaczenie dla zdrowia ma jedzenie szczypiorku oraz ogólnie warzyw. Dzieci mieszają twarożek ze śmietaną, a następnie same komponują wiosenne kanapki. Po wykonaniu kanapek następuje ich degustacja.

 

SMACZNEGO !!!

 

 

30.03.2020r.

TEMAT DNIA : W GOSPODARSTWIE

CELE OGÓLNE: zachęcanie dzieci do uczestniczenia w zabawach ruchowo-naśladowczych; rozwijanie umiejętności słuchania i śpiewania piosenek; rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt z wiejskiego podwórka.

1.Trzy kurki – zabawa ruchowa przy popularnej piosence, ilustrowanie ruchem treści utworu. Przedszkolaki stoją w kole, wybieramy trójkę dzieci i ustawiamy je jedno za drugim. Przedszkolaki stojące w kole śpiewają, a wybrane dzieci chodzą wokół nich. Zabawę rozpoczyna N., który jest pierwszą kurką.

Trzy kurki sł. polskie Karol Hubert Rostworowski, melodia francuska

 Wyszły w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami po sali i śpiewają) i gęsiego sobie szły. (dzieci idą jedno za drugim) Pierwsza z przodu, (pierwsze dziecko macha ręką) w środku druga, (drugie dziecko klaszcze w dłonie) trzecia z tyłu oczkiem mruga. (trzecie dziecko pokazuje na oczko) I tak w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami) raz-dwa, raz-dwa, w pole szły. (dzieci zatrzymują się i tupią) •     

2.W gospodarstwie – słuchanie wiersza T.M. Massalskiej. N. czyta wiersz, demonstrując sylwety zwierząt występujących w utworze.

W gospodarstwie T. M. Massalska

 

                                                           

 Pieje kogut już od świtu: – Kukuryku! Kukuryku!

Kura do kurczaków żwawo

 gdacze: – W lewo! Gdacze: – W prawo!

 Kaczka kwacze: – Kwa! Kwa! Kwa!

 Trzy kaczątka dziobem pcha.            

 Krowa muczy: – Mu! Mu! Mu

! Aż po prostu brak jej tchu.

 Koń opędza się od much.

 I rży głośno: – Jestem zuch!

  Świnka chrumka: – Chrum! Chrum! Chrum!

 Co za hałas! Co za szum! 

 Kot cichutko miauczy: – Miau!

 A pies szczeka: – Hau! Hau! Hau!

 

 

 

 

        

 

 

Rozmowa na temat wiersza. N. rozkłada przed dziećmi sylwety zwierząt występujących w wierszu. Pyta: Jakie zwierzęta występowały w wierszu?; Jaki głos wydaje: kogut / kura / kaczka / krowa / świnia / kot / pies? (dzieci po kolei naśladują głosy zwierząt).

3.Dziwne rozmowy – zabawa ruchowa przy piosence. Dzieci słuchają piosenki. Następnie N. rozdaje opaski z rysunkami zwierząt występujących w utworze. Gdy dzieci usłyszą fragment z piosenki o zwierzątku, którym są, poruszają się po sali i naśladują dane zwierzę. • CD; opaski z rysunkami zwierząt: świni, kaczki, wrony, pieska

 Dziwne rozmowy sł. Anna Alexandrowicz, muz. Włodzimierz Zaliński

W chlewiku mieszka świnka (dzieci, które są świnkami, poruszają się po sali)

 i trąca ryjkiem drzwi. Gdy niosę jej jedzenie, to ona: „Kwi, kwi, kwi!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)

 Opodal chodzi kaczka, (dzieci , które są kaczkami, poruszają się po sali) co krzywe nóżki ma. (dzieci naśladują chód kaczek)

 Ja mówię jej: „Dzień dobry”, a ona: „Kwa, kwa, kwa.” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)

 Na drzewie siedzi wrona, (dzieci , które są wronami, poruszają się po Sali}

 jest czarna, trochę zła. Gdy pytam: „Jak się miewasz?”, to ona: „Kra, kra, kra!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując ptaka)

 Przed budą trzy szczeniaczki, (dzieci , które są szczeniaczkami, poruszają się po sali) podnoszą straszny gwałt. Ja mówię: „Cicho, pieski”, a one: „Hau, hau, hau!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko) .

4.Zwierzęta z wiejskiego podwórka.

  Dzieci kolorują i wycinają zwierzęta następnie doklejają za pomocą taśmy dwustronnej do patyczków lub słomek po napojach.

zwierzeta_do_wycinania.docx - załcznik

 

                                          

 

 

31.03.2020 r.

TEMAT DNIA : DOMY ZWIERZĄT

CELE OGÓLNE: aktywne uczestniczenie w zabawach, ośmielanie dzieci do wypowiadania się przed grupą; kształtowanie umiejętności rozróżniania i podawania nazw zwierząt hodowlanych i ich domów; zapoznanie z nazwami: buda, stajnia, kurnik.

1.Zagadki dla maluchów – rozwiązywanie zagadek Anny Mikity oraz naśladowanie odgłosów odgadniętego zwierzątka.

Choć ma skrzydła, nie potrafi fruwać wcale. Za to co dzień znosi jajko i gdacze wspaniale. (kura)

Chodzi po podwórku różowy grubasek. Lubi w brudnym błocie pochlapać się czasem. (świnia)

Choć jest duża i rogata, nie musisz uciekać. Kiedy dasz jej smacznej trawy, ona da ci mleka. (krowa)

Chętnie po łące skacze i biega, a jego synek to mały źrebak. (koń)

Czasem włazi gdzieś wysoko, żeby mieć na wszystko oko. Gdy chce zapłać mysz malutką, to zakrada się cichutko. (kot)

2.Zabawy rozwijające sprawność fizyczną. Naśladowanie sposobu poruszania się kury, konia i kota.

3.Co słychać na wsi? – słuchanie wiersza W. Chotomskiej ilustrowanego obrazkami zwierząt występujących w wierszu.

Co słychać na wsi? Wanda Chotomska

 Co słychać? Zależy gdzie.

 Na łące słychać: Klee! Klee!

 Na stawie: Kwa! Kwa! Na polu: Kraa!

 Przed kurnikiem: Kukuryku!

 Ko, ko, ko, ko, ko! – w kurniku.

 Koło budy słychać: Hau! A na progu: Miau!

A co słychać w domu, nie powiem nikomu. •          

4.„Na wiejskim podwórku” – zabawa dydaktyczna.

 Rozmowa na podstawie ilustracji wiejskiego podwórka, na którym widać: kurnik, stajnię, budę. Próby podawania nazw domów zwierząt i dopasowywania obrazków zwierząt: kury, kogut – kurnik; koń – stajnia; pies – buda. • ilustracja wiejskiego podwórka, na którym widoczne są: kurnik, stajnia, buda dla psa; obrazki zwierząt: kury, koguta, konia, psa •

5.Praca z KP. 15 – Nalepianie  domów odpowiednim zwierzętom.

Globalne czytanie wyrazów:

        KURNIK             STAJNIA                                                       BUDA

 

 

01.04.2020 r.

TEMAT DNIA: ODGŁOSY Z WIEJSKIEGO PODWÓRKA

CELE OGÓLNE: stymulowanie rozwoju mowy; ćwiczenia mięśni narządów mowy na zgłoskach: mu, me, be, hau, miau, iha, ko, kwa; rozwijanie spostrzegawczości słuchowej         – rozpoznawanie głosów zwierząt wiejskich.

1.Zabawa w rymy – zabawa podczas słuchania wiersza M. Strzałkowskiej. Dzieci naśladują głosy zwierząt z wiejskiego podwórka – w momentach, w których N. przerwie recytację.

Zabawa w rymy

Małgorzata Strzałkowska

Raz wybuchła na podwórku awantura,

 bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!             

Kura gdacze,  kaczka... (kwacze                                                  krowa... (ryczy)  świnia... (kwiczy]                                          owca... (beczy)  Koza... (meczy)

 a na płocie przy chlewiku kogut pieje: kukuryku!              

  Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu 

ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu.

 Odnalazła kura pióra i umilkła awantura,

 a pisklęciu się dostała niezła bura.

2.„Na wiejskim podwórku” – zabawa muzyczno-ruchowa.  Dzieci otrzymują emblematy zwierząt: krowy, kozy, owcy, psa, kota, konia, kury, kaczki. Dzieci poruszają się w rytm grzechotki. Gdy N. przestaje grać, dzieci zatrzymują się. N. mówi nazwę wybranego zwierzęcia. Dzieci posiadające taki emblemat naśladują sposób poruszania się i dźwięk, jaki wydaje to zwierzę. Zabawa trwa na tyle długo, by każde dziecko miało możliwość powtórzenia poszczególnych dźwięków.

3.„Co to za zwierzę?” – zabawa dydaktyczna. Odkrywanie elementów zakrytych obrazków i odgadywanie ich nazw. N. rozkłada obrazki zwierząt częściowo zakryte kartką: krowy, kaczki, konia, kury, koguta, psa, kota. N. pokazuje dzieciom fragment obrazka, np. głowę, brzuch, nogi lub rogi, a dzieci odgadują, jakie zwierzę ukryło się pod kartką. Po odgadnięciu dziecko naśladuje głos tego zwierzęcia.  

4.Krowa i mucha – słuchanie wiersza P. Siewiery-Kozłowskiej połączone z zabawą naśladowczą. Dzieci stoją w kole. N. rozdaje emblematy krowy i muchy. Dzieci, które są krowami, naśladują ruchy zgodnie z tym, co usłyszą w wierszu. Dzieci, które są muchami, dołączają w odpowiednim momencie do zabawy i również naśladują określone ruchy. N. pokazuje czynności, które należy wykonywać.

Krowa i mucha

Patrycja Siewiera-Kozłowska

Była sobie krowa mała,

 która pożuć trawkę chciała.

Trawka świeża i zielona,

 krówka jest nią zachwycona.

Najpierw wącha, (wdech przez nos)

potem wzdycha (wydech przez usta z głośnym westchnieniem: aaach!)   

(a nad trawką mucha bzyka). (bzzzzz – zęby złączone)

 Żuje krówka swoją trawkę, (okrężne ruchy żuchwy)

Myśli: „chyba zjem dokładkę!”

 Lecz te myśli jej przerywa mucha,

  która ciągle bzyka. (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

 Krowa – pac! – ogonem muchę, (klaśnięcie i wymówienie słowa: pac)

 mucha brzęczy wciąż nad uchem! (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

Tak dzień cały się bawiły,

aż opadły całkiem z siły!

 

 

02.04.2020 r.

 TEMAT DNIA : MAŁE I DUŻE ZWIERZĘTA

CELE OGÓLNE: rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt dorosłych i młodych: koń – źrebak, krowa – cielak, świnia – prosiak, kura – kurczak; kształtowanie umiejętności łączenia w pary zwierząt dorosłych i młodych; rozwijanie aparatu mowy poprzez ćwiczenia dźwiękonaśladowcze.

 1.Wycieczka – słuchanie piosenki połączone z ćwiczeniami ortofonicznymi.

Wycieczka

sł. i muz. Katarzyna Kulikowska

 Kiedy słonko jasno świeci, na wycieczkę idą dzieci.

 Idę ja, idziesz ty, kaczki, koty, kury, psy.

Kaczka: kwa, kwa, kwa. (dzieci naśladują głosy kaczki)

 Kotek: miau. (dzieci naśladują głos kotka)

Kura: ko, ko, ko. (dzieci naśladują glos kury)

A piesek: hau. (dzieci naśladują głos psa)

2. „Rodzina zwierząt” – zabawa dydaktyczna. N. rozkłada obrazki przedstawiające zwierzęta z wiejskiego podwórka: krowę, świnię, kurę, konia, cielaka, źrebaka, kurczaka, prosiaka. Dzieci oglądają obrazki z dorosłymi zwierzętami i ich dziećmi. Podają ich nazwy i łączą je w pary. Naśladują poruszanie się zwierząt oraz głosy, które wydają. • obrazki przedstawiające zwierzęta z wiejskiego podwórka: krowę, świnie, kurę, konia, cielaka, źrebaka, kurczaka, prosiaka.

3.Chodzi kurka – słuchanie wiersza I. Salach połączone z rozmową na temat jego treści. N. podczas czytania wiersza ilustruje go obrazkami zwierząt występujących w utworze.

 

 Chodzi kurka

 Iwona Salach

 Chodzi kurka po ogródku, małe ziarnko trzyma w dzióbku. A dla kogo? A dla dzieci, co gromadka za nią leci.

Po ogródku chodzi kurka i pazurkiem czyści piórka,

 a za kurką kogut – tatko pilnie strzeże swego stadka.

 Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie zwierzątko chodziło po ogródku?; Dla kogo kura niosła ziarenko?; Kto latał za kurką?; Kto pilnował stada?.

Pokoloruj koguta. 

 

 

 

 

 

4. Praca z KP2.16 – podawanie nazw zwierząt na ilustracji oraz łączenie ich w pary (zwierzęta dorosłe i ich dzieci). Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej i wiedzy przyrodniczej.

5.Kotki na spacerze – zabawa z ruchowa z elementami czworakowania według Kazimiery Wlaźnik. N. wystukuje rytm na tamburynie. Dzieci czworakują w różnych kierunkach po sali. Gdy N. przestaje grać, prosi, by dzieci-kotki przeciągały się, robiły koci grzbiet i miauczały. Następnie ponownie zaczyna grać. Zabawa powtarzana jest kilka razy.

 

03.04.2020r

TEMAT DNIA : PRZYSMAKI ZWIERZĄT.

CELE OGÓLNE: doskonalenie czynności podstawowych: chodu, biegu, skoku, utrzymywania równowagi; poszerzenie wiedzy przyrodniczej na temat pokarmów zwierząt; łączenie w pary zwierząt i ich przysmaków; porównywanie liczebności zbiorów poprzez dobieranie elementów w pary.

1.Stary Donald farmę miał – zabawa naśladowcza. Dzieci naśladują odgłosy wydawane przez zwierzęta występujące w piosence.

Stary Donald farmę miał sł. i muz. Tradycyjne

 Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

 Na tej farmie pieska miał ija, ija, oł!

 Słychać hau, hau tu, Hau, hau tam, Hau tu, hau tam,

 Wszędzie hau, hau,

 Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

 Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

 Na tej farmie krowy miał ija, ija, oł!

Słychać mu, mu tu, Mu, mu tam, Mu tu, mu tam,

Wszędzie mu, mu,

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

 Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie kaczki miał ija, ija, oł!

 Słychać kwa, kwa tu, Kwa, kwa tam,

Kwa tu, kwa tam, Wszędzie kwa, kwa,

 Stary Donald farmę miał ija, ija oł.

Domy_zwierzat_wiejskich_plansze_.pdf

 

2.Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował – słuchanie fragmentu wiersza H. Bechlerowej połączone z rozmową na temat wysłuchanego utworu.  

 To jest Filik – kotek bury. Ma wąsiki i pazury. Dobry jest ten kotek Filik: chce, by wszyscy mleko pili. Stanął Filik przy kurniku. – Czy chcesz mleka, koguciku? Lecz kogucik z kurką czarną na śniadanie jedli ziarno. Koło żłobu stoi konik. Filik ładnie się ukłonił. – Lubisz mleko? – Nie, ja rano smaczny owies jem i siano. (N. wyjaśnia, co to jest siano) Do królika kotek podszedł. – Pij, pij mleczko, bardzo proszę! Ale królik siadł pod drzewkiem: chrupu, chrupu – gryzł marchewkę [...] Więc do krówki poszedł kotek. – Czy na mleko masz ochotę? – Nie, Filiku, bo ja przecież jem zieloną trawkę w lecie. Koło furtki kózka biała także mleka pić nie chciała. – Zabierz sobie, kotku, dzbanek! Ja jem liście kapuściane [...]

 Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. N. zadaje pytania: Jak miał na imię kotek?; Czym kotek częstował zwierzęta?; Co kogucik i kurka jedli na śniadanie?; Co koń jadł rano?; Co gryzł królik?; Co lubi jeść krowa?; Dlaczego kózka nie chciała pić mleka?.

3.„Karmimy kurki” – zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniem prawidłowego toru oddychania.  Rozkładamy w wyznaczonym miejscu w sali puste tacki i obok tacki z kuleczkami papierowymi oraz słomki (dla każdego dziecka). Dzieci swobodnie biegają przy dźwiękach muzyki. Gdy muzyka ucichnie, dzieci podbiegają do miejsca, gdzie są słomki. Zadaniem dzieci jest przeniesienie papierowych kuleczek za pomocą słomek do pustych tacek.

      Policz ile kurcząt ma kura. Pokoloruj obrazek.

 

 

 

 

                                                        06.04.2020 r 

 TEMAT DNIA : PRZYGOTOWANIA DO ŚWIĄT

CELE OGÓLNE: wzmacnianie więzi rodzinnych; zapoznanie z charakterystycznymi elementami związanymi z Wielkanocą; kształtowanie umiejętności uważnego słuchania opowiadania czytanego przez osobę dorosłą.

1. Na Wielkanoc – nauka piosenki.

Na Wielkanoc

sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko

 Na Wielkanoc każdy zając maluje pisanki,

 a po bazie biegnie razem z cukrowym barankiem.

 Ref.:  La, la, la, la, la, la, z cukrowym barankiem. /x2

 Ma kurczątko ze święconką pleciony koszyczek,

 a ja wszystkim moim bliskim wesołych świąt życzę!

 Ref.: La, la, la, la, la, la, wesołych świąt życzę. /x2

2, Zabawy rozwijające sprawność fizyczną:

 – „Idziemy do lasu” – ćwiczenie orientacyjno-porządkowe. Rodzic  gra na tamburynie, dzieci maszerują parami.

– „Zbieranie jagód” – ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dzieci maszerują, unosząc wysoko kolana. Na polecenie rodzica dzieci robią przysiad, udając zbieranie jagód, następnie wstają, prostują się i dalej spacerują, unosząc wysoko kolana.

 – „Marsz na czworakach między gęstymi zaroślami” – zabawa z elementem czworakowania. Rodzic  gra na tamburynie, a dziecko swobodnie biegają po sali. Gdy rodzic  przestanie grać, dziecko porusza się na czworakach, udając przechodzenie między zaroślami.

3. Uważne słuchanie wiersza Przed Wielkanocą Dominika Niemiec

Pomogę mamie upiec makowca i babkę.

Na babkę, wiem to na pewno,

zawsze babcia ma chrapkę

. Ale najpierw trzeba święconkę przygotować

. Może tym razem czekoladowe jajka tam schować?

 Babcia jak co roku tłumaczy:

„Do koszyka pisanki wędrują,

zobaczysz, wnusiu,

 na śniadanie na pewno ci posmakują”.

Dziadek z tatą też dzielnie mamie pomagają,

od samego rana dom cały sprzątają.

Fajnie jest być razem, szykować wszystko na święta,

pomagać sobie, kochać bliskich,

o wielkanocnych zwyczajach pamiętać.

Rozmowa z dziećmi na podstawie tekstu utworu. Rodzic pyta: O jakich świętach była mowa w wierszu?; Kto brał udział w przygotowaniach do świąt?; Co takiego działo się podczas przygotowań?; Jak myślicie, jak czuła się dziewczynka?; Czy osoby z tej rodziny się kochają?; Dlaczego tak uważacie?; Czy wy pomagacie swoim bliskim w przygotowaniach do świąt?; W jaki sposób pomagacie?; Jak czujecie się w święta, gdy przebywacie ze swoimi bliskimi?.

4.„Wielkanoc – radosne święta” – zabawa dydaktyczna.

 Oglądanie ilustracji w książkach i obrazków związanych ze świętami. Podawanie nazw przedstawionych na nich elementów; zwrócenie uwagi na to, co kojarzy się z Wielkanocą: baranek, palemka, kurczaczek, pisanki, jajko – jako symbol życia. Zapoznanie dzieci z nazwą Wielkanoc i swobodna rozmowa o tym, dlaczego obchodzimy to święto. Następnie rodzic  rozdaje dziecku  pocięte na trzy części obrazki przedstawiające pisanki. Zadaniem  dziecka jest ułożenie obrazka i naklejenie na kartkę.

 

 

 

 

 

 

07.04.2020 r

TEMAT DNIA : WIELKANOCNE TRADYCJE

CELE OGÓLNE: poznanie polskich zwyczajów związanych z Wielkanocą; poznanie określeń: pisanka, kraszanka, święconka; łączenie opisu słownego z przedmiotem                     – rozwiązywanie zagadek.

1.Baranek, kurczaki, pisanki – rozwiązywanie zagadek Joanny Wasilewskiej połączone z opisem słownym obrazka. Rozkładamy  na dywanie obrazki: baranka, kurczaka, pisanki. Czytamy  dziecku  zagadki. Zadaniem dziecka jest wskazać odpowiedni obrazek.

 Baranek cukrowy

 

 Ma złociste rogi i kożuszek biały. Nie biega po łące, bo z cukru jest cały.

 Kurczaczki

 

 

Wykluły się z jajek, są żółciutkie całe. Będą z nich kogutki albo kurki małe.

 Pisanki

 

 Leżą w koszyczku pięknie ułożone. W kolory i wzory mocno ozdobione.

 

2. Wielkanoc – słuchanie opowiadania T. Kruczka połączone z rozmową na temat jego treści.

Wielkanoc

Tomasz Kruczek

. Właśnie chciałam obejrzeć książkę z obrazkami. Obiecałam to mojej żyrafie, że razem będziemy oglądać obrazki z Afryki. Nie wiem, czy wam mówiłam, ale żyrafa mieszka u mnie w pokoju od niedawna. Wprowadziła się tu dokładnie w moje urodziny. No więc właśnie zabierałyśmy się do oglądania obrazków, gdy rozległ się dzwonek do drzwi. – Tolu! Choć szybko – krzyknęła mama – babcia przyjechała na święta! Bardzo się ucieszyłam, bo święta z babcią są zupełnie niesamowite. Babcia zna się na świętach jak nikt inny na świecie. A to przecież wkrótce Wielkanoc i trzeba się do niej dobrze przygotować. – Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry – tubalnym głosem wołała babcia z przedpokoju. Stała w drzwiach, jak zawsze w swojej wielkiej kolorowej spódnicy i z burzą siwych włosów na głowie. W rękach trzymała ogromny wiklinowy kosz pełen świątecznych skarbów. Jak na razie schowanych przed nami pod białą serwetą. – Czas rozpocząć świąteczne przygotowania! – stwierdziła, patrząc po kolei na każdego z nas. – Co wy na to? – Wspaniale! – krzyknęłam – będę mogła ci pomagać? – Oczywiście, Tolu, ty, mama i tata. Wszyscy razem się za to zabierzemy. Mamy na to cały tydzień. – No i proszę – zaśmiał się tata – babcia przejęła dowodzenie. – Oczywiście, mój drogi – odparła i podała mu kosz, który musiał być bardzo ciężki, bo tata zrobił bardzo zdziwioną minę i kilka razy z niedowierzaniem podnosił go do góry.

I tak się zaczęła wielkanocna przygoda. Najpierw sadziłyśmy rzeżuchę. Na talerzu w kwiatki rozsypałam ziemię i wysypałam maleńkie brązowe ziarenka. Potem całość podlałam wodą. – Tylko pamiętaj, żeby podlewać codziennie – ostrzegła mama – inaczej rzeżucha nie zdąży wyrosnąć do świąt. – Dobrze, mamo – powiedziałam i naprawdę starałam się pilnować podlewania. Wiecie, to niesamowite, kiedy ziarenka pękają i wyrastają z nich maleńkie roślinki, które są codziennie większe. Bardzo lubię rzeżuchę. Żyrafa chyba nie. Powiedziała mi na ucho, że bardzo dziwnie pachnie i nie będzie jej jeść. Śmieszna ta żyrafa. Kiedy zasadziłam rzeżuchę, przyszedł czas na malowanie pisanek. Najpierw tata zrobił wydmuszki z jajek. Aż cały był czerwony na buzi od tego dmuchania. A na drugi dzień zabraliśmy się za malowanie. Pisanki maluje się na sto sposobów. Można malować farbkami, można pisakami, można poprzyklejać do nich różne rzeczy. Najważniejsze to nie zgnieść wydmuszki. Ale czasami wydmuszka pęka. W zeszłym roku strasznie się tym martwiłam. Teraz jestem już duża i się nie martwię, bo zawsze można zrobić nową pisankę. Kiedy mieliśmy już cały koszyk kolorowych pisanek, przyszedł czas na świąteczne wypieki. Tata przyniósł dla mnie do kuchni specjalny mały zabawkowy stolik, żebym mogła pomagać babci i mamie. I pracowałyśmy wszystkie trzy. To znaczy babcia i mama pracowały, a ja pomagałam. Pieczenie nie jest wcale łatwe. Ręce bardzo szybko oklejają się mąką i można pobrudzić całą kuchnię i fartuszek. I powiem wam, że bardzo szybko cała byłam w mące i klejącym cieście. – Nie przejmuj się, Tolu – powiedziała babcia, widząc moją zmartwioną minę. – Bardzo dobrze nam pomagasz i najważniejsze, że się uczysz przygotowywać święta. To bardzo ważne! Później babcia umyła mi ręce i buzie i zdjęła fartuszek. – A teraz mam coś dla ciebie – mrugnęła do mnie okiem i zaprowadziła mnie do tego wielkiego kosza, który przyniosła. – Proszę, to dla ciebie – powiedziała i podała mi wielką księgę z kolorowymi obrazkami. – To książka o świątecznych zwyczajach. Pobiegłam do pokoju i razem z zabawkami zaczęliśmy wszyscy ją przeglądać. A tam same cudeńka! Wycinankowi chłopcy i wycinankowe dziewczynki w kolorowych spódnicach biegają po kartkach! Niosą wysokie kolorowe palmy zrobione z malowanej trawy i kwiatów. A każda palma ledwo co mieści się na kartce. – To Niedziela Palmowa – powiedział tata, który dosiadł się do nas na chwilę. – A tu zobacz! Dzieci idą ze święconką do kościoła – dodał. I rzeczywiście, na obrazku dzieci niosły małe koszyczki przykryte białymi serwetkami. – O, a tu pisanki, ale takie dziwne – pokazałam kolejny obrazek. – To nie pisanki tylko kraszanki – powiedział tata. – Zamiast malować wydmuszki, wzory skrobie się ostrym nożykiem. – A to stół na niedzielne wielkanocne śniadanie – pokazał tata. – Jest babka i mazurek, i baranek, szynka i pisanki, i kiełbaski, i inne przysmaki. A tu dalej drzewa pełne małych zielonych pączków, z których lada moment miały wystrzelić liście. Zupełnie jakby cała przyroda cieszyła się ze świąt. – A to lany poniedziałek – zaśmiał się tata. – Wycinankowi chłopcy oblewali wycinkowe dziewczynki wycinankową wodą, a one śmiały się, uciekały, tak szybko że omal nie wypadły z książki. – Dosyć tego oglądania! Muszę biec pomagać mamie i babci – powiedział tata i wyszedł z pokoju. – O, to mi się podoba – powiedział, zerkając z półki porcelanowy słoń. – Takie polewanie. Bardzo lubię polewanie wodą.

– Ja tam wolę palmy – powiedziała żyrafa. – Są takie wysokie jak ja! – A ja najbardziej lubię baranka – powiedział pluszowy baranek. – A ty, Tolu – spytała żyrafa – co najbardziej lubisz w tych świętach? – To, że w ogóle są i że babcia przyjechała – powiedziałam – i że wszyscy jesteśmy razem. Kiedy zasypiałam, wszystkie zabawki opowiadały sobie, co najbardziej lubią w święta wielkanocne. Jedynie mały pluszowy zajączek nic nie mówił, tylko uśmiechał się tajemniczo.

 

 Rozmowa na temat opowiadania. Pytamy dziecko : Jak nazywają się święta, do których przygotowywała się Tola?; Kto przyjechał na święta do Toli?; Co babcia przywiozła ze sobą?; Co posadziła Tola na talerzu?; Co tata zrobił z jajek?; Jak nazywały się jajka, które malowała Tola?; Co babcia dała Toli do oglądania?; Jak wyglądał stół wielkanocny na obrazku w książce, którą Toli dała babcia?; Co Tola najbardziej lubi w Świętach Wielkanocnych?

3.„Pisanki we wzorki” – zabawa ruchowo-naśladowcza na podstawie wiersza K. Bayer. Dziecko  powtarza wiersz z jednoczesnym klaskaniem i dzieleniem na sylaby wybranych słów: pisaneczki, układane, kropeczki, złote, siedzi, kotek, ranek, koszu, malowane. Następnie  dziecko siada  i  rysuje  ilustrację  do wiersza. Dziecko mówią głośno to, co rysuje. Po wykonaniu ćwiczenia pytamy  dziecko : Jakie kolory mają twoje  narysowane pisanki?.

 

4. Dla chętnych dzieci proponuję kolorowankę świąteczną. Możesz użyć farb. Powodzenia.

 

08.04.2020 r

 TEMAT DNIA : WIELKANOCNY KOSZYCZEK

CELE OGÓLNE: poznanie tradycji święcenia pokarmów w Wielką Sobotę; zwrócenie uwagi na estetyczny wygląd koszyczka wielkanocnego.  

1.Wielkanocny koszyczek – słuchanie wiersza Z. Domitrocy połączone ze swobodną rozmową. z dzieckiem  na temat zwyczajów podczas świąt wielkanocnych. Wyjaśnienie znaczenia słowa święconka.

 

 Wielkanocny koszyczek 

W małym koszyczku dużo jedzenia,      

 które niesiemy do poświęcenia:

chleb i wędlina, kilka pisanek oraz cukrowy mały baranek                                                         Drożdżowa babka, sól i ser biały,

 i już jest pełny koszyczek mały...

 Święconka – nazwa pokarmów (głównie mięsa, jaj, chrzanu, chleba itd.) święconych w Wielką Sobotę w Kościołach katolickich Polski oraz w innych europejskich krajach.

W całej Polsce na stole wielkanocnym obok mięs i ciast stawia się koszyk ze święconką, drobne różnice wynikają tylko z lokalnych tradycji. Śniadanie wielkanocne rozpoczyna zwyczaj dzielenia się poświęconym jajkiem, podobny w swej formie i symbolice do bożonarodzeniowego łamania się opłatkiem. Dawny zwyczaj na wsiach nakazywał, aby wracając ze święconym obejść dom trzy razy, zgodnie ze wskazówkami zegara, co miało wypędzić złe moce z gospodarstwa.

2.„Wielkanocny koszyczek” – zabawa dydaktyczna. Rodzic  pokazuje dziecku  koszyczek wielkanocny. Omawia  jak powinien wyglądać i co powinno się w nim znaleźć.  Przygotowujemy :pisanki , baranka, kurczaczka, zajączka, palemke, chleb, sól, serwetkę.  Razem z dzieckiem  umieszczamy w  koszyczku  wszystkie produkty , po kolei wymieniając ich nazwy.

3. „Kurki i ziarenka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko swobodnie biega w rytm dowolnej muzyki. Na hasło .: Kurki szukają ziarenek dzieci zatrzymuje się, robi przysiad i stuka palcami o podłogę.

 

 

                                           09.04.2020r

TEMAT DNIA : PISANKI, KRASZANKI, MALOWANE JAJA

CELE OGÓLNE: kształtowanie umiejętności klasyfikowania ze względu na jedną cechę; posługiwanie się nazwami kolorów podstawowych; przybliżenie dzieciom tradycji malowania jajek.

1.„Co jest w jajku?” – zabawa dydaktyczna połączona z eksperymentem.

Rodzic omawia z dzieckiem  wygląd zewnętrzny jajka: jaki ma kolor, kształt, fakturę, zapoznaje z określeniem skorupka i mówi, do czego służy oraz czy jest twarda, czy miękka. Następnie rozbija surowe jajko i pokazuje dzieciom, jak wygląda w środku. Oddziela białko od żółtka i umieszcza je na spodeczkach. Wyjaśnia, jaką funkcję pełnią w jajku. Wspólnie z dzieckiem  określa ich konsystencję i kolor. Zapoznaje z określeniami białko i żółtko.     Dziecko  próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy białko i żółtko można ze sobą zmieszać. Następnie białko i żółtko są mieszane. Dziecko wyciąga wnioski.                              Swobodne odpowiadają na pytania: Skąd się biorą jajka?; W jakiej postaci można je spożywać?. Na konie eksperymentowania  zapraszamy dziecko  do degustacji jaj ugotowanych na twardo                                                            .

 

      

 

2.Praca z KP2.18 – dzieci łączą skorupki pisanek w pary. Puste jajko ozdabiają według własnych pomysłów.

181502_Plac-zabaw.-Trzylatek.-Cz.-2.-Karty-pracy-17-20.pdf lub inna propozycja  np.

 

 

 3.Zabawy w ogrodzie  – prowadzenie obserwacji przyrody. Zabawy integracyjne na świeżym powietrzu. Szukanie ukrytych przez rodzica  jajek czekoladowych.

4. „Malowane jaja” – praca plastyczna. Drukujemy  dziecku  kontury jajek oraz farby plakatowe. Dziecko wypełnia kontury, może również pokolorować farbami jajka w koszyczku.

 

 

                                                      10.04.2020r

TEMAT DNIA : NA ŚWIĄTECZNYM STOLE

CELE OGÓLNE: ćwiczenia rozluźniające i zwiększające ruchomość w stawach; liczenie w dostępnym zakresie; budowanie wypowiedzi na temat świątecznych potraw – praca z obrazkiem; kształtowanie umiejętności właściwego zachowania się przy stole.

1.Na wielkanocnym stole – słuchanie wiersza K. Kuzior-Wierzbowskiej, swobodna rozmowa na temat jego treści. Rodzic czytając wiersz, pokazuje ilustracje związane z jego treścią: babę lukrowaną, cukrowego baranka, dwa kurczaczki, wyjaśnia niezrozumiałe określenia: baba lukrowana, cukrowy baranek.

 Stoją na stole baby lukrowane,

 a między nimi cukrowy baranek.

 Pobekuje cicho, stuka kopytkami

,  bo chciałby dosięgnąć miski z pisankami.

  Ale dwa kurczaki tej miski pilnują,

  na baranka groźnie oba popiskują.

  Więc mały baranek w inną stronę zmierza.

 Kilka listków rzeżuchy uskubał z talerza.

2. Zestaw ćwiczeń ruchowych. • piłka

 –  „Skaczące pisanki” – dziecko  staje na wyznaczonej linii i skacze obunóż do końca pomieszczenia.

 – „Zające na łące” – dziecko wykonuje zajęcze skoki (w przysiadzie najpierw przekładane są ręce, później nogi) do wyznaczonego miejsca.

 – „Kaczuchy” – dziecko chodzi , naśladując kaczuszki (kaczy chód, machanie skrzydełkami i kuperkami).

3.„Pisanki wielkanocne” – ćwiczenia w klasyfikacji i liczeniu. Rozkładamy  na dywanie  jajka czekoladowe znalezione wczoraj w ogrodzie. Dziecko liczy jajka. Klasyfikujemy jajka- rozkładamy na oddzielne talerzyki jajka w tym samym kolorze i o tym samym wzorze,. Dziecko szacuje których jajek jest najwięcej. Możemy także zrobić śniadanie wielkanocne dla lalek  lub misiów. Dziecko stara się podzielić jajka tak aby wszyscy uczestnicy mieli tyle samo. Udanej zabawy.

 

                                      Praca rolnika

 14.04.2020 r.

TEMAT DNIA : NA POLU

CELE OGÓLNE: poznanie pracy rolnika – czynności, jakie wykonuje i potrzebnych mu narzędzi; wiązanie opisu słownego z obrazkiem.

1. Rolnik – nauka wiersza Z. Dmitrocy połączona z zabawą naśladowczą.

Rolnik rano rusza w pole (dzieci w kole maszerują jedno za drugim)

 orać pługiem czarną rolę. (dzieci zatrzymują się, kładą ręce na   ramionach sąsiada i maszerują w miejscu)

 Sieje zboże i buraki, (dzieci, stojąc w kole, naśladują sianie ziarenek)

 z których potem są przysmaki. (dzieci, stojąc w kole, masują się po brzuchach)

 2.Rolnik sam w dolinie (fragment) – tradycyjna zabawa ruchowa oraz nauka piosenki.

 

https://www.youtube.com/watch?v=fnXMYTQehn4

3.„Jestem rolnikiem” – zabawa dydaktyczna. Rodzic  pokazuje ilustracje przedstawiające pole i rolnika.

   

Wyjaśnia, kto to jest rolnik, stawia przed dziećmi pojemniki z ziemią. Pokazuje, jak rolnik sieje ziarenka zbóż, które wyrastają i później mamy z nich np. chleb, rogaliki. Jeśli jest to możliwe to dajemy dziecku ziarenka, np.: owsa.

 

Dziecko ogląda  je, n astępnie razem z rodzicem wykonuje  rowki w ziemi w pojemniku i  sieje ziarenka. Rodzic  wyjaśnia dzieciom, że po jakimś czasie ziarenka wykiełkują i będą rosnąć, aż pojawią się kłosy (rodzic  pokazuje ilustrację kłosów)

i rolnik będzie mógł je zebrać za pomocą specjalnej maszyny – kombajnu. Rodzic  pokazuje ilustrację kombajnu.

 

4.„Od ziarenka do kwiatka” – dziecko  układa obrazki  w prawidłowej kolejności, tworząc historyjkę. Nakleja ją  na kartkę. Opowiada, co widzi  na obrazkach, w jaki sposób z ziarenka wyrosła roślina.

 

5. Pokoloruj traktor rolnika. 

 

15.04.2020r

Temat dnia : PIECZYWO

1. Pieczywo – słuchanie wiersza B. Szut połączone z rozmową na temat pracy rolnika na podstawie ilustracji. 

 Na pierwszej widać, jak rolnik sieje ziarno,

 na drugiej widać kiełkujące ziarno,

 

 na trzeciej wyrastające kłosy,

na czwartej widać, jak rolnik zbiera zboże maszyną –kombajnem,

 na piątej rolnik wiezie zboże w workach do młyna,

na szóstej widać w młynie worki z mąką

     

Rodzic  może pokazać dziecku  na tackach mąkę, dziecko dotyka, mówi, jaki ma kolor

Pieczywo

Bogusław Szut

 Skąd na stole smaczny chlebek? Rolnik sieje ziarno w glebę.

 Kiedy zboże jest dojrzałe, rolnik kosi je z zapałem,

 potem młóci, w swych maszynach i wywozi plon do młyna.

 Młynarz w młynie ziarno miele, białej mąki robi wiele.

 Mąka trafia do piekarza, który ciasto z niej wytwarza.

Z ciasta robi i chleb, rogale... W piecu piecze je wytrwale.

Jest pieczywo! Ślinka leci, więc smacznego, dzieci!

2. „Chleb i rogaliki” – degustacja pieczywa.  Dzieci opisują wygląd pieczywa, zapoznają się z nazwą pieczywo. Rodzic może pokazać obrazki przedstawiające różne rodzaje pieczywa.

 3. Mało nas – tradycyjna zabawa ruchowa. Dziecko i pozostali domownicy  stoją w kole, poruszają się w rytm melodii. Wszyscy   razem z dzieckiem  śpiewa piosenkę.

 Mało nas sł. i muz. tradycyjne

Mało nas, mało nas do pieczenia chleba. Jeszcze nam, jeszcze nam ciebie tu potrzeba. Mało nas, mało nas do pieczenia chleba. Jeszcze nam, jeszcze nam [Marysi] tu potrzeba. (wywołany członek rodziny wchodzi do środka koła) Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie osoby  będą wywołane.

4. Zabawa z masą solną- lepienie różnego rodzaju pieczywa, po wyschnięciu malowanie .

Przepis na masę solną :https://www.youtube.com/watch?v=17kFusxFZWc

16.04.2020r

TEMAT DNIA : TRAKTOR

CELE OGÓLNE: rozwijanie motoryki małej; zapoznanie z wyglądem i nazwami pojazdów.

1. Traktor – słuchanie wiersza C.P. Tarkowskiego.

 Stoi traktor na podwórzu,

 zabłocony, cały w kurzu.

 Latem pełni ważną rolę,

bo wyjeżdża często w pole,

ciągnie, orze i bronuje

 – bardzo ciężko tam pracuje.

  

                                                                                    

 Rodzic, czytając wiersz, wyjaśnia dzieciom niezrozumiałe słowa. Demonstruje ilustrację do wiersza. Dziecko opisuje wygląd traktora. Zadajemy  pytania: Ile traktor ma kół?. Dzieci z pomocą głośno liczą.

 

 

.

 

2. „Jedzie traktor” – zabawa ruchowa z elementami dźwiękonaśladowczymi.    Na hasło : Traktor wyjechał w pole dzieci poruszają się w rytm tamburyna i naśladują odgłosy traktora: pach, pach, pach. Gdy rodzic  przestaje grać, dzieci się zatrzymują. Rodzic  prosi, by dzieci spróbowały podzielić wyraz traktor na sylaby.

TRAK-TOR

3.Praca z KP2.20 – rysowanie drogi, po której jedzie traktor oraz kolorowanie konturu traktora. Karta pracy znajduje się na początku strony.

 

4.„Traktor jedzie w pole” – zabawa ruchowa.  Wszyscy domownicy zamieniają się w traktory. Traktory mogą się poruszać tylko po liniach oznaczonych taśmą na dywanie. Traktory wyjeżdżają w pole. Dzieci naśladują odgłosy traktora.

5. Co to za zwierzę? Wytnij zwierzęta po przerywanej linii i dopasuj ze sobą odpowiednie połowy.

.

 

 

17.04.2020r

 TEMAT DNIA: SKĄD SIĘ BIERZE SER?

CELE OGÓLNE: wzmacnianie mięśni grzbietu; poznanie produktów, które powstają z mleka; rozumienie znaczenia jedzenia nabiału dla zachowania zdrowia.

1.„Skąd się wzięło mleko?” – Przedstawiamy  dzieciom obrazek krowy. Omawiamy  jej wygląd i sposób odżywiania. Prowadzimy  rozmowę na temat mleka i jego wartości odżywczych.

 

 Mleko i jego przetwory stanowią bardzo ważną grupę produktów w codziennym żywieniu dzieci i młodzieży. Zawierają one duże ilości dobrze przyswajalnego wapnia - składnika budulcowego kości i zębów. Zawierają również pełnowartościowe białko oraz witaminy i składniki mineralne. Dla dzieci i młodzieży zaleca się wypijanie 3-4 szklanek mleka.      Mleko można zastąpić jogurtem, kefirem i częściowo serem.

 

2. Zestaw ćwiczeń ruchowych:

– „Noszenie wody” – Podajemy  dzieciom laski gimnastyczne, mogą być zastąpione w warunkach domowych kijem od miotły lub mopa. Umieszczamy kij  między łopatki, dzieci naśladują pracę rolnika noszącego wodę, utrzymują wyprostowaną sylwetkę, patrzą przed siebie.

 – „Koszenie trawy” – dziecko  dobiera się  w pary z kimś z domowników. Jedna osoba  z pary przyjmuje pozycję na czworakach, druga obwiązuje skakanką w pasie kolegę lub koleżankę i prowadzi do wyznaczonego miejsca.

 – „Pług” – wyścig z czołganiem pod partnerem. Dziecko ustawiają się na linii, rodzic  staje w rozkroku, dziecko  czołga się między nogami stojącego rodzica.

3. Tylko nic nie mówcie krowie – słuchanie fragmentu wiersza H. Szayerowej połączone z rozmową na temat utworu.

Tylko nic nie mówcie krowie (fragment) Halina Szayerowa

Nabiał – produkt  smaczny, zdrowy.  Dostajemy go  od krowy. Tylko nic nie mówcie krowie.  Jak się krowa  o tym dowie,  to się jej  przewróci w głowie  i gotowa  narozrabiać.  I przestanie  nabiał dawać,  czyli:  masło,  mleko,  sery,  i śmietanę  na desery! [...]

 Rodzic wyjaśnia określenia nabiał. Demonstruje ilustracje związane z czytanym wierszem: krowę, mleko, masło, sery: biały, żółty, śmietanę. Pytamy  dzieci: Co może dać nam krowa?; Co można zrobić z mleka?.

4.„Zdrowe jedzenie” – próbowanie produktów zrobionych z mleka. Dzieci rozpoznają produkty mleczne i podają ich nazwy: ser biały i żółty, jogurt, śmietana, masło. Próbują wszystkich artykułów. Rodzic  przeprowadza rozmowę, dlaczego te produkty trzeba jeść (np. po to, by mieć zdrowe zęby, kości).

5. „Świnka" – układanie obrazka z puzzli.

20.04.2020 r

 TEMAT DNIA : CZYSTO WOKÓŁ NAS

CELE OGÓLNE: klasyfikowanie przedmiotów według dwóch cech; wdrażanie do utrzymywania porządku w swoim otoczeniu.

1. Obietnica – słuchanie wiersza I. Salach połączone z rozmową na temat niebezpieczeństw zagrażających środowisku ze strony człowieka.

Obietnica

Iwona Salach

 Gdy do lasu pójdą dzieci,

 żadne w lesie nie naśmieci,

 bo papierki i butelki

 dają pożar czasem wielki.

 Każdy malec obiecuje,

że przyrodę uszanuje.

Nie wystraszy w lesie zwierza,

co do wody właśnie zmierza.

Nie zabrudzi rzeki także.

Dba o czystość, dba, a jakże.

 A więc dziecię moje młode

 – przed zagładą chroń przyrodę.

 

Rodzic czytając wiersz, pokazuje plansze lub obrazki miejsc zanieczyszczonych, np.: lasu, rzeki lub miejsc zniszczonych przez pożar. Omawia z dzieckiem  jak należy zachowywać się w lesie. Rodzic pyta: Czy w lesie możemy śmiecić?; Dlaczego nie możemy śmiecić?. Jeszcze raz czyta dwa pierwsze wersy wiersza. Razem z dzieckiem  tworzymy  kodeks małego ekologa. Na dużym kartonie układamy  obrazek lasu i pytamy  dziecko : Czy każde dziecko obiecuje, że przyrodę uszanuje?. Następnie kładzie na kartce obrazek rzeki oraz zwierząt i pyta: Czy obiecujesz  nie straszyć zwierząt i nie zanieczyszczać rzek?.Rodzic z dzieckiem  przykleja obrazki do kartonu. Dziecko  odbijają swoje dłonie pomalowane farbami na plakacie.

 

KODEKS MAŁEGO EKOLOGA

 

    

                 

 

 

 

2.„Sprzątamy las” – zabawa dydaktyczna. Rodzic  demonstruje dzieciom dwie ilustracje lasu: zaśmieconego i czystego. Rozmawia z dzieckiem , dlaczego nie wolno śmiecić w lesie. Następnie dziecko otrzymuje małe i duże butelki plastikowe, spośród których musi wybrać małe butelki  i wrzucić do worka. Następnie  dziecko otrzymuje różne nakrętki. Zadaniem dziecka jest wybranie nakrętek, które są plastikowe i czerwone, oraz wrzucić je do worka.

3.„Czysto wokół nas” – zabawa ruchowa. Dziecko  maszeruje  po pokoju  w rytm spokojnej muzyki. Gdy muzyka cichnie, rodzic wypowiada zdania zawierające prawdziwe informacje i niezgodne z prawdą. Gdy informacje są prawdziwe, dziecko  klaszcze , gdy są nieprawdziwe, robi przysiad, np.: W lesie możemy zostawiać papierki, butelki, opakowania po sokach; W lesie głośno się zachowujemy, aby wystraszyć zwierzęta i ptaki; Nie zostawiamy w lesie papierków; W lesie zachowujemy się cicho; Nie łamiemy gałęzi z drzew;                 W lesie nie zrywamy liści z drzew oraz innych roślin; Gdy jesteśmy nad rzeką, nie wrzucamy butelek ani papierków do wody; Papierki i butelki po sokach wrzucamy do kosza na śmieci.

4. „Porządkujemy zabawki” – ćwiczenia w klasyfikowaniu przedmiotów.  Rodzic rozkłada na dywanie misie w różnych kolorach oraz samochody – małe i duże, mogą być także klocki różnego rodzaju. Prosi dziecko, aby uporządkowało zabawki.

21.04.2020r

TEMAT DNIA : SPRZĄTANIE ŚWIATA

CELE OGÓLNE: rozwijanie poczucia odpowiedzialności za przyrodę; wdrażanie do utrzymywania porządku w swoim otoczeniu; wskazywanie właściwych i niewłaściwych zachowań wobec przyrody.

1.Śmieciu precz – SŁUCHANIE WIERSZA

 Śmieciu precz Stanisław Karaszewski

Gdy rano słońce świeci

wybiegają na dwór dzieci. 

Miotły, szczotki idą w ruch,

 bo dokoła wielki brud.

 Śmieci precz, brudzie precz!

 Ład, porządek dobra rzecz!

Tu papierek od cukierka.

 Tam po soku jest butelka.

Ówdzie puszka po napoju.

 I pudełko może twoje.

 Żyć nie można w bałaganie.

 Więc się bierzmy za sprzątanie.

 Zmykaj śmieciu do śmietnika.

 Bałaganie, brudzie znikaj!

     

Rodzic  omawia z dzieckiem  treść przeczytanego wiersza. Kładzie  dwa obrazki: podwórka zaśmieconego i posprzątanego. Pyta dziecko, na którym z podwórek chciałoby  się bawić.

2 „Relaks w lesie” – zabawa relaksacyjna. Rodzic zaprasza dziecko  do położenia się na dywanie. Prosi, aby zamknęło  oczy, słuchały go i wykonały z nim ćwiczenie. Włącza nagranie śpiewu ptaków (bądź leśną muzykę relaksacyjną] i opowiada dziecku  o lesie, w którym się znalazło. W tym samym czasie, przechadzając się obok dziecka, rozsypuje na dywanie śmieci – papiery, pudełka kartonowe, puszki, plastikowe butelki, folie itp.

Rodzic mówi: Wyobraź sobie, że poszliśmy  na spacer do lasu. Szliśmy  przez jakiś czas, a ponieważ trochę się zmęczyliśmy, postanowiliśmy  się położyć na polanie i chwilę odpocząć. Leżymy na zielonym, soczystym, miękkim mchu. Słońce przygrzewa. Jest nam bardzo przyjemnie. Wokół słychać śpiew ptaków, gdzieś z oddali dobiega pracowite stukanie dzięcioła. Jest spokojnie.   Wiatr leciutko porusza gałęziami pobliskich paproci i czujemy na twarzy przyjemny powiew niosący ze sobą słodką woń kwiatów. Jeszcze chwilka i znów będziemy  mogli wyruszyć w dalszą podróż i pospacerować w głąb kniei. Nasze oczy są tak ciężkie, że nie chcą się otworzyć. Przeciągamy  się jak koty i powoli siadamy, wystawiając twarze do słońca. Powoli otwieramy  oczy i rozglądamy się dookoła. Co to? Czy to na pewno jest piękny las? Rodzic  angażuje dziecko do rozmowy o tym, jak się czuło „odpoczywając w lesie”. Dziecko buduje swobodne wypowiedzi, zwraca uwagę na śmieci, które pojawiły się w lesie. Pytamy  dzieci, by się zastanowiły: Kto mógł naśmiecić w lesie?; Czy zachował się właściwie?; Jak wygląda las pełen śmieci?; Co trzeba zrobić, aby las znów był piękny?.

3.Praca z KP2.21 – dzieci poprowadzą linię po właściwej drodze, a następnie umieszczają nalepki z kartonikami po sokach tam, gdzie powinny znaleźć się śmieci.

4. Pokoloruj naszą planetę. Jutro 22 kwietnia obchodzony jest Międzynarodowy  Dzień Ziemi.

22.04.2020 r

 TEMAT DNIA : EKOPRZYJACIELE

CELE OGOLNE: rozwijanie sprawności manualnej i inwencji twórczej; kształtowanie umiejętności wykorzystywania różnych materiałów w pracy plastycznej.

1. Jedzie pociąg Dorota Augsburg- zabawa przy piosence.

 Jedzie pociąg z daleka, na nikogo nie czeka.

 Konduktorze łaskawy zawieź nas do lasu,

 nie zrobimy hałasu.

 Chcemy, chcemy do sowy,

 do sowy mądrej głowy. Ciuch , ciuch, ciuch, ciuch...

 

Rodzic ogłasza nazwę stacji: Stacja czysty lasek. Prosi, by dziecko poszukało sowy mądrej głowy, która wyjaśni im, co znaczy tajemnicze słowo ekologia. Dziecko szuka w sali maskotki sowy, którą rodzic wcześniej schował.        Gdy dziecko odszukaj sowę, siada na dywanie i słucha wiersza o ekologii.  

2.Co to jest ekologia – słuchanie wiersza D. Klimkiewicz i W. Drabika połączone z rozmową.

Ekologia – mądre słowo, a co znaczy? – powiedz, sowo!

 Sowa chwilkę pomyślała i odpowiedź taką dała:

To nauka o zwierzakach, lasach, rzekach, ludziach, ptakach.

 Mówiąc krótko, w paru zdaniach,

o wzajemnych powiązaniach między nimi,

bo to wszystko, to jest nasze środowisko.

Masz je chronić i szanować – powiedziała mądra sowa.

 

                                                 

 Pokazujemy dziecku obrazek zwierząt, lasu, rzeki, ptaków.  Pytamy  dzieci: Co to jest ekologia?; Czy możemy niszczyć środowisko?.

3. „ekoludek” – praca plastyczno-techniczna z surowców wtórnych. Dzieci wykonują ekoludki z różnych dostępnych materiałów, np.: rolek po papierze toaletowym i ręcznikach papierowych, kolorowych gazet, pudełek po produktach spożywczych, włóczki, nakrętek plastikowych. Dzieci wykonują z pomocą rodzica  ekoludki według własnych pomysłów.

                                             

 

4. „Echo na instrumentach” – zabawa muzyczna. Dajemy  dziecku różnej wielkości plastikowe butelki, groch, ryż, kaszę. Dziecko przesypuje produkty do butelek z użyciem łyżek i lejków. Następnie z pomocą  zakręca butelki. Mozna je ozdobić kawałkami kolorowego papieru samoprzylepnego. Po zrobieniu instrumentów dziecko siada na dywanie. Rodzic wygrywa prosty rytm, który dziecko powtarza, używając swoich instrumentów.

 

 

23.04.2020 r

TEMAT DNIA : CZYSTA RZEKA

CELE OGÓLNE: rozwijanie mowy i koncentracji uwagi – opowiadanie historyjki obrazkowej zgodnie z chronologią zdarzeń; tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości przyrodniczej poprzez eksperymentowanie.

1. Kropelka wody na wycieczce – układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej.

Rodzic  demonstruje kontur kropli wody, układa napis woda i odczytuje go.

W O D A

Razem z dzieckiem dzieli wyraz na sylaby. Następnie układa przed dzieckiem  trzy obrazki i opowiada historię kropelki wody:

 1. Kropelka wody wybrała się na wycieczkę nad rzekę. W rzece widać pływające ryby, dookoła trawę, świeci słońce. Rodzic  pod obrazkiem kładzie kontur wesołej kropelki wody

  2. Nad rzekę przyszły dzieci. Są na wycieczce. Rozrzuciły papierki po cukierkach, kartoniki i butelki po sokach wrzuciły do wody.

 3. Nad rzeką nie ma dzieci. Poszły do domu. Zostawiły papierki na trawie, kartoniki i butelki w rzece. Rodzic pod obrazkiem kładzie kontur smutnej kropelki wody. Następnie  prosi dziecko, by opowiedziały, co się wydarzyło, gdy kropelka wody poszła na wycieczkę nad rzekę.

2. . Chora rzeka – słuchanie fragmentu wiersza J. Papuzińskiej połączone z rozmową na temat utworu.

Chora rzeka (fragment) Joanna Papuzińska

Śniła się kotkowi rzeka,

 wielka rzeka, pełna mleka...

Tutaj płynie biała rzeka

. Jak tu pusto! Drzewo uschło...

Cicho tak – ani ptak, ani ważka,

 ani komar, ani bąk, ani gad,

ani płaz, ani ślimak,

 ani żadna wodna roślina,  [...] ani pstrąg,

 nikt już nie żyje tutaj,

 bo rzeka jest zatruta.

 Sterczy napis: „Zakaz kąpieli”. [...]

Chora rzeka nie narzeka,

 tylko czeka, czeka, czeka..

Rozmowa na temat treści wiersza. Pytamy dziecko : Co śniło się kotkowi?; Jakie zwierzęta mieszkają w wodzie?; Dlaczego wszystkie zwierzęta i rośliny wyprowadziły się z rzeki?. O co może prosić rzeka?. Np.: Nie zanieczyszczaj mnie; Nie wrzucaj butelek i worków do wody; Nie zostawiaj śmieci na brzegu rzeki. Rodzic  zwraca uwagę na to, że nie tylko trzeba szanować wodę w rzekach czy jeziorach, lecz także nie wolno zanieczyszczać lasów, gdyż są one źródłem czystego powietrza, miejscem życia wielu roślin i zwierząt.

3. Kolorowanie kredkami i wycinanie  konturu kropelki wody. 

 

24.04.2020r.

TEMAT DNIA : SEGREGUJEMY ODPADY

CELE OGÓLNE: nabywanie sprawności ruchowej i zwinności; wdrażanie do utrzymywania porządku; kształtowanie umiejętności klasyfikowania według określonej cechy.

1. Robimy porządki – zapoznanie z treścią wiersza.

 Robimy porządki autor nieznany

Wszystkie dzieci, nawet duże posprzątają dziś podwórze.

 A dorośli pomagają, śmieci w workach wyrzucają.

 Pierwszy worek jest zielony, (Rodzic kładzie na dywanie zielony worek, a obok szklany przedmiot) cały szkiełkiem wypełniony.

W żółtym worku jest bez liku (Rodzic kładzie na dywanie żółty worek, a obok plastikowe butelki) niepotrzebnych już plastików.

 A niebieski worek – wiecie – (Rodzic  kładzie niebieski worek, a obok papierowe pojemniki) papierowe zbiera śmieci.

 My przyrodę szanujemy, śmieci więc segregujemy.

Z ekologią za pan brat mama, tata, siostra, brat.

Rodzic przeprowadza z dzieckiem  rozmowę. Pyta: Co to są śmieci?; Co może być śmieciem?; Czy śmieci wokół nas są potrzebne?; Co należy zrobić ze śmieciami?; Co to jest segregacja śmieci?. Następnie wysypuje na środku dywanu: pudełka kartonowe po sokach lub opakowania po produktach spożywczych, papiery, plastikowe butelki, folie, pojemniki po jogurtach, serkach, kilka szklanych opakowań. Stawia trzy worki: zielony – na szkło, niebieski – na papier, żółty – na plastik. Worki mogą mieć  przyklejone obrazki przedmiotów, które należy do nich wrzucać. 

2. Praca z KP2.22 – zadaniem dzieci jest połączenie niebieskimi liniami przedmiotów papierowych z niebieskim koszem, a zielonymi liniami przedmiotów szklanych z zielonym koszem. Chętne dzieci określają, który śmieć nie pasuje do żadnego kosza i dlaczego.

3. „Kosze na śmieci” – praca plastyczno-techniczna. Rozdajemy  dzieciom pojemniki i kolorowy papier. Zadaniem każdego dziecka jest wykonanie kosza na śmieci: na papier w kolorze niebieskim, na plastik w kolorze żółtym i na szkło w kolorze zielonym. Dzieci oklejają pojemniki papierami w odpowiednich kolorach.

                                                                      

27.04.2020 r

 TEMAT DNIA : MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI

CELE OGÓLNE: kształtowanie u dziecka śmiałości i odwagi poprzez prezentowanie przed grupą swojej ulubionej książki; kształtowanie umiejętności wypowiadania się na temat ulubionych książek.

1. „Moje ulubione książki” – wspólne oglądanie przyniesionych przez dzieci książek. Zachęcamy  dzieci do swobodnych wypowiedzi, zwracamy  uwagę na umiejętne obchodzenie się z książkami i ich szanowanie.

2. Moje książki – słuchanie wiersza I. Salach oraz rozmowa na temat jego treści.

 Moje książki kolorowe stoją równo na półeczce.

Myję ręce i oglądam kartkę po karteczce.

Czasem książki czyta mama,

 bo ja nie potrafię sama.

 Z książek wiele się dowiecie

o szerokim pięknym świecie.

O roślinach, o zwierzętach,

o dalekich krajach też.

Wszystko w książce jest zamknięte,

a więc ją do ręki bierz.

Rodzic  rozmawia z dziećmi na temat przeczytanego wiersza. Pyta: O czym dzisiaj będziemy mówić?; Dlaczego dobrze jest mieć książeczki w domu i czytać je codziennie?; Co trzeba najpierw zrobić, zanim weźmiemy do ręki książkę?.Zwracamy  dzieciom uwagę na prawidłowe obchodzenie się z książkami: Nie wolno poplamić książki ani zaginać rogów; Należy delikatnie odwracać kartki, by ich nie podrzeć, oraz odkładać książki na swoje miejsce.

 3. „Książki na miejsce!” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko stoi  w kole, trzymając przed sobą  książkę . rodzic  gra na tamburynie lub klaszcze a dziecko  swobodnie biega po pokoju , podskakując z nogi na nogę. Na hasło: Książki na miejsce! Dziecko podchodzą do półeczki  i kładzie tam książkę. Wcześniej rodzic  prezentuje, w jaki sposób odkłada się książki na półkę.

4. Praca z KP2.23 – dzieci porządkują książki i zabawki na półkach regału, utrwalając określania: najwyżej, najniżej, w środku.

5.  Zabawy na świeżym powietrzu  – prowadzenie obserwacji przyrody.

 6. „Zgubione rzeczy” – zabawa integracyjna. Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie przedmiotów z bajek do odpowiednich postaci.

 

 

                                       28.04.2020 r

 TEMAT DNIA : JAK POWSTAJE PAPIER?

CELE OGÓLNE: rozbudzanie ciekawości badawczej – sprawdzanie różnych faktur papieru; rozwijanie zainteresowania książkami.

1.„Las” – swobodna rozmowa z dziećmi o tym, co daje nam las. Rodzic mówi zagadkę.

 Las

 Są tam duże drzewa oraz grzybki małe. Co to jest za miejsce? Wiecie doskonale.

Następnie rozkładamy  przed dziećmi zdjęcia lub ilustrację lasu. Wykorzystując walory przyrodnicze naszej miejscowości możemy zabrać dzieci na spacer do lasu (zbieramy szyszki). Po spacerze rodzic  kładzie kartkę papieru i książkę na dywanie i pyta :    Co to jest papier?. Rozdajemy  dzieciom papier o różnej grubości i fakturze. Dzieci mogą dotknąć kartek. Później podajemy  kilka przykładów wykorzystania papieru, np.: do rysowania lub do produkcji książek, czasopism, gazetek dla dzieci. Rodzic rozdaje dzieciom książki i gazetki, by mogły zapoznać się z fakturą tego typu kartek. Pytamy : Z czego powstaje papier?.    Na koniec rodzic może  włączyć odgłosy lasu. Dzieci słuchają: szumu drzew, śpiewu ptaków.

2. Raz na sośnie siadła pliszka – wysłuchanie wiersza W. Ścisłowskiego.

 Raz na sośnie siadła pliszka Włodzimierz Ścisłowski

Raz na sośnie siadła pliszka –    (rodzic kładzie przed dziećmi obrazek pliszki i sosny) no i co wynika z tego?

 Drgnęła gałąź – spadła szyszka.    (rodzic  kładzie obrazek szyszki) mogą być szyszki zebrane w lesie.

 No i co w tym ciekawego?  

Szyszka była już dojrzała

 –  no i co wynika z tego?

 Więc nasiona wyleciały.

 No i co w tym ciekawego?

Z nasion drzewka tam wyrosły – (rodzic kładzie obrazek drzew)

 no i co wynika z tego?

 Cóż, po latach ścięto sosny. (rodzic  pokazuje obrazek ludzi ścinających drzewa w lesie)

No i co w tym ciekawego?

Z drewna papier wnet zrobiono – (rodzic pokazuje kartkę)

 no i co wynika z tego?

 Dziś jest książki twojej stroną – (rodzic  kładzie przed dziećmi książkę, odwraca  kartki)

 dziękuj pliszce (drzewom), mój kolego!”

 

    

 Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. Zadajemy dziecku  pytania: Z czego wyrosły drzewka?; W co zamieniło się drewno?.

3.„Jak powstaje papier ekologiczny” – eksperyment. Rodzic  rozdaje dzieciom różnego rodzaju papier: gazety, kartki, bibułę itp. Zadaniem dzieci jest porwanie papieru na drobne kawałki. Następnie dzieci wkładają kawałki papieru do wiaderka. Zalewamy  je wodą i chwilę odczekujemy , aż rozmiękną. Namoczony papier rodzic rozdrabnia mikserem do osiągnięcia gęstej papki. Papkę wylewa na sito tak, aby siatka została równomiernie pokryta cienką warstwą. Przyciskamy  papkę kawałkiem tektury i odwracamy . Delikatnie naciskając gąbką powierzchnię siatki, przenosimy  włókna papieru na tekturę. Papierową masę przykrywa drugim kawałkiem tektury i z pomocą wałka wyciskamy  z niej wodę. Tak powstały papier rodzic pozostawia do wyschnięcia na rozłożonych kawałkach gazety.

https://www.youtube.com/watch?v=xdfpRSZVgFI

 

4„Zabawy z papierem” – zabawa plastyczno-techniczna.

Rodzic  przeprowadza pokaz zastosowania papieru o różnych fakturach, np.: zwijanie kartki białego papieru w rulon i robienie z niej lunety, zgniatanie gazet w papierowe kule, patrzenie przez celofan jak przez kolorowe okulary. Dzieci próbują wykonywać proponowane przedmioty, mając do dyspozycji różnego rodzaju papier. • kartki białego papieru, gazety, kolorowy celofan •         „Luneta” – praca plastyczno-techniczna. Rozdajemy  dzieciom rolki po papierze toaletowym oraz kolorowy papier i różnego rodzaje kształty do ozdabiania. Zadaniem dzieci jest ozdobienie rolek w dowolny sposób. Następnie dzieci wykorzystują swoje lunety do zaproponowanej przez siebie zabawy.

 

 

                                29.04.2020r

TEMAT DNIA: KOLOROWE KSIĄŻECZKI

CELE OGÓLNE: rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat obrazka oraz wysłuchanego tekstu; układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej zgodnie z chronologią zdarzeń.

1. Kot – nauka wierszyka E.M. Skorek połączona z zabawą ruchową. Rodzic czyta wiersz, jednocześnie rysując na dużej kartce. Kładzie pod narysowanym rysunkiem napis kot i głośno odczytuje napis. Następnie rodzic jeszcze raz recytuje treść wiersza, a dziecko palcem na dywanie rysuje kota.

             KOT

 

 Kot   Ewa Małgorzata Skorek

Miły pyszczek, uszka małe,

tu dwa oczka, a tu wąsy daję.

 Wyprężony grzbiet, nogi,

 teraz ogon długi.

Oto kot, co myszki lubi.

 Następnie  dziecko wykonuje  określone czynności: Kotki biegają – dzieci poruszają się na czworakach; Kotki robią koci grzbiet – rodzic pokazuje, jak wykonać ćwiczenie, dzieci naśladują; Kotki piją mleczko z miseczki – dzieci układają dłonie w kształt miseczki i naśladują picie mleka; Kotki oblizują się i miauczą – dzieci oblizują wargi i miauczą jak koty.

 2„Jaka to bajka?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic  pokazuje obrazek kota w butach. Pyta dziecko : W jakiej bajce występuje ten kot?. Opowiada dzieciom treść bajki lub czyta jej fragmenty. Rozkłada historyjkę obrazkową dotyczącą bajki Kot w butach, składającą się z czterech obrazków. Następnie na podstawie obrazków dzieci opowiadają historię zgodnie z chronologią zdarzeń i układają obrazki według kolejności.

                                             

3.„Czy kot chodzi w butach?” – zabawa badawcza. Rodzic rozkłada na dywanie ilustracje kotów oraz książkę z bajką Kot w butach. Pyta: Czy koty chodzą w butach?. Dzieci swobodnie się wypowiadają na podstawie ilustracji kotów i książki. Odróżniają elementy świata bajkowego od rzeczywistości. Opisują wygląd kotów.

4.„Kot” – praca plastyczno-techniczna. Dzieci otrzymują  sylwety kotów. Zadaniem dzieci jest ozdobienie ich różnymi kawałkami materiałów, doklejenie oczu, wąsów z włóczki, nosa. Rodzic  może pomóc dzieciom przymocować patyczki do sylwet kotów tak, aby powstały kukiełki, które można wykorzystać do zabawy lub teatrzyku.

 

   

                                    30.04.2020 r

 TEMAT DNIA : W KSIĘGARNI

CELE OGÓLNE: doskonalenie umiejętności liczenia; zapoznanie z pracą sprzedawcy w księgarni; poznanie określeń: okładka, strona, kartka, księgarnia.

1.„Nasza biblioteczka” – oglądanie książek z biblioteczki domowej , omówienie ich wyglądu. Rodzic razem z dziećmi omawia, z czego składa się książka. Okładka chroni strony książki i na niej jest napisany tytuł książki-  pokazuje okładkę. To jest kartka, a to strona. Na niej są litery, które układają się w wyrazy, zdania, historyjki. Dzięki nim wiemy, czy to jest bajka, wiersz czy opowieść. Rodzic  pokazuje kartki w książce. Ilustracje i obrazki pokazują to, o czym czytamy-  demonstruje ilustracje w książce. Pokazuje, w jaki sposób należy odwracać kartki, by ich nie zniszczyć.

 2. Kup mi, mamo, książeczkę – wiersz T. Kubiaka.

 Kup mi, mamo, książeczkę (fragment) Tadeusz Kubiak

Kolorowe książeczki, kolorowe bajeczki,

w kolorowych bajeczkach kolorowy jest świat.

Kup mi, mamo, książeczkę, przeczytamy bajeczkę,

a w bajeczce tej – dziwy. Każdy poznać je rad.

 Rozmowa  z dziećmi na temat wysłuchanego utworu. Rodzic  zadaje pytania: Czy lubicie dostawać książeczki?; Kto wam czyta książeczki?; Jakie bajki znacie?.     

3.„Jesteśmy w księgarni” – zabawa matematyczna, liczenie i ustalanie równoliczności poprzez wymianę jeden do jednego (na podstawie scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej). Rodzic  ustawia dwa stoliki, a na nich książki. Na pierwszym stoliku leżą książki małe, na drugim duże. W widocznym miejscu rodzic  przyczepia napis Księgarnia. Dziecko będzie sprzedawcą. Następnie rodzic  wyjaśnia zasady zabawy.

             KSIĘGARNIA

 To miejsce to księgarnia, wskazuje na stoliki i książki oraz pokazuje napis. Dzieci, które stoją przy stolikach, będą sprzedawać książki. Rodzic  daje pozostałym , chętnym członkom rodziny po cztery fasolki, za które będą mogli kupić wybraną książkę. Można  kupić jedną książkę za jedną fasolkę .      Dzieci-sprzedawcy dają jedną książkę za jedną fasolkę. Fasolki wrzucają na tacki lub do pudełka. Gdy wszystkie książki zostaną wykupione, dzieci liczą fasolki w pudełku. Zabawa może trwać nadal, tym razem dziecko kupuje książeczki dla swojego misia.

 4.Praca z KP2.24 – dzieci wypowiadają się na temat obrazka przedstawiającego księgarnię. Zadaniem dzieci jest otoczenie pętlami książek, które mama kupiła Toli.

5.  Czytanie ulubionych   książeczek, oglądanie ilustracji.

04.05.2020 r.

TEMAT DNIA: MÓJ DOM

CELE OGÓLNE: kształtowanie przynależności do rodziny; uwrażliwianie na potrzebę zapamiętywania nazwy ulicy, na której się mieszka.

1. Dom – słuchanie fragmentu wiersza A. Bernat.

 Dom (fragment) Anna Bernat

Zwierzęta kochają i łąkę i las,

 a ryby swą rzekę jak nikt.

Ptaki tu drzewa mają,

 by wracać do gniazd,

 a kwiaty w ogrodzie swój świat [...]

Na ziemi jest wiele i wiosek, i miast.

Jak wiele, któż zliczy je, kto?

 Jedno miejsce jest nasze,

by przeżyć swój czas,

 o miejscu tym mówi się DOM.

 Na ziemi, to każdy z nas wie,

 jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!

 Rozmowa na temat wiersza. Dzieci opowiadają, gdzie mogą być domy zwierząt. Wypowiadają się także na temat swoich domów.

2. „Duży i mały dom” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się po sali w rytmie granym przez rodzica  na tamburynie lub klaszcząc. Na hasło: Małe domy dzieci przykucają i układają ręce nad głowami w kształcie daszku, na hasło: Duże domy – stają na palcach i układają ręce nad głowami w kształcie daszku.

3.„Domy i domki” – zabawa dydaktyczna. Rodzic  rozkłada na dywanie ilustracje domów: dużych, małych, o różnych kształtach i kolorach. Dzieci opisują domy i wskazują na ilustracjach te, które im się najbardziej podobają.

 

Rodzic  wyklaskuje sylabę – wyraz dom. Prosi, by dzieci powiedziały, ile sylab słyszą w tym wyrazie. Następnie kładzie napis dom pod obrazkiem i odczytuje go.

DOM

 

4.„Nasze domy” – wspólne robienie makiety domów.  dziecko otrzymuje plastelinę, z której lepi swój domek. Następnie  przykleja dom na kartkę i dorysowuje kredkami np.: drzewa, kwiaty, drogi według własnych pomysłów.

 

05.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : MOJA MIEJSCOWOŚĆ

CELE OGÓLNE: doskonalenie umiejętności liczenia; zabawy figurami geometrycznymi; podawanie nazwy swojej miejscowości; rozpoznawanie i podawanie nazw budynków charakterystycznych dla swojej miejscowości.

1. Dymek – słuchanie i nauka wierszyka E.M. Minczakiewicz.

 Dymek Elżbieta Maria Minczakiewicz

 Leci dymek przez kominek,

a tuż za nim trzeci dymek!

 Lecą razem przez kominek!

 Rodzic rysuje to, co recytuje, a dziecko powtarza za nim.

 

2. Praca z KP2.25 – dzieci odszukują na obrazku koła, kolorują je i liczą. Następnie rysują drogi Toli i Tomka do domów.

 3.„Droga do domu” – zabawa ruchowa z elementem zachowania równowagi. Rodzic  kładzie w jednej części pokoju rysunek  domu. Następnie układa z woreczków gimnastycznych drogę do domu. Zadaniem dziecka jest przejść po woreczkach do domu tak, aby z nich nie spaść. Zamiast woreczków można wykorzystać np. poduszki „Jaśki”.

4. Zabawa matematyczna.

06.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : POLSKA TO MÓJ KRAJ

CELE OGÓLNE: kształtowanie tożsamości narodowej: mówimy po Polsku, jesteśmy Polakami, nasz kraj to Polska; budzenie przywiązania do swojego kraju.

1.Mazurek Dąbrowskiego – słuchanie hymnu Polski. Wyjaśnienie słowa hymn. Rozmowa o tym, dlaczego i kiedy go śpiewamy oraz jaką postawę należy wtedy przyjąć.

2. Polska – słuchanie wiersza R. Przymusa oraz rozmowa na temat jego treści. Rodzic czyta wiersz, pokazuje dziecku mapę Polski.

Polska

 Ryszard Przymus

Polska – to taka kraina,

która się w sercu zaczyna.

Potem jest w myślach blisko,

 w pięknej ziemi nad Wisłą.

 Jej ścieżkami chodzimy,

budujemy, bronimy.

Polska – Ojczyzna...

 Kraina, która się w sercu zaczyna.

 Rodzic  rozmawia z dzieckiem  na temat wiersza, dziecko  mówi, o jakim kraju była mowa w wierszu. Wyjaśniamy  słowa: ojczyzna, Wisła, kraina. Pytamy dziecko : Co to znaczy, że jesteśmy Polakami i mówimy po polsku?. Pokazuje dzieciom, gdzie na mapie są: morze, góry, rzeka Wisła

3. „Mapa Polski” – puzzle. Składanie w całość pociętej na cztery części mapy konturowej Polski. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej. Rodzic daje dziecku pociętą na cztery części mapę Polski. Dziecko składa elementy w całość i nakleja na kartkę.

 

07.05.2020 r.

TEMAT DNIA : SYMBOLE NARODOWE – FLAGA

CELE OGÓLNE: poznanie flagi – symbolu narodowego; kształtowanie tożsamości narodowej, budzenie przywiązania do swojego kraju.

1. Barwy ojczyste – zapoznanie z wierszem Cz. Janczarskiego.

Barwy ojczyste Czesław Janczarski  

Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie

.A na tej fladze biel jest i czerwień                                                                    .

 Czerwień to miłość, biel – serce czyste.

Piękne są nasze barwy ojczyste.

Rodzic wyjaśnia dziecku  słowo flaga. Demonstruje dzieciom flagę narodową. Omawia jej wygląd, zwraca uwagę na kolorystykę i ułożenie kolorów.

2. Wars i Sawa – słuchanie legendy W. Chotomskiej.

 Dawno, bardzo dawno temu, nad brzegiem Wisły mieszkał młody rybak Wars. Któregoś dnia, gdy szedł nad rzekę, by zarzucić sieci, usłyszał piosenkę: Siedem fal mnie strzeże i siedem błyskawic. Kto się ich nie lęka, niech się tutaj zjawi. Piosenkę śpiewała dziewczyna. Głos miała tak piękny, słodki i dźwięczny, że Wars nie zawahał się ani chwili: – Nie boję się niczego! – zawołał. Wskoczył do swojej łodzi i popłynął. Ledwo jednak odbił od brzegu, rozpętała się straszliwa burza. – Roztrzaskamy ci wiosła! – syczały błyskawice. – Porwę twoje sieci na strzępy! – ryczał wicher. – Zatopimy łódź! – groziły fale. Ale Wars płynął tak szybko, że ani wicher, ani fale, ani błyskawice nie mogły go dogonić. Kiedy był już w środku rzeki, wśród wzburzonych fal ujrzał dziwną postać: pół rybę, pół dziewczynę. Była to syrena. Zdziwił się Wars. Podpłynął bliżej. Wyciągnął rękę. Syrena podała tarczę i miecz. I nagle... zmieniła się w piękną dziewczynę. – Na imię mam Sawa – powiedziała. – Teraz ty broń mnie, rzeki i miasta. A potem było jak w bajce: Żyli długo i szczęśliwie dzielny Wars i piękna Sawa. Rosło miasto nad Wisłą – dzielna, piękna Warszawa. Fale płyną jak dawniej... Wiatr powtarza piosenkę. – Jaki herb ma Warszawa? – Syrenkę!

 

Rozmowa na temat legendy. Pytamy : Jak miał na imię rybak?; Jak miała na imię dziewczyna, którą postanowił uratować rybak?; Jak wyglądała dziewczyna?; Co straszyło rybaka?; Co Wars dostał od dziewczyny?; Jakie miasto założyli Wars i Sawa?; Nad jaką rzeką powstało miasto Warszawa?.

3. Praca z KP2.26 – dzieci kolorują flagę Polski zgodnie ze wzorem

 

 

 

08.05.2020 r.

TEMAT DNIA : SYMBOLE NARODOWE – GODŁO.

CELE OGÓLNE: kształtowanie oraz wzmacnianie mięśni stóp i nóg, wyrabianie nawyku prawidłowej postawy ciała; kształtowanie tożsamości narodowej, budzenie przywiązania do swojego kraju; poznanie godła – symbolu narodowego.

1.Znak – słuchanie wiersza M. Łaszczuk.

Znak Maria Łaszczuk

 Czy wiesz, jaki to znak:

 w czerwonym polu biały ptak?

Wiem – odpowiedział Jędrek mały.

 – To jest znak Polski: orzeł biały.

Rozmowa na temat przeczytanego wiersza.  Rodzic  wyjaśnia dziecku, co to jest symbol narodowy – znak Polski, którym jest orzeł biały,  prezentuje godło Polski. Dziecko  opisuje  co na nim widzi. Poznają nazwę ptaka na godle – orła białego.

 

2. Słuchanie legendy o Lechu, Czechu i Rusie.

Przed wiekami, gdy ziemie między dwiema pięknymi rzekami Wisłą i Odrą pokrywały nieprzebyte bory, w których łatwiej było spotkać tura czy niedźwiedzia niż myśliwego, w poszukiwaniu nowego miejsca osiedlenia przywędrowały tu plemiona słowiańskie. Na ich czele jechali trzej rodzeni bracia: pogodny, płowowłosy Lech, bystry i ruchliwy Czech oraz milczący Rus. Po długiej wędrówce puszcza przerzedziła się i oczom wędrowców ukazała się piękna kraina poprzecinana pagórkami i jeziorami, w których odbijał się błękit nieba. Niezwykły widok zachwycił braci, szczególnie zaś ujął serce Lecha. Na jednym z pagórków bracia dostrzegli ogromny, rozłożysty dąb, a na nim swoje gniazdo zbudował biały orzeł. Ten piękny ptak, na widok zbliżających się ludzi, rozpostarł skrzydła i wzbił się w powietrze. Rus pochwycił za łuk, jednak Lech powstrzymał go, gdyż uznał to za znak, by tu osiąść na stałe i założyć swój gród. Biały orzeł, którego widział na tle zachodzącego purpurą słońca, obrał sobie Lech za godło państwa, zaś gród, który zbudował w tym miejscu, nazwał Gniezdnem. I tak na wiele wieków biały orzeł na czerwonym polu łopoczący na chorągwiach prowadził polskich rycerzy, a później żołnierzy do walki o chwałę lub wolność naszej ojczyzny. Pozostał także gród gnieźnieński, w którym jako w pierwszej stolicy Polski zamieszkiwali nasi pierwsi książęta i królowie. Tu rozstali się bracia. Czech wyruszył na południe, zaś Rus na wschód i tam założyli swoje państwa, które od ich imion nazwano Czechami i Rusią. Zaś Polaków nasi sąsiedzi przez długie lata nazywali Lechitami, widząc w nas zapewne potomków legendarnego Lecha.	Rycerze

 

 

3. „Biało–czerwoni” – zabawa w kolory. Dziecko siedzi na linii, rodzic  rzuca piłkę i wymienia kolor. Dziecko  łapią ją oburącz i odrzuca. Gdy rodzic  wymienia kolor biały lub czerwony, dzieci nie łapią piłki.

4. Kolorowanie ilustracji do poznanej legendy.

 

11.05.2020 r.

  TEMAT DNIA : WESOŁE PIOSENKI

CELE OGÓLNE: ilustrowanie ruchem treści piosenki; reagowanie ruchem na zmiany tempa; czerpanie radości ze wspólnej zabawy.

1. Kto się boi smoka? – ilustrowanie ruchem treści piosenki. Odtwarzamy nagranie piosenki lub śpiewamy  samodzielnie oraz ilustrujemy  refren ruchem.

Kto się boi smoka? sł. Małgorzata Nawrocka, muz. Michał Witecki

 Kto się boi smoka,  (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

 może lis, a może foka?  (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

Kto się boi smoka  (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

 i uciekać chce?  (bieg w miejscu)

Kto się boi smoka,  (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

może lis, a może foka?  (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

 Kto się boi smoka?  (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

 Bo ja nie.  (wskazujemy na siebie, zaprzeczamy głową)

Gdyby chciał księżniczkę pożreć na śniadanie,

 to za karę potem lodów nie dostanie.

Kto się boi smoka...

Jeśli będzie dzieci straszył na spacerze,

 to mu nie pozwolę jeździć na rowerze.

 Kto się boi smoka...

 Wychowanie smoka to niełatwa sprawa.

 Kto dokona tego, ten dostanie brawa.

 Kto się boi smoka...

 Rozmowa z dziećmi na temat tekstu piosenki.

 Rodzic  pyta: Jaki jest smok?; Z jakiego powodu można bać się smoka?; Gdzie mieszkają smoki?; Gdzie można je spotkać?; Jak zachowuje się smok z piosenki?; Co trzeba zrobić ze smokiem, aby nikt się go nie bał?.

 2. Śpiewanie piosenek – Rodzic  zaprasza dziecko do wspólnego śpiewania znanych przez dzieci piosenek. Dziecko  podaje swoje propozycje i śpiewa piosenki. Można również zaproponować dzieciom śpiewanie melodii wybranej piosenki z użyciem dowolnej sylaby, np. „la, la, la”, „fa, fa, fa”.

3. Foka – zabawa relaksacyjna. Nauka odpoczywania, zachęcanie do wyciszenia.                            Foka Beata Kamińska

W morzu pływała foka: – Pragnę widzieć świat z wysoka! Zanurkowała między falami i podziwiała dno z muszelkami. W tle muzyka relaksacyjna.                

 Rodzic  zachęca dziecko do relaksu z masażykiem. Dzieci dobierają się parami, jedno dziecko z pary kładzie się na brzuchu, drugie gładzi jego plecy dłońmi, naśladując ruchem pływającą fokę. W tym czasie rodzic  recytuje wierszyk. Później następuje zmiana ról.

4. „Kolorowy smok” – praca konstrukcyjna . Pokolorujcie smoka, ozdóbcie jego brzuch kolorowymi kołami, spróbujcie nakleić je tak, aby wyglądały jak łuski smoka. Rodzic  pokazuje, że należy złożyć koło na połowę, posmarować klejem tylko jedną połowę. Tak złożone koła trzeba nakleić obok siebie.

 

 

12.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : INSTRUMENTY

CELE OGÓLNE: rozróżnianie dźwięków cichych i głośnych w trakcie zabaw z instrumentami perkusyjnymi; reagowanie na umówione sygnały.

1. ORKIESTRA.  Rodzic  prezentuje zdjęcie orkiestry i pyta: Jaka sytuacja i jakie miejsce są pokazane na zdjęciu?; Co tworzą wszyscy ludzie na tym zdjęciu?; Kim oni są?; Skąd muzycy wiedzą, jak mają grać?; Na ilu instrumentach w orkiestrze gra jeden muzyk?; Kim jest dyrygent?.

2. Praca z KP2.27 – utrwalenie wiedzy dotyczącej instrumentów, doskonalenie małej motoryki. Dzieci mówią, jakie instrumenty są na karcie oraz w nalepkach i przyklejają nalepki w odpowiednich miejscach. Następnie obrysowują każdy instrument.

3. Kolorowy instrument. Dzieci tworzą własne instrumenty wsypując do puszki po orzeszkach lub po napoju  – ziarna np. groch, ciecieżycę, fasolę. Ozdabiają puszkę wykorzystując papier kolorowy.

4.  „Dziwny zegar” – ćwiczenie logopedyczne, włączenie rezonansu nosowego, doskonalenie słuchu mownego.

Dziwny zegar

Ewa Małgorzata Skorek

Zegar na kominie od lat z tego słynie, że gdy coś się stanie, słychać wnet bimbanie: bimm-bamm. (x 3)

 Gdy raz Olek rano stłukł sobie kolano, zegar, czy wierzycie, zaczął zaraz bicie: bimm-bamm. (x 3)

A gdy małej Zuzi usiadł bąk na buzi, to zaraz bimbanie powiedziało o tym mamie: bimm-bamm. (x 3)

Kiedy dziadek Klary zgubił okulary, to zegar od razu bimbał bez rozkazu: bimm-bamm. (x 3)

 A kiedy znów babcie pogubiły kapcie, to zegar zmartwiony bił tak niestrudzony: bimm-bamm. (x 3)

Martwi się rodzina: – jakaż to przyczyna zegarowi każe bimbać według zdarzeń? Dzisiaj wcześnie rano fachowca wezwano, by zegar naprawił, mechanizm ustawił. I teraz, kolego, zegar słynie z tego, że bimba rodzinie kwadrans po godzinie: bimm-bamm. (x 3)

Dzieci naśladują bicie zegara. Głoska m powinna być wymawiana nieco dłużej.

 

13.05.2020 r.

TEMAT DNIA : MUZYKA WOKÓŁ NAS

CELE OGÓLNE: rozróżnianie i określanie dźwięków przyrody; zachęcanie do odpoczywania na łonie natury.

1. „ Lato”  – usprawnianie aparatu mowy, próby wywoływania głoski sz, zachęcanie do wyraźnego mówienia, doskonalenie małej motoryki. Rodzic  recytuje wiersz szumiąc.

 

“Lato”

Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,
szumią, szumią pola lato wita nas.
Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,
szumią, szumią pola wiatr ochłodzi nas.

 Rodzic daje dziecku  lusterko i wydaje polecenia: Mów naprzemiennie: i – o, i – o, i – o; Mów bezdźwięcznie naprzemiennie: i – o, i – o; Przy ułożeniu ust jak do „i” zacznij syczeć jak wąż, delikatnie unieś język (wargi rozciągnięte, odsłonięte i niezaciśnięte zęby, język za zębami); Przy ułożeniu ust jak do „o” zacznij szumieć jak las (kąciki warg trochę ściągnięte do środka, broda i język uniesione, wypowiadanie głoski „sz”).

2. Leśne dźwięki – słuchanie opowiadania T. Kruczka i rozmowa na jego temat.

Dzisiaj przed przedszkolem czekał na nas wielki biały autobus. Wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani, bo mieliśmy pojechać na wycieczkę do lasu! Do prawdziwej leśniczówki! Było bardzo ciepło i słonecznie, a każde dziecko miało ze sobą plecak z jedzeniem i piciem. Trochę to trwało, zanim wszyscy weszliśmy do autobusu, bo ciągle komuś chciało się pójść do łazienki i pani śmiała się z panem kierowcą, że chyba do wieczora nie ruszymy. Ale wreszcie autobus ruszył, a my wszyscy zaczęliśmy machać na pożegnanie rodzicom! A rodzice też machali do nas. I nagle zrobiło mi się trochę smutno od tych wszystkich pożegnań. – Przecież jedziemy tylko na kilka godzin – szepnął na pocieszenie schowany w kieszeni mojego plecaka szmaciany lis – zobaczysz, w lesie jest bardzo ładnie. To będzie wspaniała przygoda! Tego lisa uszyła mi ciocia. Jest zrobiony z rudego i białego materiału, a oczy ma z guzików. Bardzo go lubię. Specjalnie wziąłem go ze sobą do lasu. Przecież lisy mieszkają w lesie, więc kiedy pani wczoraj powiedziała, że możemy wziąć ze sobą tylko jedną małą zabawkę, od razu o nim pomyślałem. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, okazało się, że pan leśniczy mieszka w ślicznym drewnianym domu tuż przy lesie. Najpierw pan leśniczy oprowadził nas po swoim domu, po leśniczówce. Było tam mnóstwo zdjęć i szklane półki z różnymi rodzajami szyszek, i wielkie rogi, które, jak się dowiedzieliśmy, zgubił jeleń, bo jelenie gubią swoje rogi. Było też sporo gablot z owadami, wielkimi żukami i pająkami, a Małgosia się rozpłakała i powiedziała, że się boi pająków i szybko wyszliśmy na zewnątrz. A tam spotkała nas wielka niespodzianka, bo koło domu była zagroda, w której mieszkały leśne zwierzęta. Były tam sarny, lisy, wiewiórki, a nawet sowa i kruki. – Te wszystkie zwierzęta znalazłem ranne w lesie i teraz mieszkają w moim przydomowym szpitalu. Jak wyzdrowieją, wrócą do lasu – powiedział leśniczy, a my nie mogliśmy się napatrzeć na te zwierzęta. – Hej! Hej! Tu jestem – wołał szmaciany lis do swoich prawdziwych lisich kolegów, a oni patrzyli na niego bardzo zaciekawieni. – A teraz pójdziemy do lasu. Pamiętajcie o jednym – powiedział leśniczy – w lesie nie należy krzyczeć. – Dlaczego? – spytał Wojtek. – Bo w lesie mieszka mnóstwo różnych stworzeń – powiedział pan leśniczy – i nie wolno ich niepokoić, a poza tym, jeśli będziecie krzyczeć, to nie usłyszycie, co las ma wam do powiedzenia. – To las mówi? – spytała Zosia. Ale pan leśniczy nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się do nas tajemniczo i przyłożył palec do ust na znak, że mamy być cicho. Poszliśmy więc za panem leśniczym do lasu. Szliśmy wąską ścieżką pełną szyszek i igliwia. Wszędzie było pełno bardzo wysokich drzew i bardzo zielonych maleńkich krzaczków. Po chwili okazało się, że nie udaje nam się być całkiem cicho. Wszyscy zaczęliśmy rozmawiać. – Co to za małe krzaczki? – spytała Tola. – To krzaki jagód – powiedział leśniczy – za kilka miesięcy będzie tu całe mnóstwo pysznych jagód. A jeszcze później pojawią się grzyby. – Lubię jagody – powiedział Maciej – a najbardziej zupę jagodową. Ojej, nagle zachciało mi się zupy jagodowej! – Na to trzeba jeszcze poczekać – zaśmiała się pani woźna, która także pojechała z nami na wycieczkę. – A teraz może posłuchamy, co ma nam las do powiedzenia – szepnął leśniczy i zaprowadził nas na małą polankę, gdzie stały ławki zrobione z drewna. – Proszę! Musicie być zupełnie, ale to zupełnie cicho – szepnął – jak Indianie na podchodach. Wiecie co? Wcale nie jest łatwo siedzieć cicho! Zawsze się chce coś powiedzieć, o coś spytać. Zwykle jak się siedzi cicho, to szybko zaczyna się strasznie nudzić, bo nic się nie dzieje. Ale tu w lesie było zupełnie inaczej. Działo się bardzo dużo. Kiedy tylko przestaliśmy rozmawiać, usłyszeliśmy, że tak naprawdę w lesie jest bardzo głośno. – Pi, pi! Pi, pi! Tril! Tril! Ti, tu! Ti, tu! – śpiewały ptaki w koronach drzew. – Jeść! Jeść! Daj! Daj! Mama! Mama! Mama! – krzyczały z całych sił, po ptasiemu, pisklęta w gniazdach. – Już lecę! Już lecę! Już lecę! – odpowiadali ptasi rodzice. Zanosili jedzenie do gniazd, karmili pisklęta i odlatywali. – Jeść! Jeść! – znowu zaczynały wołać ciągle głodne ptasie dzieci. A owady? Te też nie były cicho! – Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzuuu – zabuczał olbrzymi żuk, przysiadł na pobliskim pniu i natychmiast poleciał dalej. – Bzzzzzu! Grał jak na trąbce! Bzyczały też komary i pszczoły. – Puk! Stuk! Puk! – uderzył w drzewo dzięcioł. – Stuk! Stuk! Stuk! – Cisza! Cisza! – wrzasnęła sójka. – Bądźcie cicho! – Tak! Cisza! Cisza! – zawtórowała jej druga. I tak zaczęły się nawzajem uciszać, że aż uszy od tego bolały. Nagle delikatnie zaszumiały i zadrżały listki na pobliskich krzewach. – Co to? – spytałem cicho pana leśniczego, bo nagle z oddali zaczął dochodzić do nas jakiś głośny szum. Szum przybliżał się powoli i stawał się coraz głośniejszy i głośniejszy. Aż trochę straszny. – To wiatr śpiewa w koronach drzew – powiedział leśniczy – to podmuch wiatru, popatrzcie w górę. I rzeczywiście, drzewa pochyliły się dostojnie, kiedy wiatr zaszumiał w ich koronach. – Pac! Pac! Pac! – uderzyły o ziemię spadające szyszki. – Czas wracać! – powiedział pan leśniczy. – Ten wiatr pewnie zwiastuje pierwszą letnią burzę. Trzeba zdążyć do autobusu przed deszczem. Kiedy doszliśmy do leśniczówki, na ziemię zaczęły spadać pierwsze duże krople deszczu. Las przycichł, a w oddali usłyszeliśmy pomruk grzmotu! – Wsiadajcie szybko do autobusu – powiedziała pani – nie ma co moknąć. Pomachaliśmy na pożegnanie leśniczemu i ruszyliśmy z powrotem. – I co, dzieci – powiedziała pani – w lesie jednak dużo można usłyszeć? Podobało się wam? – Bardzo – odpowiedzieliśmy – ale tak trochę ciszej niż zwykle. Wszyscy byliśmy bardzo senni. – A widzi pani – powiedziała pani woźna – mówiłam, że po takiej wycieczce nasze dzieci zasną w powrotnej drodze. Miała rację, prawie wszyscy zasnęliśmy zmęczeni po tej wyprawie. Nawet pomruki burzy nie mogły nas obudzić. Tylko pluszowy lis spoglądał przez okno i marzył, że mieszka w wielkim lesie wraz z innymi prawdziwymi lisami. Gdy szum lasu chcesz usłyszeć i śpiew ptaków z gardeł wielu, trzeba najpierw dbać o ciszę, więc nic nie mów, przyjacielu.

Rozmowa na temat tekstu. Rodzic  pyta: Na jaką wycieczkę wybrały się dzieci?; Kto ugościł dzieci w swoim domu?; Czym zajmuje się leśniczy?; Jakie zwierzęta mieszkały w przydomowym szpitaliku?; Z jakiego powodu tam były?; Czyje odgłosy można usłyszeć w lesie?; Jak myślicie, co chcą do siebie powiedzieć zwierzęta?; Umiecie je naśladować?; Co w lesie można usłyszeć oprócz zwierząt?; Jaki zwierzak towarzyszył Tomkowi?; Możecie o nim opowiedzieć?.

3.  Praca z KP2.28 – naklejanie kuleczek krepiny, kształtowanie umiejętności wyciszenia się, skupienia na pracy. Dzieci chwytem pęsetowym chwytają kuleczki, moczą w kleju i naklejają na gałęzie drzew.

4. „Pszczółki” – praca konstrukcyjna według wzoru. Rodzic  prezentuje dzieciom, jak zrobić pszczółkę. Mówi: Nakładamy na rolkę papieru naprzemiennie frotki żółte i czarne do ich wyczerpania, zgniatamy chusteczkę (lub dwie) w kulkę, okrywamy kulkę trzecią chusteczką i wpychamy do otworu rolki, tak aby część kulki wystawała, czarnym flamastrem rysujemy oczy na kulce (można zrobić tylko kropki), pasek folii przekładamy przez dowolną frotkę i zawiązujemy supeł.  Zachęcamy  dzieci do samodzielnej pracy, w trudnych sytuacjach pomagamy  lub przypominamy  o kolejnej czynności. Możemy wykorzystać również papier kolorowy i naklejać czarne  paski na żółte tło. Miłej zabawy. 

14.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : MAŁA ORKIESTRA

CELE OGÓLNE: poznanie zawodu dyrygenta; rozwijanie kreatywności ruchowej w trakcie zabaw muzycznych.

1. Jestem muzykantem – zabawa ze śpiewem, doskonalenie artykulacji poprzez śpiewanie zgłosek dźwiękonaśladowczych. Rodzic proponuje dziecku  zabawę w muzyków, polegającą na rozmowie pomiędzy nimi. Jestem muzykantem sł. i muz. Tradycyjne.

 Jestem muzykantem-konszabelantem,               my muzykanci-konszabelanci.                                Ja umiem grać,                                                       my umiemy grać.                                                   – A na czym?                                                      – Na pianinie.                                                           A pianino, i no, i no, a pianino, i no, i no, a pianino, i no, i no, a pianino, bęc!  (refren śpiewają wszyscy, naśladując głosem i gestem instrument).

 Inne propozycje: na puzonie, onie, onie; na bębenku: bum ta-ra-ra; na flecie: fiju, fiju; na trąbce: tru, tu, tu, tu; na kołatce: kle, le, le, le.

2. Orkiestra A. Frączek – rozpoznawanie i podawanie nazw instrumentów, poszerzanie kompetencji komunikacyjnych.

Orkiestra Agnieszka Frączek

 Bum bum bum! Tra, ta, ta, w naszym domu wciąż ktoś gra.

Antek dudni na puzonie, naśladując wściekłe słonie,

 Franek w trąbę dziko dmie, musisz słuchać, chcesz czy nie.

 Stryj Ignacy na pianinie brzdąka gamę co godzinę.

 Rock and rolla na cymbałkach wystukuje ciocia Alka.

Ja koncerty daję w przerwach, po mistrzowsku gram na nerwach.

 Pytamy dziecko : Kim jest muzyczna rodzina?; Na jakich instrumentach grają jej członkowie?; Co to znaczy „grać komuś na nerwach”?.

3. „Dyrygent” – poznanie pracy dyrygenta. • zdjęcie orkiestry symfonicznej.

Dyrygent – osoba kierująca zespołami muzycznymi, takimi jak orkiestry symfoniczne, orkiestry smyczkowe, orkiestry dęte, zespoły kameralne, chóry, zespoły wokalne, zespoły wokalno-instrumentalne, a także kierująca wykonaniami oper i spektakli muzycznych.

Kompetencje dyrygenta polegają na odpowiednim przygotowaniu zespołu, wytworzeniu odpowiedniej, twórczej atmosfery oraz zorganizowaniu całej grupy wykonawców w celu osiągnięcia jak najlepszego efektu.

Podczas wykonywania utworów stoi przed muzykami i za pomocą batuty (w przypadku prowadzenia orkiestry symfonicznej), laski tambourmajora^[1] (w przypadku orkiestr dętych promenadowych) lub samych rąk (w przypadku chórów) oraz mimiki, ruchów głowy jak i całego ciała podkreśla wcześniej zapisane w nutach przez kompozytora cechy utworu muzycznego: dynamika, metrum, agogika, artykulacja, frazowanie oraz wejścia poszczególnych głosów, sekcji instrumentów, solistów, wokalistów i instrumentalistów. Dyrygent musi więc posiadać cechy, niezbędne w wykonywaniu swej roli, takie jak: wybitna muzykalność, znajomość historii muzyki oraz charyzma, ponieważ to od jego analizy i interpretacji zależy ostateczny kształt utworu i sposób przedstawienia go słuchaczom.

 

    

4.„Walc kwiatów” – rozwijanie kreatywności ruchowej w trakcie zabaw muzycznych. Dzieci trzymają w dłoniach szyfonowe chusteczki, tańczą według własnego pomysłu do muzyki Mariage d’amour Paula Senneville’a.

5. Zabawy w ogrodzie lub na łące. Obserwowanie, rozpoznawanie i podawanie nazw wiosennych kwiatów.

15.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : INSTRUMENTY WOKÓŁ NAS

CELE OGÓLNE: doskonalenie percepcji i pamięci słuchowej podczas rozwiązywania zagadek słuchowych; zachęcanie do samodzielnego konstruowania instrumentów perkusyjnych.

1. Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „ Instrumenty” – każde dziecko wybiera jakiś instrument i udaje grę na nim. Jedna osoba –rodzic pełniąca funkcję dyrygenta zaczyna dyrygować. Muzykanci śledzą ruchy pałeczki i przyśpieszają albo zwalniają poruszanie rąk, palców, wszystko wykonują w milczeniu i bez uśmiechu. Zadaniem dyrygenta jest pobudzić graczy do śmiechu. Muzyk, który się uśmiechnie, przestaje grać.

– „Perkusja” – dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym, plecy mają proste, ręce na kolanach. Przy muzyce szybkiej i bardzo rytmicznej wystukują rytmy, naśladują rodzica : klaszczą w ręce, uderzają rytmicznie w kolana, uderzają rytmicznie dłońmi o podłogę.

 – „Pląsy muzyczne” – zabawa relaksacyjna, masażyk. Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim, wykonują masaż pleców osoby siedzącej przed sobą zgodnie ze słowami i ruchami N.: Idą słonie – na plecach kładziemy na przemian całe dłonie; Idą konie – dotykamy piąstkami; Idą panieneczki na szpileczkach – dotykamy palcami wskazującymi; Świeci słonko – zataczamy dłońmi kółka; Płynie rzeczka – rysujemy linię; Pada deszczyk – dotykamy wszystkimi palcami; Czujesz dreszczyk? – łaskoczemy.

2. „Znajome piosenki” – doskonalenie percepcji i pamięci słuchowej podczas rozwiązywania zagadek słuchowych.

Rodzic  śpiewa poznane przez dzieci piosenki, nie używając słów, lecz jedynie sylab, np. „la”. Zadaniem dzieci jest rozpoznać piosenkę i zaśpiewać ją.

 3. „Ciekawe instrumenty” – zachęcanie do samodzielnego konstruowania instrumentów perkusyjnych. Rodzic  w dużym pojemniku ma różne przedmioty domowego użytku. Dziecko  wkłada rękę do pojemnika i potrząsa przedmiotem, stuka w niego innym. Dziecko odgaduje, jakie przedmioty mogą wydawać te dźwięki: klucze, papier, książka, sztućce, kubek ceramiczny, telefon, butelka z wodą, zszywacz, folia.

4. Zabawa plastyczna. Wyklejanie plasteliną ulubionego instrumentu.

 

    

18.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : CO JA CZUJĘ?

CELE OGÓLNE: rozwijanie umiejętności rozumienia własnych uczuć; doskonalenie umiejętności słuchania i rozumienia tekstu opowiadania.

1„Wesołe i smutne chwile” – rozwijanie umiejętności rozumienia własnych uczuć. Dziecko siedzi na dywanie , rodzic rozmawia z nimi o sytuacjach, które wzbudzają skrajnie różne emocje: radość i smutek. Dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami. Określają, który emotikon oznacza radość, a który – smutek. Rodzic  zaczyna zdania: Jestem smutny (-a), gdy... / Jestem wesoły (-a), gdy... i podaje piłkę. Dziecko, które ma piłkę, kończy zdanie. Piłka jest dalej podawana z rąk do rąk.

 Dziecko siada do stolika, rodzic prosi , aby złożyło kartki na połowy wzdłuż krótkich krawędzi. Pokazuje i pomaga dziecku  złożyć, a następnie tak skleić kartki, aby dziecko mogło  wsunąć do środka dłonie. Dziecko koloruje wesołymi barwami jedną stronę, a smutnymi drugą. Podczas pracy rodzic pyta o kryterium wyboru danego koloru. Dzieci mogą kolorować, rysować kreski, esy-floresy, zygzaki. Na stronę wesołą naklejają lub dorysowują  uśmiechniętą buźkę   na smutną – smutną buźkę . Kartki-rękawiczki będą służyły do zabaw.

2. Zabawy rozwijające sprawność fizyczną.

 –  „Przejście przez ławeczkę” – zabawa z elementem równowagi. Dzieci ustawiają się w rzędzie, jedno za drugim, po kolei przechodzą po ławeczce. N. w razie potrzeby wspiera dzieci trzymaniem za rękę. Zadaniem dzieci jest przejść w sposób spokojny, bez popychania koleżanek i kolegów.

  – „Popatrz w lusterko” – ćwiczenie mięśni grzbietu. Dzieci leżą na brzuchu, ręce mają wyciągnięte do przodu, trzymają krążek oburącz. Na hasło: Przejrzyj się w lusterku unoszą ręce i przeglądają się w krążku jak w lusterku. Ręce nie mogą dotykać podłoża, dzieci nie mogą się podpierać na łokciach. Dzieci wykonują ćwiczenie kilka razy, odpoczywając między kolejnymi powtórzeniami.

 – „Balonik” – ćwiczenie oddechowe, wydłużanie fazy wydechowej. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym w kole, wdychają powietrze nosem, trzymają dłonie przy ustach i naśladują nadmuchiwanie balonika – robią długi wydech. Następnie naśladują spuszczanie powietrza z balonika: robią wdech nosem, potem długi wydech, podczas którego wprawiają wargi w drgania.

3. Co się wydarzyło w Pluszątkowie– doskonalenie umiejętności słuchania i rozumienia tekstu opowiadania. Rodzic opowiada dzieciom historię na podstawie tekstu M. Rosińskiej, animując odpowiednio pluszowymi zabawkami: myszką, kotkiem, pieskiem, prosiaczkiem, misiem.

Co się wydarzyło w Pluszątkowie Maria Rosińska

W Pluszątkowie różnie bywa. Raz jest smutno, a raz wesoło. Czasem panuje zgoda, a czasem wybuchają kłótnie. Pewnego razu przeżyły pluszątka bardzo dziwny dzień. Miały już wtedy pobudowane swoje domki i właśnie się w nich urządzały. Tylko Mucha, która nie mogła się jakoś zdecydować, gdzie sobie postawić domek, fruwała niespokojnie nad Pluszątkowem, napełniając całą osadę dokuczliwym bzykaniem. Wyszła przed domek Myszka. A Mucha, która w tej chwili przelatywała nad jej domkiem, sfrunęła błyskawicznie w dół i ugryzła Myszkę w nosek.

– Ojej! – pisnęła Myszka i umilkła, bo właśnie stanął przed nią Kot.

– Zabrakło mi kretoniku na firaneczki do kuchni, a ty masz tyle różnokolorowych szmatek. Czy mogłabyś dać mi którąś? – zapytał.

– Nie mam żadnych szmatek! – rozzłościła się Myszka. A rozzłościła się dlatego, że ją Mucha ugryzła w nosek. Wraca Kot do domu, a tu już przed progiem czeka Pies.

 – Przybijałem właśnie półkę – mówi – i zabrakło mi gwoździ. Zdaje się, że ty masz ich jeszcze sporo. Czy mógłbyś mi dać chociaż dwa?

 – Nie mam już gwoździ – burknął Kot i wszedł do domku. A burknął, bo był zły, że mu Myszka nie dała kretoniku. Wraca Pies do domu, a tu już przed domem czeka Prosiaczek.

 – Piec w mojej kuchni dymi – pokwikuje płaczliwie – gdybyś mi dał trochę gliny, może bym sobie jakoś poradził.

 – Nie mam gliny – warknął pies. A warknął tak, bo był zły, że mu Kot nie dał gwoździ. Wraca Prosiaczek do siebie, a tu przed progiem czeka Miś. – Zabrakło mi siana do wypchania poduszki – mówi.

 – Czy nie została ci przypadkiem zbyteczna garstka?

 – Ani źdźbło nie zostało! – fuknął prosiaczek. A fuknął tak, bo był zły, że mu Pies nie dał gliny. Wrócił Miś do siebie, usiadł z ponurą miną na progu. A księżyc, wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, odwrócił się teraz bokiem i wyglądał jak bardzo cienki rogalik. Minęło pół godziny, a potem godzina i Myszkę przestał boleć nosek. I zaraz sobie zaśpiewała piosenkę: – Tralala-tralala- tralala! Była to bardzo ładna piosenka i jak się ją śpiewało, nie można było się już złościć. Spojrzała Myszka na stół. A tam leżały kolorowe kretoniki. „O! Ten zielony w białe groszki będzie w sam raz dla Kotka – pomyślała – zaraz mu go zaniosę. Na pewno się ucieszy.”

 – Patrz, co znalazłam jeszcze wśród swoich szmatek – uśmiechnęła się.

 – Ten wzór nadaje się do okien w twojej kuchence. Chcesz, to zaraz spróbujemy, jak to będzie wyglądało? – i raz dwa zrobiła Kotkowi firaneczki. Myszka poszła do domu. Siedzi Kot w kuchni, patrzy na okno, na firanki. A właśnie obok okna wisiała półeczka. „Ach, prawda – przypomniał sobie – przecież Pies nie może przybić półki, bo nie ma gwoździ. Dlaczego mu ich nie dałem? Mnie już są niepotrzebne”. I prędko zaniósł Psu całą paczkę gwoździ. – Przynoszę wszystkie – powiedział – wybierz sobie, jakie ci są potrzebne, i weź parę na zapas. W gospodarstwie zawsze się przydadzą. Przybił Pies półkę nad kuchnią, ustawił na niej garnki i talerze. „Ach! – przypomniał sobie. – Przecież u Prosiaczka piec dymi! Może biedak nawet obiadu nie mógł ugotować? A ja mu nie dałem gliny. Ładny ze mnie sąsiad!” I zaraz pobiegł do Prosiaczka z dużą bryłą gliny. – Pokaż no ten piec! – zawołał od progu. – Aha, aha... – mówił, oglądając dokładnie. – Już widzę, co tu trzeba zrobić. Zaraz ci pomogę, to będzie prędzej. Przestał piec dymić i Prosiaczek ugotował kolację. No, teraz jeść i spać. I nagle przypomniał sobie Misia. Przecież Misiowi zabrakło siana do poduszki! – Ach! – krzyknął Prosiaczek. – Wart jestem, żeby mi natrzeć uszu! Zostawił kolację na stole. Pobiegł do komórki, chwycił wiązkę siana i popędził, aż się za nim kurzyło. – Misiu! – mówi już w progu ze skruchą. – Misiu, nie gniewaj się! Nie wiem, co mi się stało, że ci tego siana nie dałem. Ufff! – tak się zasapałem... Ale to nic. Zaraz pomogę ci wypchać poduszkę! A gdy pachnąca sianem poducha leżała na tapczanie, Prosiaczek powiedział jeszcze: – Nie gniewasz się już na mnie, Misiu? – Ależ skąd! – zapewnił Miś, ściskając serdecznie Prosiaczka. I zaraz zrobiło się wesoło w całym Pluszątkowie. A księżyc wycięty ze srebrnego pluszu i zawieszony nad Pluszątkowem na błękitnej nitce, zwrócił się znowu przodem do Pluszątkowa i wyglądał teraz jak okrągła, pyzata bułeczka.

Pytamy dziecko : Kto mieszkał w Pluszątkowie?; Co robiły pluszaki w swoim miasteczku?; Jaka przygoda spotkała Myszkę?; Czego potrzebował Kot, Pies, Prosiaczek, Miś?; Kogo zwierzęta poprosiły o pomoc?; Jaka atmosfera panowała w Pluszątkowie?; Kiedy się zmieniła?; Komu pomogła Myszka, komu pomógł Kot, Pies, Prosiaczek?; Z jakiego powodu księżyc obrócił się znowu do Pluszątkowa?. Dzieci nakładają na dłonie wykonane wcześniej kartki z emotikonkami rodzic  mówi zdania. Jeśli zdanie jest prawdziwe, dzieci podnoszą dłoń z buźką uśmiechniętą  jeśli fałszywe – ze smutną . Przykłady zdań (dotyczących opowiadania):

Miasteczko Myszki, Kota, Psa, Prosiaczka i Misia nazywa się Pluszątkowo.

 W Pluszątkowie głośno bzyczała pszczoła.

 Mucha ugryzła Myszkę w nos.

Kotek potrzebował młotka.

Miś nie miał siana do poduszki.

Prosiaczek miał zepsuty piec.

 Kot chciał mieć firanki.

4.  Praca z KP2.29 – rozpoznawanie i podawanie nazw emocji. Dzieci przyglądają się ilustracjom. Określają, która sytuacja wzbudza radość, która – smutek, a która – złość. Nalepiają obok obrazków odpowiednie buzie.

 

19.05.2020 r.

TEMAT DNIA : W PŁACZU NIE MA NIC ZŁEGO

CELE OGÓLNE: zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze smutkiem; kształtowanie postaw prospołecznych, wdrażanie do empatii.

1. „Zwierzęta śpiewają” – zabawa logopedyczna, usprawnianie aparatu mowy, rozwijanie zainteresowania umiejętnością czytania. Rodzic  rozkłada ilustracje zwierząt (np. trzy do wyboru), które są dobrze znane dzieciom. Zwraca uwagę na napisy przy ilustracjach – są to zapisane odgłosy zwierząt. Dzieci wraz z rodzicem  odczytują (np. krowa mówi: mu, kura: ko-ko, wąż: ssss).

 Proponujemy dziciom , że będą śpiewały piosenkę „ Panie Janie”w języku zwierząt. Dzieci wspólnie śpiewają. Chętne dzieci w języku wybranego zwierzęcia próbują zaśpiewać inną znaną piosenkę.

2. „Co czujesz?” – zajęcia o emocjach. • obrazki prezentujące różne sytuacje, w których komuś jest smutno, pudełko, karteczki z zapisanymi różnymi zdarzeniami ( np. dziecko biegło, przewróciło się, stłukło kolano i płacze; dziecko bawiło się różnymi zabawkami i gdzieś zgubiło swojego ulubionego misia; dziecko płacze, bo inne dziecko je uderzyło),

 3. Gdy ci smutno... – wysłuchanie i analiza treści wiersza.

  Gdy ci smutno... Dominika Niemiec

 Gdy ci smutno, gdy ci źle,

 przyjaciel zawsze wesprze cię.

On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.

 Pomoże nawet wtedy,

gdy nie wie do końca,

skąd ten smutek w tobie

, lecz razem dacie z nim radę sobie.

 Bo wasze serca czują tak samo,

a to właśnie kiedyś empatią nazwano.

 Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu. Pytamy dziecko : Dlaczego można się smucić?; Kto może pomóc, gdy jest smutno?; W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?; Co to jest empatia?.

4. Labada – zabawa kołowa, poznanie sposobów radzenia sobie ze smutkiem.

Tańczymy labada, labada, labada. Tańczymy labada, labada, małego walczyka. Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze. Tańczą go harcerze i małe zuchy też. Dzieci, trzymając się za ręce, chodzą w kole, śpiewają piosenkę. Rodzic  pyta: Za dłonie się trzymaliśmy?, dzieci odpowiadają: Tak. : To teraz głowy – każde dziecko kładzie dłoń na głowie swojego sąsiada. Koło porusza się, dzieci śpiewają..: Dłonie były, głowy były, to teraz... (ramiona, brzuchy, kolana).

5.Zabawy plasteliną – usprawnianie małej motoryki poprzez wyklejanie plasteliną kształtów.

20.05.2020 r.

TEMAT DNIA : JAK POZBYĆ SIĘ STRACHU?

CELE OGÓLNE: zapoznanie ze sposobami radzenia sobie ze strachem; doskonalenie pamięci przez naukę krótkich rymowanek.

1. „Krok do przodu, krok do tyłu” – przeliczanie w zakresie 1–5, utrwalenie kierunków: do przodu, do tyłu, doskonalenie pamięci poprzez naukę krótkich rymowanek.

Dziecko rzuca kostką, określa, ile kroków należy zrobić rodzic, podaje polecenie, np. dwa kroki do przodu, jeden krok do tyłu. Przed rzuceniem kostki dzieci mówią rymowankę: Ile kroków zrobić mam? Kostka zaraz powie nam.

 2. Przytul stracha – kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze strachem, zachęcanie do rozpoznawania i określania emocji.

  Przytul stracha Małgorzata Strzałkowska

 Strach ma strasznie wielkie oczy,

Strasznym wzrokiem wokół toczy...

 Lecz gdy go za uszkiem głaszczę,

 W śmieszny pyszczek zmienia paszczę.

Coś dziwnego z nim się dzieje,

 Łagodnieje i maleje,

 Mruży swoje kocie oczy

 I w ogóle jest uroczy!

Strach ma strasznie wielkie oczy,

 Strasznym wzrokiem wokół toczy,

 Lecz ty dłużej się nie wahaj

 I po prostu przytul stracha.

 Rodzic pyta: Co to jest strach?; Kiedy strach się pojawia?; Jak wygląda?; Czy w ogóle ma wygląd?; Co czujecie, gdy pojawia się strach?; Czego się boicie?; Co robicie, gdy pojawia się strach?; A co możecie teraz zrobić?.

3. Praca z KP2.30 – kolorowanie według własnego pomysłu. Dzieci kolorują strach na wróble, zalepiają jego usta uśmiechem. Prezentują wesołego stracha.

 

 

21.05.2020 r.

TEMAT DNIA: UCZYMY SIĘ WYRAŻAĆ EMOCJE

CELE OGÓLNE: kształtowanie u

miejętności wyrażania emocji przez malowanie; rozpoznawanie nastrojów muzycznych.

1.  „Nasze zabawy” – czerpanie radości ze wspólnych zabaw tanecznych, rozróżnianie nastrojów muzycznych. Rodzic zaprasza dziecko do znanych im zabaw tanecznych.

https://www.youtube.com/watch?v=OBr6_9iSe5M

 Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać. Chodź do mnie, chodź do mnie, rękę mi daj. Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj. (x 2)

Gdy dzieci w zabawie „pogodzą się”, zaczynają dalsze tańce:

https://www.youtube.com/watch?v=Z8cJnd3Y8YE

Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało, lecz im się nie udało fari, fari, fara. Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą. Ja nie chcę tańczyć z tobą fari, fari, fara. Poszukam więc innego, innego, innego do tańca zgrabniejszego.

 Gdy znajdą nowego partnera do zabawy, zaczynają zabawę Nie chcę cię. Powtarzają trzy razy ciąg zabaw tanecznych. Następnie pytamy  dziecko, która zabawa im się bardziej podoba, która ma lepszy nastrój, jaka lepiej nadaje się do tańca. Dzieci otrzymują kolorowanki z instrumentami muzycznymi. Doskonalą małą motorykę poprzez kolorowanie ograniczonej powierzchni.

 „Wesoły obrazek” – kształtowanie umiejętności wyrażania emocji przez środki niewerbalne, np. malowanie farbami. Na stoliku  przygotowujemy  kartki A4 – dla każdego dziecka, tace z farbami w kolorach podstawowych, waciki kosmetyczne. Dzieci słuchają utworu muzycznego Wiosna A. Vivaldiego. Określają nastrój, tempo utworu. Za pomocą wacików wykonują obrazek, który podpowiada im muzyka. W trakcie malowania cały czas słuchają muzyki.

„Policz dźwięki” – przeliczanie w zakresie 1–6, usprawnianie małej motoryki. Dziecko siedzi  przy stoliku , na którym jest taca  z makaronem typu spaghetti i penne. Rodzic wyklaskuje rytm lub  gra na wybranym instrumencie perkusyjnym. Dziecko  liczy, ile dźwięków zostało zagranych i kładzie przed sobą tyle makaronu. Po zabawie matematycznej dzieci układają z makaronu obrazki, mogą łączyć makaron z plasteliną.

Święto mamy i taty.

 25.05.2020r.

TEMAT DNIA: MOI RODZICE

CELE OGÓLNE: dostrzeganie roli taty i mamy w życiu dziecka; swobodne posługiwanie się pojęciami jakościowymi w rozmowie – dostrzeganie przeciwieństw.

1.„Przeciwieństwa” – swobodne posługiwanie się pojęciami jakościowymi w rozmowie  – dostrzeganie przeciwieństw. Przy dowolnie wybranej muzyce dzieci poruszają się szybko, wolno, do przodu, do tyłu, głośno, cicho. Przy każdej aktywności ruchowej rodzic zaznacza przeciwny ruch, np. Teraz będziemy poruszać się do przodu, a teraz przeciwnie: do tyłu itp.

 

 Dziecko przy dowolnej muzyce marszowej, w czasie pauzy  wybiera parę przeciwieństw i podaje nazwy obrazków.

2. „Moi rodzice” – dostrzeganie roli taty i mamy w życiu dziecka, doskonalenie umiejętności poprawnego wypowiadania się pod względem gramatycznym. Dziecko siedzi na dywanie , rodzic rozkłada pośrodku duży arkusz szarego papieru, na którym naklejone są postaci: mama i tata. Rodzic  mówi: To mama i tata, prezentuje wyrazy do globalnego czytania: mama, tata. Z pomocą dzieci nakleja je obok odpowiedniej postaci. Dzieci wypowiadają się na temat roli rodziców.

MAMA         TATA

 – „Spacer z mamą” – zabawa ruchowa. Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko jest mamą – mama jest duża, a drugie jej dzieckiem – dziecko jest małe, więc kuca. Mama chwyta dziecko za rączkę i idą razem na spacer. Po kilku krokach następuje zamiana ról.

 3. Praca z KP2.31 – dostrzeganie przeciwieństw (różnych kształtów), doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dzieci łączą tylko koraliki okrągłe i przeliczają je.

4. „Kwiat z dłoni” – przeliczanie w zakresie 1–5, rozwijanie ekspresji poprzez nadawanie nowego znaczenia przedmiotom. Dzieci siadają do stolików, na tacach są przygotowane dłonie wycięte z papieru, papierowe kwiaty, listki, kokardki, kleje. Dzieci przeliczają swoje palce u jednej i u drugiej dłoni, przeliczają palce papierowych dłoni. Naklejają dłonie na karton, na każdym palcu dorysowują kwiat. Rodzic  pyta: Z ilu kwiatów masz bukiet?. Dzieci ozdabiają kwiaty listkami i kokardką.

26.05.2020 r.

TEMAT DNIA : LUBIĘ ROBIĆ NIESPODZIANKI

CELE OGÓLNE: rozwijanie mowy poprzez swobodne wypowiadanie się na temat swoich rodziców; nabywanie umiejętności pracy z gliną.

1. „Powitanka” – stwarzanie miłej i życzliwej atmosfery.

2. Wiosenne kwiaty – usprawnianie percepcji wzrokowej, ćwiczenie małej motoryki poprzez manipulacje.

 Rodzic układa przed sobą ilustracje wiosennych kwiatów: przebiśniegu, krokusa, tulipana, narcyza. Każda ilustracja jest podzielona na trzy części. Dzieci składają ilustracje i podają nazwy kwiatów, utrwalają wcześniej zdobytą wiedzę na temat ich wyglądu, miejsc występowania. Następnie rodzic  zaprasza dzieci to tworzenia kwiatów. Każde dziecko otrzymuje koło ze sztywnego papieru (najlepiej kartonu), do koła przypina klamerki (liczbę klamerek i ich kolor dziecko wybiera samo). Dzieci prezentują swoje kwiaty, chętne poszukują dla nich nazwy.

 

3.  „Moi rodzice” – rozwijanie mowy poprzez swobodne wypowiadanie się na temat swoich rodziców.

 Zapraszamy  dzieci do zabawy naśladowczej „Moi rodzice”. Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. W czasie pauzy dzieci dzielą się swoimi obserwacjami, np. tata naprawia szafkę, mama pracuje przy komputerze, mama prasuje, tata wyrzuca śmieci, mama odpoczywa – wszystkie czynności dzieci naśladują ruchem. Dzieci siadają na dywanie ,  chętne dzieci przedstawiają  swoich rodziców: jak mają na imię, gdzie pracują, jak spędzają z nimi czas.

 4. Tralala dla mamy i taty – nauka piosenki, zachęcanie dzieci do przygotowania niespodzianki. • Cd Tralala dla mamy i taty sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak Moja mama jest kochana, moja mama wszystko wie.

https://www.youtube.com/watch?v=Iu10fUq1r_w

 „Niespodzianka” – nabywanie umiejętności pracy z gliną. Usprawnianie czynności manualnych. Dzieci siedzą przy stole, otrzymują kawałki gliny, ugniatają je, ogrzewają w dłoniach. Z miękkiej gliny robią placuszki o grubości minimum 0,7 mm. W zależności od umiejętności dzieci glinę może rozwałkować rodzic.  Pośrodku placuszka każdy przykłada swoją dłoń z rozszerzonymi palcami, drugą dłonią przygniata po kolei każdy palec, a także środkową część dłoni, a wokół niej odciska fragmenty gałązek tui. Tak przygotowane płytki dzieci odkładają do wyschnięcia.

27.05.2020 r.

 TEMAT DNIA : MOJA RODZINA

CELE OGÓLNE: podawanie nazw członków rodziny; zauważanie fizycznych podobieństw.

1. Piosenka na powitanie -„ Rodzinka na sto dwa”.

https://www.youtube.com/watch?v=o4tlTmrP8sI

 

Rodzinka na 102

sł. Jacek Hilchen, muz. Ewa Jakubowska

Babcia, dziadek, mama, tata, siostra oraz ja!

Babcia opowiada bajki,

dziadek dym wypuszcza z fajki,

mama obiad nam gotuje,

tata meble reperuje.

Siostra na pianinie gra,

czasem mnie też pograć da.

A poza tym mam dwa psy.

A co w domu robisz ty?

Moja babcia i mój dziadek,

moja mama i mój tata,

moja siostra oraz ja

to rodzinka na 102!

 

2.Krasnal z ciocią – podawanie nazw członków rodziny.

 

KRASNAL Z CIOCIĄ

   

Krasnal z ciocią

Siadłam sobie

pod paprocią.

Obok usiadł

krasnal z ciocią.

Krasnal strasznie się

rozpychał,

kichal

i ze złością wzdychał:

- W takim tłoku

żyć nie sposób!

To nie miejsce

dla trzech osób !

Powiedziałam :

- No to wstań !

Będzie miejsce

dla dwóch pań!

Pytamy dziecko : Kto wystąpił w wierszyku?; Dlaczego krasnal się złościł?; Co poradziła mu dziewczynka?; Jaką wy macie radę dla krasnala?; Z kim przyszedł krasnal?; Kim jest ciocia?; Jak na imię mają wasze ciocie?; Jak nazywamy inne bliskie osoby?; Jak nazywamy siostrę mamy, a jak jej mamę?; Jak mówimy na tatusiów taty i mamy, kim dla nich jesteśmy?. Dzieci opowiadają na temat swoich doświadczeń.

3. Zabawa matematyczna.  Dzieci segregują figury, rodzic  zwraca uwagę na podobieństwo kształtów. Tworzą rodzinkę: Trójkątnych , Okrągłych  i Kwadratowych. Następnie prosimy  dzieci, aby ułożyły w obręczach inne rodzinki: Niebieskich, Zielonych  i Żółtych.

 

 Pytamy dziecko : Co to znaczy, że jesteśmy do siebie podobni?; Do kogo najbardziej możemy być podobni?.

 4. „Niespodzianka” – zachęcanie dzieci do przygotowania niespodzianek dla swoich bliskich. Na stolikach są farby w różnych kolorach oraz pędzle. Dzieci otrzymują swoje płytki z gliny, na których są odciśnięte ich dłonie. Dzieci wybierają dwa kontrastowe kolory, jednym z nich malują powierzchnię odciśniętej dłoni, drugą obszar wokół niej. Odkładają prace do wyschnięcia. Płytki są przeznaczone na prezent dla rodziców. Jeżeli dzieci nie zrobiły płytek z gliny mogą namalować farbami kwiaty dla rodziców.  • płytki z gliny samoutwardzalnej wykonane dzień wcześniej, pędzle, farby •

5. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – zachęcanie dzieci do zabaw twórczych w piaskownicy.

28.05.2020 r.

 TEMAT DNIA: POMAGAM MAMIE I TACIE.

CELE OGÓLNE: ukazanie codziennych obowiązków domowych; zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach.

1. „Powitanka” – stwarzanie miłej i życzliwej atmosfery. Przypomnienie piosenki z poprzedniego dnia pt,” Rodzinka na 102”

2.„Co to za przedmioty?” – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, rozwiazywanie zagadek literackich. Dziecko uważnie słucha, rodzic czyta zagadki.

 Ta czupryna na długim patyku zmywa brud z podłogi szybko i bez krzyku. (mop)

Kawałek tkaniny skromnie na ciebie zerka. Zetrze kurz szybciutko, bo to mała... (ścierka)

 

 Co to za maszyna z nosem długim jak u słonia? Zbierze paprochy, brud z dywanu pokona. (odkurzacz)

 Leży obok drzwi, bez słowa, cichutko. Gdy wytrzesz w nią buty, będzie czyściutko. (wycieraczka)

 Te dwie siostry pracują zawsze w zgodzie. Jedna zmiecie piach, wyrzuci go druga. (zmiotka i szufelka)

Dzieci odgadują rozwiązania zagadek, wskazując ich desygnaty na ilustracjach, wyklaskują nazwy poszczególnych przedmiotów.

3.  „Co robię?” – zabawa z elementem pantomimy. Dzieci naśladują czynności porządkowe, rodzice określają wykonywane czynności (np. zamiatasz, odkurzasz, wycierasz buty itp.).

4. Praca z KP2.32 – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, usprawnianie czynności manualnych. Dzieci wskazują przedmioty służące do sprzątania i je kolorują.

5.„Narysuj mamę, narysuj tatę” – rysowanie postaci, rozwijanie zdolności manualnych, przygotowanie zagadek dla najbliższych. Dzieci rysują postać wybranego rodzica lub ich oboje na kartce A4. Dzieci podają ogólne informacje na temat swoich rodziców: imiona, co lubią robić, ich ulubione dania, wspólne zabawy). Rysunki dzieci są umieszczone na wystawie. Zadaniem rodziców będzie odgadnięcie, które portrety ich przedstawiają.

29.05.2020 r. - piątek

TEMAT: CZEGO ŻYCZYĆ RODZICOM Z OKAZJI ICH ŚWIĘTA?
CELE OGÓLNE: kształtowanie umiejętności wcielania się w role; kształtowanie umiejętności formułowania życzeń dla mamy i taty

 

„Czego można życzyć rodzicom?” – układanie życzeń.

Dzieci myślą nad tym, jakie życzenia można złożyć rodzicom.

 

Mało nas – zabawa przy piosence.

 

"Kończenie zdań” – zabawa ze słowem.
Dzieci siedzą wna dywanie. Rodzic rozpoczyna kolejne zdania,  dzieci je kończą. Kocham mamę, bo... Kocham tatę , bo.... Kocham moją siostrę, bo... Zdania dowolne dotyczące rodziny i relacji w rodzinie.

 

"Rzeźbiarz”- zabawa integracyjna.
Rodzice są plasteliną, z której dzieci modelują różne figury. Mogą być one stojące, siedzące lub leżące. Rodzice poddają się działaniu dzieci. Na zakończenie pracy dzieci nadają tytuł swojej rzeźbie.

Zabawa sprawnościowa Tunel –

rodzice tworzą tunel, który pokonują dzieci.

 

Masażyk z rodzicami

Szliśmy razem na wycieczkę,
(otwartą dłonią uciskanie pleców)
z tyłu na plecach mieliśmy teczkę.
(rysowanie prostokąta na plecach)
Na niebie świeciło słoneczko,
(zataczanie niewielkich kół na ramionach)
a myśmy biegali w kółeczko.
(rysowanie kół na łopatkach)
Długą linę mama z tatą trzymali
(rysowanie wężyka wzdłuż kręgosłupa)
i wesoło na boki się kiwali.
(kiwanie głową osoby siedzącej przed nami)
Wolno szliśmy, szurając nogami
(otwartą dłonią uciskanie pleców, a następnie
głaskanie w dół i górę wzdłuż kręgosłupa)
a mama skakała wesoło za nami.
(dwoma palcami każdej ręki podskoki po plecach)
Wtem zaczął kropić deszczyk
(delikatne stukanie palcami po plecach)
i poczuliśmy wesoły dreszczyk.

Pokoloruj kwiaty dla mamusi.

1.06.2020 r. - poniedziałek

TEMAT: JAKIE SĄ MOJE PRAWA I OBOWIĄZKI?
CELE OGÓLNE: poszerzenie słownika dzieci o pojęcia praw i obowiązków; przybliżenie dzieciom
zasad życia w społeczności.

 

„Jakie są moje prawa i obowiązki?” – rozmowa na temat praw i obowiązków dzieci na podstawie
doświadczeń dzieci, wiersza Janusza Korczaka Prawa dziecka.

Prawa dziecka
Janusz Korczak
Niech się wreszcie każdy dowie
i rozpowie w świecie całym,
że dziecko to także człowiek,
tyle że jeszcze mały.
Dlatego ludzie uczeni,
którym za to należą się brawa,
chcąc wielu dzieci los odmienić,
stworzyli dla Was mądre prawa.
Więc je na co dzień i od święta
Spróbujcie dobrze zapamiętać:
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego,
a szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi
i mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać,
i każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami,
nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania,
mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa,
a gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
Tak się tu w wiersze poukładały
prawa dla dzieci na całym świecie,
byście w potrzebie z nich korzystały
najlepiej, jak umiecie.
Dzieci – na podstawie wiersza i swoich doświadczeń – mówią, do czego mają prawo.

Zabawa pt. „Tak - nie”.
Rodzic rozkłada na dywanie dwa koła. Jedno koło w kolorze zielonym z miną wesołą, a drugie koło czerwone z miną smutną. Rodzic czyta prawo a dziecko musi ustawić się przy kole w odpowiednim kolorze.
- Mam prawo uderzyć kolegę, kiedy on uderzył mnie pierwszy.
- Mam prawo płakać, kiedy jest mi bardzo smutno.
- Mam prawo nic nie robić na zajęciach zawsze, kiedy mam na to ochotę.
- Mam prawo bawić się z kim chcę.
- Mam prawo zaglądać do cudzych szuflad.
- Mam prawo powiedzieć, że mam zły humor.
- Mam prawo do kontaktów z mamą i tatą chociaż rodzice nie mieszkają razem.
- Mam prawo zniszczyć kolegi/żanki rysunek, jeżeli mi się nie podoba to co namalował/a.
- Mam prawo do zabawy po zajęciach.

Pokoloruj obrazek przedstawiający DZIECI ŚWIATA.

02.06.2020 r.

TEMAT DNIA: NASZE OBOWIĄZKI.

CELE OGÓLNE: kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków, wypowiadanie się na temat obowiązków domowych i przedszkolnych dzieci- zabawy parateatralne.

1. Gdybym-  parateatralne na podstawie wiersza A. Widzowskiej – Pasiak.

Gdybym

Gdybym była żyrafą,

Śpiewałabym za szafą.

Gdybym była kotkiem,

Bób zmieniłabym w szprotki.

Gdybym była lwicą ,

Warczałabym za donicą.

Gdybym była barankiem ,

Dzwoniłabym pod gankiem.

Gdybym była kangurem,

W kieszeni miałabym dziurę.

Gdybym była słoniem,

Trąbiłabym na balkonie.

A gdybym była sobą

Byłabym fajną osobą!

Rodzic pyta dziecko: Kto jest bohaterem wiersza? ; Kto mówi „gdybym”?; Jakie postaci mógłby naśladować bohater i co wtedy by robił?

Rozkładamy na dywanie obrazki przedstawiające różne zwierzęta, dziecko losuje jedno zwierzę i naśladuje go według własneg

02.06.2020 r.

TEMAT DNIA: NASZE OBOWIĄZKI.

CELE OGÓLNE: kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków, wypowiadanie się na temat obowiązków domowych i przedszkolnych dzieci- zabawy parateatralne.

1. Gdybym-  parateatralne na podstawie wiersza A. Widzowskiej – Pasiak.

Gdybym

Gdybym była żyrafą,

Śpiewałabym za szafą.

Gdybym była kotkiem,

Bób zmieniłabym w szprotki.

Gdybym była lwicą ,

Warczałabym za donicą.

Gdybym była barankiem ,

Dzwoniłabym pod gankiem.

Gdybym była kangurem,

W kieszeni miałabym dziurę.

Gdybym była słoniem,

Trąbiłabym na balkonie.

A gdybym była sobą

Byłabym fajną osobą!

Rodzic pyta dziecko: Kto jest bohaterem wiersza? ; Kto mówi „gdybym”?; Jakie postaci mógłby naśladować bohater i co wtedy by robił?

Rozkładamy na dywanie obrazki przedstawiające różne zwierzęta, dziecko losuje jedno zwierzę i naśladuje go według własnego pomysłu.

2. Nasze obowiązki- kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków. Pytamy dzieci jakie obowiązki mają w domu? Uczymy dzieci zaśpiewankę- zachęcankę do sprzątania zabawek.

Na porządek sposób mam,

Lalki tu, klocki tam.2x

Jest to sposób doskonały,

Kłaść je tam gdzie wcześniej stały.

Na porządek sposób mam

Lalki tu, klocki tam!

3. Tańczący balonik- zabawy z balonikiem przy muzyce P. Czajkowskiego Marsz z baletu Dziadek do orzechów.
4. Karta pracy, nr. 33- rozumienie pojęć ; krótki, długi, przeliczanie w zakresie 1-3 .

 

o pomysłu.

2. Nasze obowiązki- kształtowanie prawidłowej postawy wobec swoich obowiązków. Pytamy dzieci jakie obowiązki mają w domu? Uczymy dzieci zaśpiewankę- zachęcankę do sprzątania zabawek.

Na porządek sposób mam,

Lalki tu, klocki tam.2x

Jest to sposób doskonały,

Kłaść je tam gdzie wcześniej stały.

Na porządek sposób mam

Lalki tu, klocki tam!

3. Tańczący balonik- zabawy z balonikiem przy muzyce P. Czajkowskiego Marsz z baletu Dziadek do orzechów.
4. Karta pracy, nr. 33- rozumienie pojęć ; krótki, długi, przeliczanie w zakresie 1-3 .
5.  

               03.06.2020 r.  DZIEŃ TEMAT: NASZE MARZENIA

CELE OGÓLNE: kształtowanie umiejętności wypowiadania się na temat swoich marzeń; kształtowanie umiejętności cierpliwego wysłuchiwania innych  .

1. Skacząca piłka – utrwalanie nawyku mówienia na wydechu, kształtowanie słuchu mownego, usprawnianie czubka języka, utrwalanie prawidłowej wymowy głosek l, a.

Skacząca piłka Ewa Małgorzata Skorek

Mała Ala piłkę ma. (dzieci naśladują skaczącą piłkę, powtarzając za  zgłoskę „la”)

Piłka skacze: La, la, la, La, la, la.

 Ala Ani piłkę da.

 Piłka skoczy: La, la, la, La, la, la.

 Ładnie fika piłka ta.

Piłka tańczy: La, la, la, La, la, la.

Piłkę łapie mała Ala.

Piłka skacze: La, la, la, la, La, la, la, la.

 Czy ktoś wdzięku więcej ma

 Od tej piłki: La, la, la? La, la, la.

Dzieci w lusterkach obserwują, jak układa się język w wymowie głoski l, a jak w wymowie a, dzielą się swoimi doświadczeniami. Po raz kolejny naśladują piłkę podczas czytania wiersza przez rodzica. Zwracają uwagę na prawidłowy układ języka, zwłaszcza podczas jego pionizacji. Rodzic  proponuje dziecku starannie i kolorowo pokolorować piłkę.

2. Dyzio marzyciel – swobodne wypowiedzi dzieci na temat marzeń Dyzia i swoich. Kształtowanie umiejętności cierpliwego wysłuchania innych

. Dyzio marzyciel

Julian Tuwim

 Położył się Dyzio na łące,

Przygląda niebu błękitnemu I marzy…

 Jaka szkoda, że te obłoczki płynące

Nie są z waniliowego kremu…

 A te różowe, że to nie lody malinowe.

A te złociste pierzaste, że to nie stosy ciastek…

 I szkoda, że całe niebo Nie jest z tortu czekoladowego…

Jaki piękny byłby wtedy świat.

Leżałbym sobie, jak leżę,

 Na tej murawie świeżej,

 Wyciągnąłbym tylko rękę I jadł… i jadł… i jadł…

Dzieci wygodnie siadają i dzielą się spostrzeżeniami na temat wiersza. Odpowiadają na pytania: Co robił Dyzio na łące?; O czym marzył?; Co innego mogą przypominać chmury? Rodzic zaprasza do podzielenia się swoimi marzeniami.

3.Praca z KP2.34 – dzieci rysują w chmurze wybrane marzenie Dyzia (na podstawie wcześniej wysłuchanego wiersza).

4. „Cztery lale” – stosowanie poprawnej formy gramatycznej liczebników porządkowych.

Prezentujemy  dzieciom sylwety lalek: lala w sukience w kropki, lala w białej bluzce, lala w czarnych bucikach, lala w sweterku na guziki. Sylwety mogą być prezentowane na tablicy od lewej strony do prawej (z punktu widzenia dzieci).

 Siedzą lale na tapczanie, każda inne ma ubranie.

 Pierwsza – sukienkę w kropki całą.

 Druga ma bluzeczkę białą.

Trzecia ma czarne buciki.

Czwarta – sweter na guziki.

Dziecko pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile jest lalek. Rodzic  zmienia układ lalek. Siedzą lale na tapczanie, każda inne ma ubranie. Pierwsza .....

 

04.05.2020r.

Temat : DZIECI NA ŚWIECIE

CELE OGÓ LNE: zapoznanie dzieci z wybranymi zwyczajami i zabawami ich rówieśników z różnych części świata; rozwijanie w sobie postawy szacunku dla inności fizycznej i kulturowej.

Wdrażanie do szanowania innych bez względu na kulturę, tradycję i wygląd.

Nowa koleżanka

Tomasz Kruczek

Posłuchajcie, co się stało, kiedy byłam dzisiaj w przedszkolu! Nie zgadniecie! Mamy nową koleżankę.

Przyjechała do nas z bardzo, bardzo dalekiego kraju, choć Tomek uważa, że wcale nie!

Że ta koleżanka przyszła do nas wprost z kolorowej bajki z obrazkami. Zresztą sami osądźcie.

Rano siedzieliśmy wszyscy grzecznie w kole i słuchaliśmy, jak nasza pani opowiada bardzo

śmieszną historię o misiu, który jadł konfitury. Nagle drzwi się otworzyły i stanęła w nich pani

dyrektor. Pani dyrektor trzymała za rękę małą ciemnowłosą dziewczynkę, która chyba troszkę

się wstydziła, bo miała pochyloną głowę tak, że grzywka zasłaniała jej twarz, a kitki znad uszu

sterczały pionowo w górę. Na plecach miała bardzo kolorowy plecak, a w ręku lalkę.

– To jest wasza nowa koleżanka – powiedziała pani dyrektor. – Bądźcie dla niej szczególnie

mili, bo przyjechała do nas z bardzo daleka. Z samych Chin. Ma na imię Różyczka, tak przynajmniej

można przetłumaczyć jej imię, i od dzisiaj będzie chodziła do nas do przedszkola.

– Ojej – zdziwił się Wojtek – z samych Chin? To strasznie daleko, chyba dalej, niż mieszka

mój dziadek.

– A gdzie mieszka twój dziadek, Wojtku? – spytała pani dyrektor.

– W Anglii – z dumą odpowiedział Wojtek.

– Chiny są dalej niż Anglia i trzeba podróżować w zupełnie inną stronę – powiedział Maciej.

Maciej zawsze wszystko wie i jest bardzo mądry. Umie podobno nawet napisać swoje imię.

Różyczka tymczasem podniosła głowę i wszyscy zobaczyliśmy, że ma okrągłą buzię i niesamowite

skośne oczy. Zobaczyliśmy też, że lalka także miała skośne oczy i okrągłą buzię.

– Ojej! – jęknął Tomek – ona jest chyba z jakiejś bajki! Mam taką książkę w domu. Tam są

bajki z całego świata i tam jest obrazek z taką samą dziewczynką.

– No coś ty – powiedział Wojtek – dziewczynka z bajki nie mogłaby chodzić do naszego

przedszkola.

– A do jakiego? – spytałam.

– Do bajkowego – powiedział Wojtek bardzo pewny siebie.

Kiedy tylko pani ogłosiła czas zabawy, podeszła do mnie i powiedziała:

– Tolu, bardzo proszę żebyś się zaopiekowała Różyczką – powiedziała – pokaż jej zabawki

i książeczki.

– Dobrze, proszę pani – powiedziałam i od razu podeszłam do nowej koleżanki.

– Cześć, jestem Tola – przedstawiłam się. – Chcesz się z nami pobawić?

– Cześć! – krzyknął, podbiegając do nas, Tomek – Czy ty jesteś z bajki? Ja mam na imię

Tomek i jestem rycerzem. Takim, co walczy ze smokami i ratuje księżniczki. A czy ty jesteś

księżniczką?

Różyczka popatrzyła na niego i odpowiedziała szybciutko w jakimś zupełnie nieznanym języku. – I co teraz? – zmartwił się Tomek. – Nic nie rozumiem. Ona mówi po chińsku, a ja nie znam

chińskiego. Nawet Maciek nie zna.

– Ale mnie zrozumiesz – szepnęła porcelanowa lalka – przecież ty znasz język zabawek. A język

zabawek jest taki sam na całym świecie. I lepiej nie opowiadaj Różyczce, że walczysz ze

smokami! U nas smoki są dobre i nikt z nimi nie walczy!

– Dobre smoki? – Tomek zrobił wielkie oczy. – Czy wy jesteście z bajki?

– Oczywiście, że nie – zaśmiała się lalka – jesteśmy z daleka, z Chin, a teraz będziemy mieszkać

z wami w Polsce. Rodzice Różyczki prowadzą tu restaurację z chińskim jedzeniem.

– O! Chińskie jedzenie – ucieszył się Wojtek – tata mnie kiedyś zabrał do takiej restauracji.

To było pyszne. Tylko że trzeba było jeść pałeczkami.

– Pałeczkami? – zdziwiłam się – jak to pałeczkami?

– Zwyczajnie – powiedział Wojtek – masz dwa patyczki i nimi jesz jak widelcem.

– I umiałeś tak jeść?

– No nie! – strapił się Wojtek. – Zresztą widelcem też nie do końca umiem.

– Wiecie co, w tych Chinach jest zupełnie inaczej niż u nas! – zadecydował Tomek. – Jedzą

pałeczkami i mają dobre smoki. Dziwne to wszystko.

Różyczka znowu powiedziała coś bardzo szybko i wyjęła z plecaka album ze zdjęciami.

Usiedliśmy na dywanie, a dziewczynka zaczęła pokazywać nam te zdjęcia i tłumaczyć coś

w swoim języku.

– To jest miejsce, z którego przyjechaliśmy – powiedziała porcelanowa lalka – to są Chiny.

A na tych zdjęciach była ulica zupełnie taka jak u nas, tylko nie było tylu samochodów, za to

mnóstwo rowerów i motocykli. I był dom podobny do mojego, tylko miał więcej pięter. Było też

przedszkole takie samo jak u nas, tyko wszystkie dzieci były podobne do Różyczki i nawet pani

była do niej podobna. Było też ZOO, a w nim śmieszne biało-czarne misie. Było też zdjęcie święta

obchodzonego na ulicy i był tam wielki kolorowy smok! Zupełnie inny niż te z naszych bajek.

– Wiecie co? – powiedział Wojtek cicho. – W tych Chinach jest wszystko inne, a jednak bardzo

podobne. Takie same domy i przedszkola, i dzieci.

Na ostatnim zdjęciu było dwóch starszych ludzi. Siedzieli na ławce przed domem. Byli trochę

dziwnie ubrani, ale uśmiechali się i machali rękami.

– To dziadek i babcia Różyczki – szepnęła porcelanowa lalka – zostali w Chinach i ona bardzo

za nimi tęskni.

I rzeczywiście, dziewczynka przestała nagle mówić i bardzo posmutniała. Wyglądała tak,

jakby miała się zaraz rozpłakać.

– Nie martw się – powiedziałam i objęłam Różyczkę – jeśli będziesz bardzo tęsknić za babcią

i dziadkiem, pojedziemy do moich. Podzielę się nimi z tobą. Też są bardzo mili!

I choć pewnie mnie nie zrozumiała, to jednak przestała się smucić i znowu zaczęła coś szybko

mówić, pokazując palcem to na mnie, to na Tomka i Wojtka.

V Ależ oczywiście! – odparłam po polsku – będziemy się z tobą bawić i zostaniemy przyjaciółmi.

V Skąd wiedziałaś, o co jej chodzi? – spytał Tomek. – Przecież nie znasz chińskiego.

– Ale znam inne dzieci – powiedziałam – a dzieci wszędzie są takie same. Chcą się bawić

i mieć przyjaciół.

Różyczka z przejęciem pokiwała głową.

Dzieci wiele jest na świecie,

więc kolegów można mieć

w każdym kraju, w którym chcecie,

Tylko trzeba tego chcieć.

Rodzic pyta: Kto przyszedł do przedszkola Toli i Tomka?; Czy Różyczka była z naszego kraju?; Czy przyjechała z daleka?; Czy dzieci rozumiały język, w jakim mówiła?; Czy wyglądała tak samo jak inni?; Co było w niej podobnego do nas?; Za kim tęskniła?; Czy koniecznie trzeba rozumieć inny język, żeby się razem bawić?.

Temat : DZIECI NA ŚWIECIE

CELE OGÓ LNE: zapoznanie dzieci z wybranymi zwyczajami i zabawami ich rówieśników z różnych części świata; rozwijanie w sobie postawy szacunku dla inności fizycznej i kulturowej.

Wdrażanie do szanowania innych bez względu na kulturę, tradycję i wygląd.

Nowa koleżanka

Tomasz Kruczek

Posłuchajcie, co się stało, kiedy byłam dzisiaj w przedszkolu! Nie zgadniecie! Mamy nową koleżankę.

Przyjechała do nas z bardzo, bardzo dalekiego kraju, choć Tomek uważa, że wcale nie!

Że ta koleżanka przyszła do nas wprost z kolorowej bajki z obrazkami. Zresztą sami osądźcie.

Rano siedzieliśmy wszyscy grzecznie w kole i słuchaliśmy, jak nasza pani opowiada bardzo

śmieszną historię o misiu, który jadł konfitury. Nagle drzwi się otworzyły i stanęła w nich pani

dyrektor. Pani dyrektor trzymała za rękę małą ciemnowłosą dziewczynkę, która chyba troszkę

się wstydziła, bo miała pochyloną głowę tak, że grzywka zasłaniała jej twarz, a kitki znad uszu

sterczały pionowo w górę. Na plecach miała bardzo kolorowy plecak, a w ręku lalkę.

– To jest wasza nowa koleżanka – powiedziała pani dyrektor. – Bądźcie dla niej szczególnie

mili, bo przyjechała do nas z bardzo daleka. Z samych Chin. Ma na imię Różyczka, tak przynajmniej

można przetłumaczyć jej imię, i od dzisiaj będzie chodziła do nas do przedszkola.

– Ojej – zdziwił się Wojtek – z samych Chin? To strasznie daleko, chyba dalej, niż mieszka

mój dziadek.

– A gdzie mieszka twój dziadek, Wojtku? – spytała pani dyrektor.

– W Anglii – z dumą odpowiedział Wojtek.

– Chiny są dalej niż Anglia i trzeba podróżować w zupełnie inną stronę – powiedział Maciej.

Maciej zawsze wszystko wie i jest bardzo mądry. Umie podobno nawet napisać swoje imię.

Różyczka tymczasem podniosła głowę i wszyscy zobaczyliśmy, że ma okrągłą buzię i niesamowite

skośne oczy. Zobaczyliśmy też, że lalka także miała skośne oczy i okrągłą buzię.

– Ojej! – jęknął Tomek – ona jest chyba z jakiejś bajki! Mam taką książkę w domu. Tam są

bajki z całego świata i tam jest obrazek z taką samą dziewczynką.

– No coś ty – powiedział Wojtek – dziewczynka z bajki nie mogłaby chodzić do naszego

przedszkola.

– A do jakiego? – spytałam.

– Do bajkowego – powiedział Wojtek bardzo pewny siebie.

Kiedy tylko pani ogłosiła czas zabawy, podeszła do mnie i powiedziała:

– Tolu, bardzo proszę żebyś się zaopiekowała Różyczką – powiedziała – pokaż jej zabawki

i książeczki.

– Dobrze, proszę pani – powiedziałam i od razu podeszłam do nowej koleżanki.

– Cześć, jestem Tola – przedstawiłam się. – Chcesz się z nami pobawić?

– Cześć! – krzyknął, podbiegając do nas, Tomek – Czy ty jesteś z bajki? Ja mam na imię

Tomek i jestem rycerzem. Takim, co walczy ze smokami i ratuje księżniczki. A czy ty jesteś

księżniczką?

Różyczka popatrzyła na niego i odpowiedziała szybciutko w jakimś zupełnie nieznanym języku. – I co teraz? – zmartwił się Tomek. – Nic nie rozumiem. Ona mówi po chińsku, a ja nie znam

chińskiego. Nawet Maciek nie zna.

– Ale mnie zrozumiesz – szepnęła porcelanowa lalka – przecież ty znasz język zabawek. A język

zabawek jest taki sam na całym świecie. I lepiej nie opowiadaj Różyczce, że walczysz ze

smokami! U nas smoki są dobre i nikt z nimi nie walczy!

– Dobre smoki? – Tomek zrobił wielkie oczy. – Czy wy jesteście z bajki?

– Oczywiście, że nie – zaśmiała się lalka – jesteśmy z daleka, z Chin, a teraz będziemy mieszkać

z wami w Polsce. Rodzice Różyczki prowadzą tu restaurację z chińskim jedzeniem.

– O! Chińskie jedzenie – ucieszył się Wojtek – tata mnie kiedyś zabrał do takiej restauracji.

To było pyszne. Tylko że trzeba było jeść pałeczkami.

– Pałeczkami? – zdziwiłam się – jak to pałeczkami?

– Zwyczajnie – powiedział Wojtek – masz dwa patyczki i nimi jesz jak widelcem.

– I umiałeś tak jeść?

– No nie! – strapił się Wojtek. – Zresztą widelcem też nie do końca umiem.

– Wiecie co, w tych Chinach jest zupełnie inaczej niż u nas! – zadecydował Tomek. – Jedzą

pałeczkami i mają dobre smoki. Dziwne to wszystko.

Różyczka znowu powiedziała coś bardzo szybko i wyjęła z plecaka album ze zdjęciami.

Usiedliśmy na dywanie, a dziewczynka zaczęła pokazywać nam te zdjęcia i tłumaczyć coś

w swoim języku.

– To jest miejsce, z którego przyjechaliśmy – powiedziała porcelanowa lalka – to są Chiny.

A na tych zdjęciach była ulica zupełnie taka jak u nas, tylko nie było tylu samochodów, za to

mnóstwo rowerów i motocykli. I był dom podobny do mojego, tylko miał więcej pięter. Było też

przedszkole takie samo jak u nas, tyko wszystkie dzieci były podobne do Różyczki i nawet pani

była do niej podobna. Było też ZOO, a w nim śmieszne biało-czarne misie. Było też zdjęcie święta

obchodzonego na ulicy i był tam wielki kolorowy smok! Zupełnie inny niż te z naszych bajek.

– Wiecie co? – powiedział Wojtek cicho. – W tych Chinach jest wszystko inne, a jednak bardzo

podobne. Takie same domy i przedszkola, i dzieci.

Na ostatnim zdjęciu było dwóch starszych ludzi. Siedzieli na ławce przed domem. Byli trochę

dziwnie ubrani, ale uśmiechali się i machali rękami.

– To dziadek i babcia Różyczki – szepnęła porcelanowa lalka – zostali w Chinach i ona bardzo

za nimi tęskni.

I rzeczywiście, dziewczynka przestała nagle mówić i bardzo posmutniała. Wyglądała tak,

jakby miała się zaraz rozpłakać.

– Nie martw się – powiedziałam i objęłam Różyczkę – jeśli będziesz bardzo tęsknić za babcią

i dziadkiem, pojedziemy do moich. Podzielę się nimi z tobą. Też są bardzo mili!

I choć pewnie mnie nie zrozumiała, to jednak przestała się smucić i znowu zaczęła coś szybko

mówić, pokazując palcem to na mnie, to na Tomka i Wojtka.

V Ależ oczywiście! – odparłam po polsku – będziemy się z tobą bawić i zostaniemy przyjaciółmi.

V Skąd wiedziałaś, o co jej chodzi? – spytał Tomek. – Przecież nie znasz chińskiego.

– Ale znam inne dzieci – powiedziałam – a dzieci wszędzie są takie same. Chcą się bawić

i mieć przyjaciół.

Różyczka z przejęciem pokiwała głową.

Dzieci wiele jest na świecie,

więc kolegów można mieć

w każdym kraju, w którym chcecie,

Tylko trzeba tego chcieć.

Rodzic pyta: Kto przyszedł do przedszkola Toli i Tomka?; Czy Różyczka była z naszego kraju?; Czy przyjechała z daleka?; Czy dzieci rozumiały język, w jakim mówiła?; Czy wyglądała tak samo jak inni?; Co było w niej podobnego do nas?; Za kim tęskniła?; Czy koniecznie trzeba rozumieć inny język, żeby się razem bawić?.

 

05.06.2020 r.

Zabawy z różnych części świata” – poznanie zabaw z różnych części świata, zwrócenie uwagi na podobieństwa i wspólne pomysły. Zapraszamy  dzieci na wędrówkę po świecie. Każde dziecko otrzymuje kocyk do gimnastyki – to będzie pojazd. Przy dowolnie wybranej wesołej muzyce dzieci poruszająsią na kocykach: siedząc na nich odpychają się nogami i rękoma. Muzyka afrykańska podpowiada dzieciom miejsce, do którego przybyły.

Południowa Afryka

Gra „Mbube! Mbube!”3 czyli „Lew! Lew!”, popularna wśród dzieci z ludu Zulu. Jej uczestnicy tworzą

okrąg wokół dwóch osób, które mają zawiązane oczy. Jedna z nich jest lwem, druga antylopą.

Następnie kręci się tymi osobami tak, by straciły orientację. Gdy lew zbliża się do antylopy, obserwujący

głośno dopingują, gdy się oddala, milkną. Jest to zabawa podobna do naszej ciuciubabki.

Dzieci odkładają kocyki i biorą udział w zabawie. Następnie N. zaprasza dzieci do dalszej podróży, tym

razem dzieci kładą się na kocykach na brzuchu, odpychają się rękoma. Słuchają muzyki koreańskiej.

Korea

Do ulubionej zabawy dzieci w Korei należy „Hta ing- tja- te- tji- ki”, czyli rzuty pomarańczami.

Wykorzystują do niej owoce dziko rosnących pomarańczy. W grze bierze udział dowolna liczba

dzieci. Każde ma swoją pomarańczę. Na umówiony sygnał wszyscy podrzucają je do góry i chwytają

z powrotem. Ten, kto nie złapie pomarańczy, otrzymuje punkt karny. Wygrywa dziecko, które ma

najmniej punków karnych.

Dzieci bawią się w tę zabawę, wykorzystując woreczki gimnastyczne. Następnie N. zaprasza do dalszej

podróży, tym razem dzieci stają jedną nogą na kocyku, drugą odpychają się, później następuje

zmiana nogi. Muzyka pakistańska podpowiada, dokąd przybyły.

Pakistan

Rangoli to zabawa polegająca na tworzeniu barwnych kompozycji-obrazów na ziemi lub asfalcie.

W pakistańską zabawę dzieci mogą bawić się w ogrodzie, gdzie na chodniku namalują kolorową

kredą wspólny obraz, lub w sali, na dużym arkuszu papieru pakowego. Dzieci rysują łatwy do wypełniania

dowolny kształt lub wzór. Może to być np. jakiś duży kwiat, domek czy mandala. Następnie

należy pokolorować obraz barwnymi i niezwykłymi wypełniaczami: trawą, kamyczkami,

płatkami kwiatów, listkami itp. Gdy dzieci stworzą taki piękny obraz, N. robi zdjęcie. • CD, dwie szarfy

do zawiązania oczu, woreczki gimnastyczne, kolorowe kredy, kocyki do gimnastyki lub ręczniki

3 Informacje i opisy zabaw pochodzą ze strony internetowej: https://100club.pl/artykuly/Zabawy-z-roznych-stron-

-swiata,4278.html#

  08.06.2020r.

Temat dnia : MIESZKAŃCY POLSKICH LASÓW.

 CELE OGÓLNE: poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w polskich lasach: dzik, zając, lis, sarna; wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania.

1. Może zobaczymy – poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w polskich lasach: dzika, zająca, lisa, sarny. Wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania.

Może zobaczymy Helena Bechlerowa

 Idźmy leśną ścieżką Cicho, cichuteńko,

Może zobaczymy Sarniątko z sarenką.

 Może zobaczymy Wiewióreczkę małą,

 Jak wesoło skacze z gałęzi na gałąź.

 I niech nikt po lesie Nie gwiżdże, nie woła

 – Może usłyszymy Pukanie dzięcioła.

A może zaśpiewa Między gałązkami

Jakiś mały ptaszek, Którego nie znamy

. I będzie nas witał Wesoło piosenką.

 Tylko idźmy lasem Cicho, cichuteńko.

 Rodzic pyta dziecko: O jakim miejscu jest mowa w wierszu?; Jak należy się w tym miejscu zachować?; Dlaczego powinniśmy być tam cicho?; Jakie zwierzęta mieszkają w lesie?.

Mieszkańców lasu jest znacznie więcej, popatrzcie. Rodzic pokazuje  ilustracje zwierząt: dzika, sarny, jelenia, zająca, sowy, lisa, wilka. Dziecko  podaje ich nazwy, dzieli się swoją wiedzą na ich temat, rodzic  uzupełnia wiedzę dziecka.

 Drapieżniki: lis rudy z pięknym ogonem zwanym kitą; wilk – bardzo podobny do dużego psa; sowa – żywią się innymi zwierzętami. Lis i sowa drobnymi – myszami, wilk – większymi od siebie. Najczęściej poluje na jelenie i sarny, potrafi upolować dzika, a nawet żubra, ludzi się boi i ucieka przed nimi, żyje w stadzie.

Roślinożerne: dzik, sarna, jeleń, zając – żywią się roślinnym pokarmem (listkami, młodymi pędami, trawą, jagodami, żołędziami). Zające, żaby, jeże mieszkają w lesie samotnie. Podczas zabawy można wprowadzić elementy języka angielskiego, np. las – forest, lis – fox, wilk – wolf).

2.  Praca z KP2.35 – usprawnianie percepcji wzrokowej i małej motoryki. Dzieci wyszukują ukryte zwierzęta: sowę, dzika, lisa, sarnę, zająca. Podają ich nazwy, przeliczają i odpowiednio kolorują, chętne dzieci mogą również pokolorować las.

 

09.06.2020 r.

 Temat dnia : Z WIZYTĄ W ZOO.

 CELE OGÓLNE: rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo; rozwijanie kreatywności ruchowej poprzez naśladowanie ruchem wybranych zwierząt.

1.„Masażyk zoo” – przełamywanie bariery dotyku, obdarzanie uwagą innych dzieci.

 ZOO Bolesław Kołodziejski

Tutaj w ZOO jest wesoło,

Tutaj małpki skaczą w koło, (skoki dłonią po okręgu)

Tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskanie pleców wewnętrzną stroną dłoni)

Biegną zebry niczym konie, (lekkie stukanie dłońmi zwiniętymi w pięści)

Żółwie wolno ścieżką kłapią, (powolne lekkie przykładanie dłoni za dłonią do pleców)

W wodzie złote rybki chlapią, (pocieranie pleców raz wewnętrzną, raz zewnętrzną stroną dłoni)

Szop pracz, takie czyste zwierzę,

Ciągle sobie coś tam pierze. (pocieranie dłońmi pleców)

 Struś dostojnie w koło chodzi, Spieszyć mu się nie uchodzi, (powolne kroczenie po plecach dwoma palcami)

A w najdalszej części zoo,

Dwa leniwce się gramolą, (wolne przesuwanie dłoni z góry do dołu, z boku ku środkowi pleców)

Wolno wchodząc na dwa drzewa,

Gdzie się każdy z nich wygrzewa, (zatrzymanie dłoni)

 I zapada w sen głęboki… Dziecko dobiera się w parę z rodzicem  jedno z nich kładzie się na brzuchu. Dziecko  masuje i rozgrzewają swoje ręce, pocierając dłoń o dłoń. Wykonuje  masaż zgodnie z instrukcją . Później następuje zamiana ról.

 2. Wirtualna wizyta w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym – prezentacja multimedialna online. Rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo. Rozwijanie kreatywności ruchowej poprzez naśladowanie gestem i ruchem wybranych zwierząt. Oglądanie zdjęć zwierząt, poznanie ciekawostek na temat ich życia: zwyczajów, pokarmu, wielkości, historii (http://zoo.waw.pl/wizyta-w-zoo/poznajmy-sie/mieszkancy-zoo.html).

2. Dzieci  naśladują  zwierzęta mieszkające w zoo. Rodzic próbuje odgadnąć o jakie zwierzę chodzi.

3.  „Lew” – praca konstrukcyjna z wykorzystaniem W.41. Dzieci wypychają elementy lwa, naklejają włóczkę (grzywa, ogon) oraz łączą poszczególne elementy.

 

 

  10.06.2020 r.

Temat dnia : GADAJĄCY PTAK – PAPUGA.

 CELE OGÓLNE: zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi; utrwalenie znajomości kolorów podstawowych; doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem.

1. „Kolorowe papugi” – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi. Utrwalenie znajomości kolorów podstawowych.

 Rodzic  prezentuje dzieciom zdjęcia z Internetu  wybranych papug: ary, nimfy, żako, kakadu, barabandy, papużki nierozłączki.

 ARA     NIMFA ŻAKO

 KAKADU   BARNABA

 PAPUŻKI NIEROZŁĄCZKI

Dzieci i rodzic prowadzą swobodną rozmowę o wyglądzie papug, zwracają uwagę na ich ubarwienie (dzieci starają się podawać nazwy kolorów), dzioby, naturalne miejsce zamieszkania. Rodzic  opowiada, że papugi, które żyją w naszych domach lub w zoo muszą być chronione w klatkach bądź zamkniętych pomieszczeniach, duże klatki nazywają się woliery.

2.  „Ara – porozmawiaj z nami zaraz” – wdrażanie do wyraźnego mówienia.

 Zwracamy  dzieciom uwagę na umiejętności papug. Razem  z dzieckiem  zastanawiamy  się: Co potrafi robić papuga?. Odpowiedzi szukamy  w wierszyku J. Brzechwy.

Papuga

 Jan Brzechwa

„Papużko, papużko,

 Powiedz mi coś na uszko.”

 „Nic nie powiem, boś Ty plotkarz,

Powtórzysz każdemu, kogo spotkasz.”

 Rozmowa na temat umiejętności papug .

3.  „Papuga” – praca plastyczna z wykorzystaniem barw podstawowych, obserwowanie efektów plastycznych, doskonalenie umiejętności posługiwania się pędzlem. Każde dziecko otrzymuje kartkę z wyciętym konturem papugi (bez dzioba), przymocowanym do kartki spinaczami. Za pomocą pędzla posuwistym ruchem nanosi farbę od brzegu konturu do środka, kolory mogą się łączyć ze sobą, tworzyć efekty plastyczne. Rodzic delikatnie odpina spinacze, zdejmuje pierwszą kartkę, na drugiej prezentuje się kolorowa papuga, dzieci podziwiają powstałe efekty kolorystyczne, rysują  swoim papugom dzioby i oczy, rysują flamastrem nogi.

 12.06.2020 r.

 Temat dnia : DUŻY KOT – RYŚ .

CELE OGÓLNE: określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń; kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie.

1. „Gdzie jest kotek?” – zabawa słuchowa, uwrażliwianie słuchu fizycznego, określanie kierunku, skąd dochodzi dźwięk, doskonalenie sprawności grafomotorycznej.

 Dziecko siada na krzesełku pośrodku koła i ma zasłonięte oczy, rodzic  miauczy cicho. Zadaniem dziecka  jest określenie, z której strony dochodzi dźwięk kota. Zwracamy  uwagę na zachowanie ciszy podczas zabawy.

2.  Portret kota Beata Kamińska

Rysowanie kota, Dla chętnego…

 To nic trudnego! Głowa okrągła jak słońce,

Dwa uszka sterczące,

Oczy najpiękniejsze w świecie.

Wąsiska dłuugie, najdłuższe przecież,

Jeszcze tylko trójkątny nosek,

Słodka mordeczka…

I już mam portret koteczka!

 Dziecko  próbuje  samodzielnie narysować portret kotka. Koloruje  według własnych pomysłów.

3. „Koty i kotki” – określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń. Kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie.

Rodzic  rozmawia z dziećmi o kotkach: Jakie są kotki?; Za co je lubimy?; Jakie mają zwyczaje?; Jak miauczą?. Rodzic  rozkłada przed sobą trzy obrazy kotów: kota domowego, żbika, rysia. Przedstawia dzieciom zwierzęta i prosi, aby wskazały małego kota, większego i największego. Rodzic opowiada o tym, gdzie te koty mieszkają (żbik i ryś zamieszkują góry zwane Bieszczadami, żbiki mieszkają też w Beskidach, bardzo trudno jest je zaobserwować, bo są bardzo płochliwe. Rysie mieszkają również niedaleko nas, w Kampinosie). Pytamy dziecko , czym się różnią te koty.

4. „Ułóż według wielkości” – kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie. – „Kotki, koty, kocury” – zabawa matematyczna.

 

   RYŚ

 

  ŻBIK

15.06.2020 r.

Temat dnia : KOLORY LATA.

 CELE OGÓLNE: obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie latem; rozpoznawanie i podawanie nazw kolorów podstawowych i pochodnych.

1.Razem z latem – zapoznanie z piosenką.

 Razem z latem sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko

Chodzi złote lato w kapeluszu z kwiatów,

 w rękach ma latawiec, biega z nim po trawie.

Ref.: Hopsa, hopsasa, razem z latem ja. (x 2)

Czasem dla ochłody lato zjada lody.

Zajada je powoli, gardło go nie boli.

Ref.: Hopsa, hopsasa, razem z latem ja. (x 2)

2. „Słońce i deszcz” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Dziecko maszeruje w sali. Na hasło: Słońce prostuje się i wystawia twarz do słońca, unosi ręce; na hasło: Deszcz kuca, zasłania głowę rękoma .

3.„Ziarenko” – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, wzrost rośliny.

 

Rodzic pokazuje dziecku ziarenko fasoli i mówi: To małe ziarenko fasoli. Spróbujcie się zamienić w tak malutkie ziarenko. Dziecko zwija się w kłębuszek, stara się zwinąć jak najciaśniej. Rodzic mówi: Posłuchajcie historii o ziarenku.

 Małe Ziarenko spało mocno, głęboko pod ziemią. Pewnego razu otworzyło jedno oko, ale wokół było bardzo ciemno i zimno. – Eee… Brrrr… Nic ciekawego – poszło spać dalej. Pewnego wiosennego dnia Ziarenko poczuło, że wokół niego robi się coraz cieplej.              Nie wiedziało, skąd to uczucie, ale było ono bardzo miłe. Kolejnego dnia Ziarenko poczuło, że coś je obmywa, a ziemia wokół jest coraz cieplejsza. Zapragnęło więcej i więcej obmywania i ciepła, zaczęło poszukiwać. Wysunęło jedną rękę, a tam brrrrrr zimno, wysunęło drugą rękę w przeciwnym kierunku. – Ojej, ciepło, tak bardzo chce mi się pić, dużo pić, jeszcze i jeszcze – Ziarenko wyciągało rękę do ciepła i wody, aż nagle… stało się wokół bardzo jasno. Ziarenko zapłakało. – Co się stało? Nic nie widzę! – Przyzwyczaisz się do mego światła – pogłaskało je Słonko swym promykiem. – Pomożemy ci – szepnął szumiący, ciepły Deszczyk.

Rodzic  zachęca dziecko, aby wyprostowało swoje ciało, wyciągnęło ręce do góry i na boki. Rozmawiamy z dziećmi na temat opowiadania, rozdzielamy treści fikcyjne (uczucia ziarenka) od rzeczywistych (pomoc deszczu i słońca we wzroście rośliny.

 4.Praca z KP2.37 – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, zachęcanie do prowadzenia obserwacji przyrodniczych w kąciku przyrody i w ogrodzie . Dzieci uważnie obserwują historię wzrostu owocu truskawki. Zwracają uwagę, że truskawka powstaje z kwiatu, rośnie na małym krzaczku. Rodzic  w razie konieczności uzupełnia wiedzę dzieci, mówiąc o bardzo ważnej roli pszczół. Opowiada, że mała zielona truskawka stanie się dużą, dojrzałą, czerwoną dzięki wodzie i ciepłym promieniom słońca. Dzieci uzupełniają karty nalepkami, dorysowują deszcz i kolorują dojrzałe truskawki.

 

16.06.2020 r.

Temat dnia : BURZA.

 CELE OGÓ LNE: poznanie zjawisk atmosferycznych występujących w czasie burzy; zrozumienie podstawowej zasady bezpiecznego zachowania się w czasie burzy – chowania się do budynku.

1.„Zjawiska atmosferyczne” – rozwijanie i uwrażliwianie słuchu fizycznego poprzez rozwiązywanie zagadek słuchowych. Poznanie zjawisk atmosferycznych występujących w czasie burzy. Dzieci odgadują zagadki – słuchają uważnie nagrania, w czasie pauzy podają rozwiązanie, wskazują symbol danego zjawiska. Potem wraz z rodzicem rozmawiają o zjawiskach atmosferycznych. Odpowiadają na pytania: Jaką pogodę lubicie najbardziej i dlaczego?; A jaka pogoda według was jest niebezpieczna i dlaczego?.

Rodzic  pokazuje dzieciom fotografie związane z burzą: chmury burzowe, pioruny, zniszczenia powstałe w wyniku uderzenia pioruna. Opowiada, że wiosną i latem często zdarzają się burze. Mówi, jak zachować się w czasie burzy: należy słuchać komunikatów dotyczących pogody i jeśli są ostrzeżenia przed burzą, lepiej zostać w domu; jeśli burza rozpocznie się, gdy będziemy na spacerze, trzeba schować się do jakiegokolwiek budynku, np. sklepu. Jeśli nie ma takiej możliwości, nie można biegać, lepiej chodzić małymi kroczkami albo trzymać nogi złączone i przykucnąć. Niebezpiecznie jest chować się na placu zabaw pod zabawkami, jeśli te mają metalowe elementy, nie wolno stawać pod drzewami lub słupami.

2 „Piorun” – malowanie zygzaków na dużej powierzchni. Dzieci oglądają zdjęcia piorunów, mówią, do czego piorun jest podobny. Jeśli jest taka możliwość, prezentujemy  dzieciom lampę plazmową.

3. Syk węża – zabawa usprawniająca rozwój mowy, wydłużanie fazy wydechowej, utrwalanie nawyku mówienia na wydechu, usprawnianie warg i czubka języka, utrwalanie prawidłowej artykulacji głoski. Dzieci trzymają w rękach skakanki, ciągną je za sobą po linii prostej, falistej, zygzakowatej. Rodzic informuje dzieci, że skakanki to nasze węże, będziemy syczeć jak te zwierzęta.

 Syk węża Ewa Małgorzata Skorek

 Idzie sobie mały wąż. Idzie i tak syczy wciąż. s//s, s//s*

 Idzie sobie tenże wąż W stronę lasu, sycząc wciąż. s//s, s//s*

Syczy, syczy wężyk mały. W syku jego urok cały. s//s, s//s*

Nikt nie syczy pięknie tak, Ani krowa, ani szpak. s//s, s//s*

 Nie potrafi tak ropucha, Nawet ta brzęcząca mucha. s//s, s//s*

Twe syczenie, wężu mój, Też podziwia pszczółek rój. s//s, s//s*

W miejscach oznaczonych gwiazdką (*) dzieci powtarzają za N., naśladują syk węża – jak najdłużej na jednym wydechu dwukrotnie wypowiadają z jednakowym natężeniem głosu głoskę s, robiąc jedną pauzę (//), w czasie której na chwilę wstrzymują oddech.

 

17.04.2020r.

 Temat dnia : TĘCZA.

 CELE OGÓLNE: eksperymentowanie z kolorami; usprawnianie małej i dużej motoryki w zabawach ruchowych i plastycznych.

1. Eksperymenty z kolorami – obserwowanie procesu tworzenia się nowych barw, dostrzeganie odcieni, podawanie nazw kolorów. Na dywanie rozłożona jest folia malarska, biały brystol A2. Rodzic   nakłada na brystol kolory podstawowe, zachęca dziecko  do obserwacji, co się dzieje, gdy kolory się połączą. Następnie  dziecko siada przy stoliku, dużym pędzlem nanosi kolory na kartkę , obserwuje efekty tych działań, podaje nazwy kolorów, określa ich nasycenie.

2. Przepis na tęczę – poznawanie zjawisk atmosferycznych, rozpoznawanie kolorów tęczy, rozwijanie pamięci.

 Przepis na tęczę Agnieszka Frączek

 Weź bukiecik polnych wrzosów, (N. rozsypuje łukiem fioletowe skrawki krepiny)

 dzbanek chabrowego sosu, (N. rozsypuje łukiem granatowe skrawki krepiny)

szklankę nieba wlej pomału, garść niebieskich daj migdałów, (N. rozsypuje łukiem niebieskie skrawki krepiny)

dorzuć małą puszkę groszku, nać pietruszki wsyp (po troszku!), (N. rozsypuje łukiem zielone skrawki krepiny)

 włóż pojęcia dwa zielone i zamieszaj w prawą stronę. Dodaj skórkę od banana, łąkę mleczy i stóg siana, (N. rozsypuje łukiem żółte skrawki krepiny)

szczyptę słońca, dziury z serka i cytryny pół plasterka. Weź jesieni cztery skrzynki, zapach świeżej mandarynki, (N. rozsypuje łukiem pomarańczowe skrawki krepiny)

 pompon od czerwonych kapci, barszcz z uszkami (dzieło babci)…

 Jeszcze maków wrzuć naręcze i gotowe… (N. rozsypuje łukiem czerwone skrawki krepiny)

 Widzisz tęczę?

Rodzic  pyta: Z czego w wierszyku powstała tęcza?; Jak naprawdę powstaje tęcza?; Jak nazywają się kolory, które można zobaczyć w tęczy?. Podczas rozmowy i wszystkich zabaw w tym dniu można wprowadzić elementy języka angielskiego: tęcza – rainbow, czerwony – red, pomarańczowy – orange, żółty – yellow, zielony – green, niebieski – blue, granatowy - navy blue, fioletowy – violet.

3.  Praca z KP2.38 – pośrednie poznawanie zjawisk przyrodniczych, poszerzanie wiedzy na temat barw. Dzieci podają nazwy kolorów tęczy, wskazują palcem miejsca nad i pod. Kończą kolorowanie tęczy, rysują kwiaty pod tęczą, a nad tęczą ptaki.

Pokoloruj baloniki. 

 4.  Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – Bańki mydlane – zabawy z elementem ćwiczeń oddechowych, próby dostrzegania kolorów tęczy w bańkach.

 

18.06.2020 r.

 Temat dnia : JAKA DZIŚ POGODA?

 CELE OGÓLNE: przypomnienie znaczenia wyrażenia kalendarz pogodowy; rozumienie znaczenia oznaczeń symbolicznych – posługiwanie się nazwami zjawisk atmosferycznych; utrwalenie wiedzy na temat letnich zjawisk atmosferycznych.

1. „Truskawki pełne witamin” – zachęcanie dzieci do spożywania sezonowych owoców, mycie owoców przed spożyciem. Recytacja wiersza.

 Truskawka Dorota Strzemińska-Więckowiak                          

Przyjrzyj się dobrze truskawce,

 Która rośnie na rabatce.

 Jest czerwona i dojrzała,

W pestkach jest maleńkich cała.

 Ma poziomkę w swej rodzinie,

 I ze smaku w świecie słynie.              

Latem są truskawek zbiory

– Możesz robić z nich przetwory                                                     

– Soki, konfitury, dżemy, Delikatne musy, kremy.

Myj owoce, zanim zjesz, I się zdrowiem swoim ciesz.

W smaku swoim są wprost wyśmienite

 – Oczywiście, te umyte.

 Rodzic pyta: Czego dowiedzieliście się o truskawce?. Prezentuje dzieciom pojemnik ze świeżymi truskawkami, a także przetwory: dżem truskawkowy, soki truskawkowe. Zachęca dziecko do spożywania owoców sezonowych ze względu na ich walory smakowe i zdrowotne. Dziecko myje truskawki, układa je w miseczce.  

2.  „Jaka to pogoda?” – naśladowanie ruchem zjawisk atmosferycznych lub czynności z nimi związanych, odczytywanie symboli.            

Rodzic  pokazuje symbole oznaczające wybrane zjawiska atmosferyczne, dziecko  odczytuje symbole, ustalają formę ruchu.

Słoneczna pogoda – słońce (swobodny bieg) Wirujące liście – wiatr (stanie w rozkroku, ręce uniesione, skłony tułowia w pozycji czołowej) Chmury – zachmurzenie (powolny chód) Chmury i krople – opady deszczu (marsz z daszkiem z rąk nad głową) Śnieżynka – opady śniegu (rzucanie się śnieżkami) Chmura z błyskawicą – burza (kucnięcie, objęcie rękoma kolan) Muzyka do marszu. 3. „Słońce” – praca z wykorzystaniem W.42, kształtowanie umiejętności konstrukcyjnych, zachęcanie dzieci do podejmowania wyzwań, usprawnianie małej motoryki. Dzieci wypychają wszystkie elementy. W odpowiednich miejscach nacinają je samodzielnie lub proszą o pomoc rodziców.  Łączą wszystkie elementy według wzoru. Przewlekają sznureczki. Słoneczka ozdobią pokój na przywitanie lata.

3.  Zabawy w ogrodzie . Wdrażanie do empatii, kształtowanie świadomości uczuć i przeżyć innych. Poszukiwanie miejsc nasłonecznionych w ogrodzie, zauważanie różnic np. termalnych.

 

4.  „Dojrzała truskawka” – wyklejanie plasteliną, doskonalenie sprawności manualnej. Dzieci otrzymują sylwety truskawki, naklejają je na karton, odrywają malutkie kawałki plasteliny i wyklejają pestki owocu, za pomocą wałeczków wyklejają listki truskawki.
5.  

 

19.06.2020r.

 

 Temat dnia : LATO W SZTUCE .

CELE OGÓLNE: kształtowanie zainteresowania dziełami sztuki; rozwijanie umiejętności tworzenia własnych kompozycji.

 1.„Zdanie prawdziwe i fałszywe” – utrwalenie wiedzy o otaczającym świecie, uważne słuchanie ze zrozumieniem. Dzieci udzielają swobodnych odpowiedzi.  Informujemy  dzieci, że będziemy mówili różne zdania. Zadaniem dzieci jest bardzo uważne ich wysłuchanie. Jeśli zdanie będzie prawdziwe, podnoszą podnoszą kciuk w górę, jeśli fałszywe – w dół.  Zdania odnoszą się do ostatnio zdobytej przez dzieci wiedzy. Przykłady zdań: Z chmury pada deszcz; Słońce jest zielone; Truskawki rosną na drzewach; W czasie burzy trzeba się schronić w domu; Latem jest ciepło; Ryś to dziki kot; Lew ma grzywę; Tygrys jest w kropki.

 2. „Lato w sztuce” – prezentacja multimedialna, poznawanie dzieł sztuki za pomocą nowoczesnych technologii. Rodzic  pyta: Za co lubicie lato?, dzieci udzielają swobodnych wypowiedzi. Odpowiadamy: Lato jest piękne, jasne i kolorowe. Zobaczcie, jak widzieli lato artyści malarze.

       

Możemy  wykorzystać wybrane dzieła , np.: Kazimierz Alchimowicz Dziewczynka na tle pejzażu, Teodor Axentowicz Nad morzem, Jan Ciągliński Na pokładzie, Teraz nad morzem, Algeciras, Stefan Filipkiewicz Chata w słońcu, Łąka, Stanisław Gałek Na tatrzańskiej hali, Eugeniusz Zak Dziewczyna z motylem, Stanisław Wyspiański Chaty w Grębowie. Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat obrazów.

3. „Lato” – rozwijanie inwencji twórczej, malowanie za pomocą gąbki. Malowanie lata według pomysłów dzieci .

 

22.06.2020 r.

 Temat dnia : PIĘKNA NASZA POLSKA CAŁA.

 CELE OGÓLNE: rozpoznawanie na obrazkach krajobrazów: morze, góry, las; poznawanie Polski podczas zabawy tematycznej „Wzdłuż Wisły”.

1. „Zabawy kolorami” – obserwowanie tworzonych efektów plastycznych, usprawnianie mięśni dłoni poprzez zabawy z plasteliną.  Zapraszamy  dziecko  do zabawy z kolorami. Rozmawiamy  z dzieckiem na temat jego  wcześniejszych doświadczeń – zabawy z farbami: Jak się zachowały kolory?; Co się działo, co można było zaobserwować?; Jakie kolory powstawały?. Rodzic  zaprasza do łączenia plasteliny w różnych kolorach (dwóch, trzech kolorów), lepienia wałków, kulek, sprawdzania, czy powstają nowe kolory, obserwowania nowych form plastycznych.

2. „Oto nasza Polska cała” – utrwalanie znajomości nazwy kraju, jego stolicy oraz głównej rzeki.

 Prezentujemy  dzieciom fizyczną mapę Polski . Pytamy dziecko  czy wiedzą, co ta mapa przedstawia? Co na mapie oznaczają zielone plamy, a co czerwone? Czym są niebieskie niteczki i plamki, których dużo jest na mapie? Rodzic wskazuje dziecku  Wisłę, za pomocą latarki oświetla jej bieg na mapie.

 3. Płynie Wisła, płynie – słuchanie fragmentu książki, rozwijanie wiedzy o Polsce.

 Płynie Wisła, płynie Czesław Janczarski

 Na Baraniej Górze Srebrne źródło błyska.

Dwie Wisełki pluszczą, Powstała z nich Wisła.

Płynie do Krakowa Przez wioski i miasta.

W Krakowie na rynku dziś lajkonik hasa.

Trzeba minąć most w Puławach,

Cel podróży to Warszawa.

Śmiało naprzód żeglujemy, P

owita nas gród Syreny.

Żaglóweczka sunie lekko,

Spójrz, już morze niedaleko.

Słona fala zmywa plażę I muszelkę niesie w darze.

4. Pokoloruj Lajkonika- czy wiesz z jakim miastem jest związany?.

 

 

 

 23.06.2020 r.

Temat dnia : NAD MORZEM.

 CELE OGÓLNE: poznanie charakterystycznych cech krajobrazu morskiego oraz sposobów spędzania czasu nad morzem; poznawanie właściwości piasku w toku zabaw eksperymentalnych .

1.  „Powitanka” – stwarzanie miłej i życzliwej atmosfery.

2. „Fale” – wyklejanka z kolorowego papieru, doskonalenie małej motoryki. Rodzic  recytuje wiersz A. Frączek Bałwan na plaży.

 Bałwan na plaży Agnieszka Frączek

 Co ten bałwan tutaj robi?!

 Dawno już stopniały lody.

 Woda ciepła niczym zupa,

A na plaży straszny upał!...

Biedak się w kałużę zmieni.

 Nie doczeka tu jesieni!!!

Może schować go w lodówce?

Bo jak nie, to zniknie wkrótce!

 Buja się na morskich falach,

 Coś porykuje z dala,

 Tańczy sobie wśród kamieni,

Nawet się troszeczkę pieni…

Lecz nie pieni się ze złości.

Bałwan pieni się z radości!

 On się świetnie czuje w lecie,

Bo to bałwan morski przecież.

Rodzic pyta: O jakim bałwanie mowa?. Następnie wraz z dzieckiem ogląda fotografie przedstawiające morze i reprodukcje obrazów marynistycznych. Proponuje dziecku wykonanie morskich fal z bałwanami. Na tacy jest przygotowany papier kolorowy, podarty ręcznie na długie pasy. Rodzic zwraca uwagę na paski: jedna krawędź paska jest niebieska, druga ma białe poszarpane końce. Rodzic  nakleja paski wzdłuż kartki od góry, tak aby kolejny nachodził postrzępioną, białą krawędzią na poprzedni. Dziecko  pracuje według wzoru, okleja całą kartkę.

3. Praca z KP2.39 – kształtowanie umiejętności wypowiadania się zdaniami, przeliczanie i odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Rodzic  pyta: Gdzie pojechały dzieci na wakacje?; W jaki sposób spędzają tam czas?; Jak inaczej można bawić się na plaży?. Prosi, by dziecko odszukało wszystkie foremki do piasku i je pokolorowało. Na końcu dziecko liczy foremki i rysują w ramce tyle kresek, ile jest foremek.

 

 24.06.2020 r.

 Temat dnia : NAD MORZEM.

 CELE OGÓLNE: poznanie charakterystycznych cech krajobrazu morskiego oraz sposobów spędzania czasu nad morzem; poznawanie właściwości piasku w toku zabaw eksperymentalnych.

1.  „Plaża” – poznanie charakterystycznych cech krajobrazu morskiego oraz sposobów spędzania czasu nad morzem.

 Grabki w łapki Małgorzata Strzałkowska

Szumią rzeki i jeziora, że na grabki przyszła pora.

 Babkowicze i babkarze! Grabki w łapki! Czas na plażę!

 Jeśli chrapkę masz na babkę, Zrób w wiaderku z piasku papkę,

 Uklep, by nie było dziury, Chwyć wiaderko dnem do góry,

 Po czym zrób grabkami trach! I już babka mknie na piach.

 Dla malucha i stulatka Babki to nie lada gratka.

Babkowicze i babkarze! Grabki w łapki!

I na plażę!

 Rodzic  pyta: O jakich babkarzach mowa w wierszyku?; Jak się robi babki z piasku?;   

       Co można jeszcze robić na plaży?.

      

     

 

 2. Morskie przygody – zapoznanie z piosenką, nauka słów i melodii.

Morskie przygody sł. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko

 Już od dawna o tym marzę,

żeby dzielnym być żeglarzem i popłynąć w świat nieznany przez trzy wielkie oceany! (x 2) Może spotkam gdzieś syrenkę i zaśpiewam z nią piosenkę.

Latającą znajdę rybę, pogawędzę z wielorybem. (x 2)

 Ponurkuję z morskim żółwiem, bo nurkować bardzo lubię.

 A rekina minę grzecznie, bo to zwierzę niebezpieczne. (x 2)

 A gdy mama do mnie powie: „Czas, by wrócił twój żaglowiec.”

 Zaraz wrócę, daję słowo, i popłynę jutro znowu! (x 4)

3.  „Piasek” – zabawy badawcze w ogrodzie, poznawanie cech fizycznych piasku. Próby rozpuszczania piasku i cukru w wodzie (do wykorzystania: przezroczyste kubeczki plastikowe, kuweta z piaskiem, pojemnik z cukrem, łyżeczki). Doświadczanie zmysłem dotyku suchego i mokrego piasku. Rysowania patykiem na mokrym i suchym piasku. Lepienie bab piaskowych z mokrego i suchego piasku. Wspólne zabawy w piaskownicy.

 25.06.2020 r.

 Temat dnia : SŁONECZKO.

 CELE OGÓLNE: zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas wakacyjnych wyjazdów (uwzględnienie ochrony przed słońcem); zachęcanie do tworzenia prac plastycznych o tematyce wakacyjnej.

1. „Wakacyjny niezbędnik” – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas wakacyjnych wyjazdów.  Układamy na dywanie  rzeczy potrzebne na wyjazd wakacyjny, są one  przykryte nieprzezroczystą, opływową tkaniną: okulary przeciwsłoneczne, krem, czapka z daszkiem. Rodzic  mówi zagadki, dziecko odgaduje.

Mama w skórę moją ten specyfik wciera, mam ochronę przed słoneczkiem teraz. (krem)

 Gdy na głowę ją założę, nic złego się stać nie może. (czapka z daszkiem)

One chronią moje oczy – żaden promyk do oka nie wskoczy. (okulary przeciwsłoneczne)

Dziecko odkrywa przedmioty ochraniające przed słońcem. Rodzic  pyta: Z jakiego powodu musimy używać tych rzeczy?; Co może zrobić nam letnie słońce?.

 2. „Zamek z piasku” – praca z wykorzystaniem W. 44., rozwijanie kreatywności poprzez eksperymentowanie z materiałem plastycznym oraz materiałem naturalnym, zachęcanie do tworzenia prac plastycznych o tematyce wakacyjnej. Dzieci pokrywają całą powierzchnię zamku klejem i posypują kaszą manną, delikatnie ugniatają ręką. Niepotrzebną kaszę strzepują na tacę, obrazek wykańczają farbami.

3.  „Kredowe obrazki” – malowanie kredą na kostce lub asfalcie. Zachęcamy  dzieci do tworzenia kredowych obrazów. Kładziemy  krążek – to jest środek kwiatu, dzieci dorysowują płatki, łodygę i liście; dwa krążki – to koła auta, dzieci dokańczają rysunek; kilka krążków – rysują pociąg itp.

4.  „Wycinanki” – doskonalenie umiejętności posługiwania się nożyczkami. Swobodne wycinanie różnorodnych form, zwrócenie szczególnej uwagi na bezpieczeństwo.

       

26.06.2020 r.

 Temat dnia : W GÓRACH.

 CELE OGÓLNE: rozpoznawanie krajobrazu górskiego na ilustracjach; usprawnianie umiejętności ruchowych poprzez ćwiczenia równoważne, wzmacniające mięśnie nóg; wdrażanie do odpowiedzialnego przygotowywania się do górskich wędrówek.

1. Biedronka – doskonalenie umiejętności wypowiadania się na wydechu, posługiwania się liczebnikami porządkowymi. Rodzic kładzie przed sobą dużą sylwetę biedronki, obok w pojemniku ma czarne kółka – kropki biedronki. Czyta historię biedronki, układa kropki zgodnie z tekstem, przelicza kropki z dzieckiem  na wydechu.

     

 

Mała biedroneczka zmieniła się z larwy,

 Lecz nie ma kropeczek i jest żółtej barwy.

Ogląda swe skrzydła zmartwiona biedronka.

 – Zapytam mądrzejszych, pofrunę do słonka!

Ach, moje słoneczko! – westchnęła biedronka.

– Czemu nie mam kropek?

 Wyglądam jak stonka!

– Nie płacz, biedroneczko! – odpowiada słonko.

– Pojawią się kropki i nie będziesz stonką!

 Nastał nowy dzionek, zaświeciło słonko, wystawia promyki:

– Dzień dobry, biedronko!

Zbudzona biedronka patrzy do lusterka,

ma skrzydła czerwone i kropeczkę, zerka

– nagle druga kropka obok się zjawiła.

Ach! I trzecia kropka skrzydło ozdobiła.

 Ile jest już kropek, dzieci wnet policzą.

Na jednym wydechu do trzech niech policzą:

– jedna, druga, trzecia. (dzieci cicho nabierają powietrza i liczą  na jednym wydechu) Zdumiona biedronka patrzy do lusterka.

O! Na czwartą kropkę zdziwiona już zerka.

Nagle piąta kropka szybko wyskoczyła.

 Szczęśliwa biedronka kropki swe liczyła.

Dzieci jej pomogą kropeczki policzyć.

 Na jednym wydechu będą głośno liczyć do czterech:

 – jedna, druga, trzecia, czwarta. (dzieci cicho nabierają powietrza i liczą na jednym wydechu)

Do pięciu: – jedna, druga, trzecia, czwarta, piata. (dzieci cicho nabierają powietrza i liczą  na jednym wydechu) .

2.  „Czekamy na wakacje” – działania plastyczne. Rodzic  wycina z kartonu litery drukowane układające się w napis „CZEKAMY NA WAKACJE”. Dziecko losuje sobie kilka  liter, które ozdobi w dowolny sposób za pomocą dostępnych materiałów. Po wykonanej pracy i wyschnięciu liter rodzic  wraz z dzieckiem  układa napis, prosząc, by dziecko podawało mu kolejne literki.

CZEKAMY NA WAKACJE